Wielka tajemnica i przestroga

Dzień 13 maja, 1917 roku: troje portugalskich dzieci z wioski Aljustrel pilnuje stada owiec w okolicach doliny Cova da Iria, niedaleko miejscowości Fatima. Łucja, najstarsza, ma ukończone dziesięć lat, jej dwoje kuzynów, Franciszek i Hiacynta, mają dziewięć i siedem lat. Na pozór nie różnią się od swoich rówieśników, ale cała trójka nosi już w sercu wielką tajemnicę.

Rok wcześniej doświadczyli trzech spotkań z Niebem. Spotkania głęboko ich odmieniły, wprowadzając w rzeczywistość mistycznej bliskości z Bogiem. Postać niebiańska oznajmiła im, że jest Aniołem Pokoju i nauczyła modlitwy wynagradzającej, podkreślając że Serca Jezusa i Maryi słuchają uważnie ich próśb. Te trzy spotkania przygotowały dzieci do największej i najbardziej niezwykłej manifestacji nadprzyrodzoności w całej historii chrześcijaństwa: w okresie od 13 maja do 13 października 1917 r. będą one świadkami sześciu objawień Matki Bożej - objawień, które naznaczyły w sposób decydujący historię świata i Kościoła wieku XX. "Fatima" nigdy nie pozwoliła się zamknąć do muzeum: 90 lat później pozostaje żywą i aktualną przestrogą dla świata.

Tańczące słońce

Od samego początku dla wielu niewygodne, orędzie przekazane w Fatimie stało się "nieusuwalnym" z pamięci i z dziejów świata. Ostatniemu z objawień towarzyszy wielki cud, którego świadkami jest 70 tysięcy osób: znany jako "cud słońca", porównać go można tylko z takimi wydarzeniami, jak cudowne przejście przez Morze Czerwone czy Boży sąd nad prorokami pogańskimi na Górze Karmel. Owego 13 października ogromny tłum widzi "tańczące słońce", cud obiecany przez Matkę Bożą – i tak jak Izraelici na Górze Karmel, po tym jak Eliasz sprowadził ogień z nieba, wszyscy obecni w Cova da Iria, w tym wielu agnostyków i masonów, wyznają, głęboko wzruszeni, wiarę w Boga. Od tego momentu Fatima nie opuszcza już Historii. Orędzie Fatimskie miało się okazać kluczem dla zrozumienia najważniejszych wydarzeń XX wieku. Nie tak, jak to bywało w innych objawieniach - tutaj wszystko dopiero się zaczyna w roku 1917. Jak to ujął w 1942 roku Patriarcha Lizbony, kardynał Cerejeira: Od pierwszej chwili gorliwość rośnie, cud się powiększa, tajemnica się rozwija... Fatima przemawia nie tylko do Portugalii, ale do całego świata.

Klucz do zwycięstwa

Centralnym punktem całego orędzia jest Tajemnica powierzona dzieciom w dniu 13 lipca 1917 r. Dwie pierwsze jej części zostają ujawnione dopiero w roku 1942, ostatnia - w 2000 r. Od chwili objawienia treść tej Tajemnicy dominuje nad całą naszą Historią. Jej tekst, w trzech częściach, zawiera w skondensowanym skrócie wszystko, co Matka Boża przyszła nam powiedzieć w Cova da Iria. W przeddzień rewolucji bolszewickiej Niewiasta obleczona w słońce przepowiada rozpowszechnienie przez Rosję po całym świecie wielkiej zarazy komunizmu wraz z wszystkimi konsekwencjami powstania reżimu ateistycznego: prześladowania Kościoła, II wojnę światową, zamach na Ojca Świętego. Matka Boża ujawnia nam jednocześnie wszystko to, co jest naszym duszom potrzebne do wiecznego zbawienia, a narodom do pokoju doczesnego.

Prorocka przepowiednia kar Bożych, które zagrażają ludzkości, jest równocześnie obietnicą zbawienia i orędziem nadziei: zapowiada nawrócenie Rosji, triumf Niepokalanego Serca Maryi i pewien czas pokoju dla świata.

Tajemnica Fatimska otworzyła nową erę w historii Kościoła powszechnego. Oto Boża Opatrzność przychodzi nam z pomocą i za pośrednictwem Najświętszej Dziewicy ujawnia Kościołowi klucz do osiągnięcia zwycięstwa nad mocami ciemności: "Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do Mego Niepokalanego Serca". Nie żadna nowa reforma, ale właśnie nabożeństwo do Niepokalanego Serca Matki Bożej. Tak to właśnie zrozumiał kardynał Cerejeira: "Wierzymy, że objawienia w Fatimie otworzyły nową erę: erę Niepokalanego Serca Maryi".