Celem aktywności demonicznej nie jest poprawa własnej sytuacji, ponieważ ona nie może się zmienić. Jedyną drogą do tego byłoby nawrócenie, a złe duchy nie chcą się nawrócić. Ich niszcząca nienawiść nie może dosięgnąć Boga, aniołów, ani zbawionych w niebie. O tym dobrze wiedzą. Celem jest niszczenie wszystkiego, co Boże, co prawdziwe, dobre i piękne, a budowanie własnego świata zła, w którym mogłyby panować, ale tylko przez kłamstwo i przemoc, okrucieństwo i strach. Szatan pragnie współzawodniczyć z Bogiem i jak On posiadać swoje królestwo, w którym jedyną trwałą zdobyczą może być człowiek potępiający siebie na wieki. Dlatego głównym celem złowrogiego działania złych duchów na ziemi jest właśnie człowiek, jego wieczna zguba w piekle, lub przynajmniej umniejszenie jego wielkości w niebie. Nie zależy im też na dobrach materialnych. Jeśli powodują zniszczenie wśród zwierząt, roślin i materii nieożywionej, a także w różnych dziedzinach ludzkiej działalności – np. ekonomicznej, politycznej, cywilizacyjnej itp. – to czynią tak tylko po to, aby zaszkodzić człowiekowi. 

 

Diabeł walczy o człowieka zapalczywie, do ostatniej chwili jego życia, by dostać go pod swoją tyrańską i sadystyczną władzę i móc pastwić się nad nim przez całą wieczność. Jedynym sposobem zdobycia człowieka jest jego ciężki grzech, dlatego szatan na wszystkie dostępne mu sposoby stara się skłaniać ludzi do grzechu, a jest mistrzem uwodzenia, nieustannie czynnym, nieustępliwym, groźnym – jak lew ryczący, żeby pożreć. Stara się człowieka osaczyć, zmęczyć fizycznie i psychicznie, by mu uległ, a znajduje sprzymierzeńca w nim samym, w jego skłonnościach do zła po grzechu pierworodnym i w środowisku życia zatruwanym jego jadem. Potępiony człowiek pozostaje na zawsze bez żadnej nadziei w wiecznym, unieszczęśliwiającym władaniu szatana.

 

Możliwości działania demonów znacznie przewyższają możliwości innych stworzeń, są jednak trojako ograniczone: samą ich naturą, różnicą indywidualnych uwarunkowań poszczególnych demonów i dopuszczającą wolą Boga. Pan Bóg nie pozwala kusić człowieka ponad możliwość oporu jego i daje moc zwyciężania pokus (por. 1 Kor 10,13). Jeszcze wyraźniej o granicach działania szatana mówi księga Hioba (1,12). Zły duch może szkodzić ludziom, ale tylko w granicach Bożego dopustu, a Pan Bóg dopuszcza to dla większego dobra człowieka i dla większego upokorzenia szatana (por. Hi 1,12).

 

 

Zły duch – jako przewrotny geniusz zła – rozwija swą działalność w całym naszym świecie wobec osób i społeczności, zarówno świeckich – jak szkoły, stowarzyszenia, partie, narody – czy w Kościele – wśród duchowieństwa, w zakonach, seminariach – wszędzie, gdzie może gasić wiarę, odebrać niewinność, doprowadzić do występku, wzbudzić niezgodę. Papież Paweł VI stwierdził, że w Kościele dzieją się rzeczy, których nie można wytłumaczyć inaczej, jak tylko osobistym działaniem szatana.

 

Umie omamić ludzki umysł kłamstwem, podstępem i uwodzić obłędnymi ideologiami. Sprytnie nadaje pozytywnym hasłom przewrotne znaczenie, np. pod pozorem tolerancji każe usprawiedliwiać najgorsze wynaturzenia. Sugerując jako ideę laickość państwa, wspiera laicki terror, wymuszający pod groźbą kar wykluczanie różnych przejawów religijności. Promuje różne sekty, gdzie stosuje się fałszywą indoktrynację, manipulację, przemoc i wyzysk. Wciąga ludzi w skrajny irracjonalizm, wspierając najróżniejsze formy okultyzmu, zwłaszcza magii i wróżbiarstwa.

 

Obserwujemy dziś również zmasowane ataki na godność kobiety w postaci zwyrodniałych form feminizmu – aż do dawania jej prawa do swobodnego dysponowania swoim ciałem w dziedzinie seksualnej i zabijania dzieci nienarodzonych. Stara się niszczyć skromność i wstydliwość, posługując się m.in. pornografią i ukazując kobietę przede przede wszystkim jako obiekt seksualnego pożądania, a nie jako równorzędnego partnera w małżeństwie. Jako wróg wszelkiej dobrej wspólnoty, która zawsze jest pewną analogią do Trójcy Świętej, przystąpił do gwałtownego i, niestety, dość skutecznego ataku na rodzinę, oswajając z rozwodami, związkami niesakramentalnymi i całkowicie nieformalnymi, a także homoseksualnymi – jako z czymś najzupełniej normalnym i uprawnionym. Zdaniem wielu egzorcystów można zauważyć u demonów swego rodzaju specjalizację w określonych kategoriach zła. Są demony zabójstwa, samobójstwa, zwyrodniałego seksu, alkoholizmu, narkomanii, pychy, pogardy, sadyzmu i inne.