Autor: Iza (---.neoplus.adsl.tpnet.pl)
Data: 2013-09-17 10:26
"Czepiają sie Neokatechumenatu, bo chcą go zmienić a odpowiedzialni za Droge nie pozwalaja na to. Nikomu, zwłaszcza księżom."
Każde najmniejsze odstępstwo od pomysłów Kiko oznacza wyrzucenie z grupy. Nidzie indziej tak nie ma. Ja rozumiem, że poszczególne grupy mają swoje zwyczaje. Na przykład franciszkanie mają krzyż św. Franciszka. Ale czy ktoś widział, żeby jakiś franciszkanin wynosił zwykły krzyż z kościoła i wieszał swój, bo inaczej Mszy nie odprawi? Pod niekikowskim Msza neońska nie jest ważna?
Droga nie została zaakceptowana w całości bez zastrzeżeń. Została dopuszczona pod nastepujacymi warunkami:
§ 1.1
Celebracje niedzielnej Eucharystii, które odbywają się po pierwszych Nieszporach z niedzieli, w których uczestniczą małe wspólnoty "Drogi", odbywają się w kościołach i miejscach kultu, w których toczy się zwykle życie małej wspólnoty. Zabrania się celebracji w salach katechetycznych (por. KPK kan. 932 § 1);
§ 1.2
Celebracje te są przygotowywane i prowadzone pod przewodnictwem kapłana wspólnoty "Drogi" (por. Statut artykuł 13 § 4). Zawsze musi być zapewniony wolny wstęp do otwartego kościoła dla wszystkich wiernych. Dlatego też owe celebracje mogą się odbywać między 20.30 a 22.00 bez możliwości dalszego przedłużania. Kapłan i wszyscy przywódcy wspólnoty muszą stosować się do decyzji proboszcza miejsca.
§ 1.3
Ofiarę Eucharystyczną celebruje się wyłącznie na konsekrowanym lub pobłogosławionym ołtarzu (por. KPK kan. 932 § 2). Zabraniam ustawiania w nawie stołów i ołtarzy, tak aby wszyscy obecni siedzieli przy stole. Należy strzec znaku jedności - ołtarza symbolizującego jedyność Chrystusa, Pośrednika i Zbawcy i jedności jego Mistycznego Ciała.
§ 1.4
Dostępna służba liturgiczna i wierni muszą okazywać swoje zróżnicowanie i odmienność podczas celebracji. Prezbiterium przeznaczone jest dla celebrujących lub asystujących kapłanów w strojach liturgicznych oraz diakonów i usługujących w strojach liturgicznych. Miejsce przeznaczone dla wiernych znajduje się w nawie, poza prezbiterium, do którego wierny wstępuje wyłącznie w celu wykonania służby liturgicznej.
Art. 2
Liturgia Słowa w celebracji Eucharystycznej
§ 2.1
Komentarze (wprowadzenia, wstępy, pouczenia) do Liturgii (por. IGMR 105, 128) w w jakimkolwiek momencie Liturgii, w szczególności podczas Liturgii Słowa, winny być "proste, wierne tekstowi, krótkie, starannie przygotowane oraz dostosowane do sposobu, w jaki tekst ma być odczytany"(OLM, 15);
§ 2.2
Wszelkie wygłaszanie świadectw i tak zwane "echo Słowa" jest dozwolone jedynie podczas odbywających się w tygodniu, wspólnotowych celebracji Liturgii Słowa (por. Statut, Art. 11 § 2)
§ 2.3
W mszalnej Liturgii Słowa po Ewangelii, jedynym sposobem objaśniania Pisma Świętego jest homilia, zarezerwowana kapłanowi przewodniczącemu celebracji. W szczególnych przypadkach może ją wygłosić koncelebrans lub diakon (por. KPK Kan. 767 § 1, 772 § 1; Instrukcja Ecclesiae de mysterio z 15.8.1997, art. 3 § 1).
Art. 3
Liturgia Eucharystyczna
§ 3.1
Przygotowanie darów ofiarnych na ołtarzu jest zadaniem diakona, wspomaganego ewentualnie przez akolitów lub ministrantów. Zwykli wierni ze zgromadzenia nie mogą wykonywać tej czynności.
§ 3.2
W celu zapewnienia wiernym bogatszej strawy duchowej dzięki euchologicznie zróżnicowanemu dziedzictwu Kościoła, celebrans winien zwracać uwagę, aby korzystać z różnych Modlitw Eucharystycznych zawartych w Mszale Rzymskim (por. List Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów do Odpowiedzialnych za Drogę Neokatechumenalną, prot. 2520/03/L, z 1.12.2005, n.6);
§ 3.3
Podczas przyjmowania Komunii świętej należy zachowywać normy zawarte w księgach liturgicznych, majac równiez na uwadze zapisy Statutu (art.13 § 3). Kapłan celebrujący spożywa sam Ciało i Krew Pańską, a następnie w asyście diakona czy nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej udziela Komunii świętej pod obiema Postaciami tym obecnym, którzy (jeśli rozmieszczenie siedzeń na to pozwala) pozostają w pozycji stojącej na swoich miejscach albo udają się do Komunii świętej procesyjnie.
