Piątek, 19 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Alfa, Leonii, Tytusa, Elfega, Tymona, Adolfa – wyślij kartkę
Alfa, Leonii, Tytusa, Elfega, Tymona, Adolfa – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Anselm Grün
Dlaczego mnie to spotkało?
Po co cierpienie? Jak Bóg może na nie pozwalać? Czy bezsens cierpienia nie jest dowodem na to, że Bóg nie istnieje? "Czym sobie na to zasłużyłem?" – to pytanie zadaje sobie wiele osób przeżywających chorobę, śmierć, katastrofy. Także codzienne cierpienie, jak rozpad związku czy strata miejsca pracy przynosi wiele wątpliwości. Nie znajdujemy odpowiedzi na to, dlaczego miłosierny Bóg do tego dopuszcza.
|
Wydawca: Wydawnictwo św. Wojciecha |
 |
Publikujemy:
"Czym sobie na to zasłużyłem?" - to pytanie zadaje sobie wiele osób przeżywających chorobę, śmierć, katastrofy. Także codzienne cierpienie, jak rozpad związku czy strata miejsca pracy przynosi wiele wątpliwości. Nie znajdujemy odpowiedzi na to, dlaczego miłosierny Bóg do tego dopuszcza. A. Grün pomaga znaleźć odpowiedź na te pytania i opisuje na podstawie konkretnych doświadczań, jak można sobie z nimi poradzić. Pokazuje, jak można przyjąć cierpienie i nauczyć się je rozumieć.
To książka, która daje pocieszenie.
Spis treści
WPROWADZENIE
TEOLOGICZNE ODPOWIEDZI NA CIERPIENIE
Ogólne refleksje filozoficzne?
Wielkie religie a cierpienie?
Odpowiedź Jezusa na cierpienie?
Nadać sens cierpieniu
Co mówi nam Biblia?
Co mówi nam psychologia?
MISTYCY A CIERPIENIE
Cierpienie jako wyzwanie duchowe?
Jak Bóg mógł na to pozwolić? Gdy cierpienie przesłania obraz Boga?
W jaki sposób mogę jeszcze wierzyć? Dać cierpieniu wyraz w modlitwie?
Po co ta próba? Cierpienie jako droga dojrzewania?
KONFRONTACJA Z KONKRETNYMI DOŚWIADCZENIAMI
Cierpienie spowodowane przez ludzi?
Śmierć bliskich
Strata współmałżonka
Gdy umierają dzieci - osieroceni rodzice
Żałoba jako czas przemiany poczucia winy i cierpienia
Gdy cierpienie dotyka ciała lub duszy
Gdy cierpienie dotyka ciała lub duszy
Cierpienie fizyczne
Cierpienie psychiczne
Zmartwienia związane z dziećmi
Trudny charakter i pogmatwane drogi życiowe
Trudny charakter i pogmatwane drogi życiowe
Homoseksualizm
Choroba i niepełnosprawność
Choroba psychiczna
Anoreksja
Uzależnienie od narkotyków
Porażki w życiu zawodowym i w relacjach z ludźmi
Bezrobocie
Rozstanie i rozwód
Cierpienie samozawinione
Klęski żywiołowe
ZAKOŃCZENIE
Literatura
Zobacz także
Renata Nowak
Można się zgodzić, że podstawowym motywem wszelkich działań człowieka jest pragnienie szczęścia. Każdy, nawet nieświadomie, dąży do tego, co sprawia mu przyjemność, daje zadowolenie i radość, co jest w stanie zapewnić właśnie poczucie szczęścia. O ile te pierwsze terminy często wiążą się z pozytywnymi stanami cielesnymi i zmysłowymi, sugerującymi przejściowość, to "poczucie szczęścia" sugeruje pewną stałość i trwałość przeżycia...
ks. Rafał Masarczyk SDS
Bóg jest samoistnym poznaniem nieskończenie doskonałym. Poznanie to przyswajanie sobie przedmiotów poznania. Doskonałość poznania od strony podmiotu: u Boga jest to poznanie substancjalne - jest tym samym, co natura Boża, a nie jak u człowieka - jest czymś przypadłościowym. Doskonałość wiedzy Bożej to nieskończoność, wieczność, fizyczna niezmienność oraz wieczność.
Cezary Sękalski
Jakiś czas temu spotkałem się ze znajomym małżeństwem. Podczas rozmowy świeżo upieczony tata trzeciego dziecka wspomniał, że idąc ulicą Szewską w Krakowie, poczuł, że jest u siebie, a Kraków to jego miasto. Mimo że sam pochodzi z krośnieńskiego, a tu przyjechał tylko na studia. Ale to tutaj w duszpasterstwie akademickim poznał swoją żonę, po ślubie znalazł pracę, kupił mieszkanie i teraz - po paru latach – odczuł w swoim sercu to delikatne i subtelne uczucie bycia u siebie. Czym ono jest? Jak można je określić? Co sprawia, że miejsce, w którym jesteśmy, zaczyna być naprawdę nasze?
