Biała szata chrzcielna
Podczas chrztu dziecku daje się białą szatę. Jaką posiada wymowę ten gest?
Sakramentalny znak chrztu stanowi obmycie wodą z jednoczesnym wezwaniem Boga w Trójcy jedynego. Woda, która jest zarówno symbolem oczyszczenia, jak i symbolem życia, wyraża podwójny owoc chrztu: oczyszczenie od grzechu i dar życia nowego. Chrzest obmywa nas i oczyszcza z grzechu (por. ! Kor 6, 11), wyzwala z będącego powszechnym losem fatalnego uwikłania w jego moc. Uwalnia od grzechu pierworodnego i od wszystkich popełnionych uprzednio osobistych grzechów. W ujęciu pozytywnym: chrzest jest powtórnym narodzeniem, narodzeniem do nowego życia (por. J 3, 3-5; Tt 3, 5). Daje usprawiedliwienie i uświęcenie (por. 1 Kor 6, 11). Darzy tym darem, którym jest Duch Święty (por. Dz 2, 38), i darem łaski uświęcającej. Czyni nas dziećmi Bożymi.
Aby wskazać na to działanie chrztu, osoby ochrzczone (dorosłe) w okresie wczesnego chrześcijaństwa od momentu chrztu nosiły białą szatę, którą zdejmowano dopiero po ośmiu dniach. Z tego powodu jeszcze do dziś niedzielę po Wielkanocy nazywa się "niedzielą białą". Znaczy to "niedziela zdjęcia szat", ponieważ daje się ochrzczonemu dziecku białą sukienkę na znak oczyszczenia, "obmycia" z odziedziczonej winy i narodzenia do nowego życia.
Ponieważ chrzest daje światło wiary. Pismo Święte określa go także jako oświecenie (por Hbr 6, 4). Podczas chrztu sprawowanego w sposób uroczysty ochrzczonemu wręcza się płonącą świecę - symbol światła Chrystusa.
Fr. Justin - "Rosary Hour"
http://www.rosaryhour.net/
Niektórzy sądzą, że wyznanie grzechów przed kapłanem to zasadniczy element pojednania z Bogiem. Najczęściej traktowane jest przy tym jako przykry i bolesny obowiązek. Z chwilą opuszczenia kratek konfesjonału „mamy święty spokój do najbliższych świąt”. Tymczasem sakrament pojednania nie kończy się z chwilą opuszczenia konfesjonału. Można nawet zaryzykować twierdzenie, że dopiero wtedy się zaczyna.