Autor: Jurek (---.perm.iinet.net.au)
Data: 2009-08-29 04:15
'Modlitwa eucharystyczna
Podczas modlitwy eucharystycznej, kiedy celebrans wypowiada słowa konsekracji, stajemy się uczestnikami najważniejszych wydarzeń w historii ludzkości: męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Jesteśmy na Kalwarii u stóp ukrzyżowanego Jezusa. "To jest cud nad cudami" wyjaśnia Matka Boża mistyczce Catalinie. – "Pan nie jest skrępowany ani czasem, ani miejscem. W momencie konsekracji całe zgromadzenie jest zabierane do stóp Kalwarii podczas ukrzyżowania Jezusa. /.../
Podnieś swój wzrok i kontempluj Go. Wpatruj się w Niego i powtarzaj modlitwę z Fatimy: »Panie, wierzę, adoruję, ufam i kocham Cię. Proszę o przebaczenie dla tych, którzy nie wierzą, nie adorują, nie ufają i nie kochają Cię«. (...) Teraz powiedz Mu, jak bardzo Go kochasz, i składaj hołd Królowi królów”.
Powinniśmy w duchu wpatrywać się w Jezusa konającego na krzyżu, albowiem On został przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy (por. Iz 53, 5). Umierając na krzyżu, Jezus składa doskonałą ofiarę, która gładzi grzechy wszystkich ludzi.
Jak Jezus Chrystus może składać ofiarę – przecież jest prawdziwym Bogiem, Drugą Osobą Trójcy Świętej? Komu Bóg może złożyć ofiarę? W Bogu, w niebie, miłość dająca życie trwa wiecznie. Bóg Ojciec ofiarowuje całego siebie: odwiecznie rodząc Syna, przekazuje Mu całą swoją boskość. Ojciec jest miłującym, który daje życie, a Syn jest Jego doskonałym odbiciem. A więc również Syn jest miłującym, który daje życie. Jest dawcą życia, które otrzymał od Ojca. Oddaje to życie Ojcu, jako doskonały wyraz dziękczynienia i modlitwy. Życie i miłość, które Syn otrzymuje od Ojca i Ojcu oddaje, jest Duchem Świętym. To właśnie dokonuje się podczas Mszy św., w której uobecnia się w czasie to, co Syn Boży czyni od wieczności: kocha Ojca tak, jak Ojciec kocha Syna, oddając Ojcu Dar Miłości (Ducha Świętego), który od Niego otrzymuje. To, co Syn Boży czyni od wieczności, czyni to teraz w swoim człowieczeństwie. On wcale się nie zmienił, stając się prawdziwym człowiekiem, gdyż Bóg jest niezmienny, wieczny, bez początku i końca. To, co ulega zmianie, to nie Bóg, lecz człowieczeństwo. Bóg przyjął nasze człowieczeństwo i dlatego każdy gest Jezusa, każda Jego myśl – od momentu wcielenia aż do śmierci krzyżowej – są wyrazem miłości Syna do Ojca.
To, kim jest w wieczności, Jezus wyraził w swoim człowieczeństwie, w którym skupił grzechy wszystkich ludzi i ofiarował je Ojcu w chwili ukrzyżowania. Cierpienia Chrystusa są cierpieniami Boskiej Osoby i dlatego docierają wszędzie tam, gdzie dotarła niszcząca moc zła. On, bezwzględnie niewinny i święty, cierpi i umiera za każdego człowieka, w pełnej solidarności z grzesznymi ludźmi.
W tym doświadczeniu niewyobrażalnego cierpienia Jezus stał się posłuszny miłości Ojca aż do śmierci (por. Flp 2, 8) i ofiarował się Ojcu w imieniu wszystkich grzeszników: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23, 46). Cierpienie i śmierć są ostatecznym wyrazem całkowitego posłuszeństwa Syna wobec Ojca. To bezgraniczne posłuszeństwo i oddanie Syna Ojciec odwzajemnił swoim oddaniem – a był to dar nowego życia nieśmiertelnego w zmartwychwstaniu (por. Jan Paweł II: Redemptor hominis, 20).
Umierając, Jezus otrzymuje od Ojca dar zmartwychwstałego życia. Doskonała miłość i posłuszeństwo Jezusa w chwili śmierci, w największym cierpieniu, w doświadczeniu największego grzechu, oraz odpowiedź Boga Ojca w darze zmartwychwstania są szczytowym aktem zbawienia. Całkowicie niewinny i bezgrzeszny, przyjął z dziejów każdego człowieka grzech i śmierć, aby w zmartwychwstaniu uzyskać dla wszystkich ludzi dar niezniszczalnego życia i przebaczenie wszystkich grzechów. W śmierci i zmartwychwstaniu mocą miłości Ojca i Syna człowieczeństwo Jezusa zostało przebóstwione, zjednoczone z bóstwem.
Jest to dla nas, uczestniczących we Mszy św., niepowtarzalna szansa, aby w momencie konsekracji, klęcząc w pokorze, jednoczyć się z ofiarą Jezusa – bo tylko wtedy nasza ofiara stanie się doskonała, a zarazem będziemy mogli otrzymać przebóstwiający nas dar Ducha Świętego: udział w ostatecznym zwycięstwie Chrystusa.'
|
|