Jeśli zalecenia Stolicy Apostolskiej nie sa przez jakas grupe przestrzegane, to taka grupa staje się sektą przez swoje nieposłuszeństwo Stolicy Apostolskiej. I żadnym dowodem nie jest to, że nie takie grupy nie popełniaja zbiorowego samobójstwa ani że nie zabija sie tych, którzy chcą odejść. Ze Świadków Jehowy też można się wypisać, tez sie nie zabijają zbiorowo ani nie mordują wychodzących. W neo jest to możliwe raczej tylko to drugiego skrutynium. Później jest się już za bardzo przywiązanym mentalnie i organizacyjnie, czemu przeciez służy przepisanie majątku na grupę i powołanie do życia wielu dzieci. Grupa rzeczywiście pomaga. Więc jak tu nagle wrócić do normalnego życia i samodzielnego utrzymania powiedzmy sześciorga, skoro się już nie ma własnego mieszkania ani oszczędności? Nie łudźmy się, że pozbycie się wszystkiego ma służyć uwolnieniu duchowemu. Miałam w życiu okres wielkiej biedy, z niedożywienia schudłam wtedy 15 kg w rok, i nigdy nie myślałam o pieniądzach tyle co wtedy. Można wszystko oddać, a dalej być niewolnikiem tego, czego się nie ma. Prawdziwe wychowanie do wolności duchowej od pieniądza polega zupełnie na czym innym. O dziesiecinie jest w Biblii mowa tylko raz, i to jako zacheta do przetestowania hojnosci Boga (to bodaj jedyne miejsce, gdzie Bog zacheca, zeby wystawic Go na probe). To nie jest wymog! Wiec skoro w Biblii nie jest, to dlaczego w neo jest? Kosciol prosi tylko o hojnosc na miare wlasnych mozliwosci, pozostawiac to sumieniu. Szczycenie sie tym, ze ktos zarabiajacy np. 10 000 zl placi dziesiecine, a ktos zarabiajacy 1000 zl nie, jest zalosne. I jest okrucienstwem wymaganie dziesieciny od ludzi biednych, bo bogatemu po oplaceniu tych 10% i tak zostanie gruba nadwyzka wzgledem potrzeb, a biednemu nie starcza na zycie nawet 100% jego pensji, wiec jak ma starczyc 90%? Owszem, Opatrznosc dziala, Pan Bog jakos sie o tych placacych troszczy. Ale On tego nie wymaga, wymaga natomiast zdrowego podejscia do pieniedzy, które jest opisane w ksiegach madrosciowych ST (w skrócie: nie żyj ponad stan, nie zadłużaj się, ale pożyczaj tym, którzy cię proszą; możesz być bogaty, aby opiekowac sie mniej zaradnymi, ale nie wolno bogacic sie na krzywdzie innych). Chrystus polecenie rozdania wszystkiego wydal tylko jednemu czlowiekowi, ktory twierdzil, ze wszystko inne juz opanowal i szuka wiekszej doskonalosci. W dodatku bylo to zakonczone slowami pójdź za Mną, co oznacza przecież powołanie do kapłaństwa. Dzisiejszym tego odpowiednikiem jest wstąpienie do zakonu. Dziesięciny nie wymaga zatem Bóg, wymaga Kiko, w dodatku straszac ludzi historia Ananiasza, co jest grubym naduzyciem. Ananiasz nie byl szantazowany wydaleniem i zagrozony "repetowaniem" roku, bo w czasach Apostolow takich "awansow" nie bylo, a pierwotny Kosciol nie funkcjonowal jak Multi Level Marketing. Ananiasz okłamał Apostołów, bo chciał czerpać profity podwójnie - i z własnego majątku, i ze wspólnego majątku pierwotnego Kościoła. Chytry dwa razy traci, ten stracił życie. W neo jest budzenie lęku: nie oddam wszystkiego wspólnocie, nie wejdę do nieba. Niebo zostało kupione Krwią Chrystusa, nie kupuje się go darowiznami na rzecz neo.
"Ale dla Neokatechumenatu ci co go krytykuja nie sa zadnym autorytetem."
Oj tak. Neo mają tylko jeden autorytet. Kiko. Nikt nie lubi być krytykowany, bo to nie jest przyjemne. Ale dojrzali ludzie potrafią przyjąć krytykę, zwłaszcza konstruktywną, i wyciągnąć z niej wnioski. Tym bardziej, jeśli płynie z ust tej samej (!) wspólnoty, bo powszechna wspólnota wiernych jest nadrzędna w stosunku do poszczegolnych grupek. Wszak Kosciol zostal zalozony przez Jezusa, a neo tylko przez Kilko. W Chrystusie jesteśmy jednym organizmem, niezależnie od tego, czy Kiko kochamy, czy nie znosimy. Tak więc dlaczego w ramach wspolnoty mówicie siostro/bracie, a do mnie zwracacie sie tak oficjalnie "pani Izo"? Syndrom oblężonej twierdzy jest całkowicie nieuzasadniony. Jeśli jesteście gotowi umrzeć za wiarę, to fantastycznie, ale zapewniam, że na wasze życie nie dybią ministranci ani członkowie, dajmy na to, Domowego Kościoła, nawet jeśli dybią na waszą salkę. My wszyscy jesteśmy w drodze, nawet jeśli nie jesteśmy w Drodze. I jest fundamentalna róznica pomiędzy stwierdzeniem "przed wstąpieniem do neo byłem pół-poganinem" a "przed wstąpienieniem do neo jest się pół-poganinem". Obawiam się, że idea pierwsza jest w dokumentach przedstawionych Stolicy Apostolskiej, a idea druga dominuje przynajmniej w niektórych wspólnotach. Z krytyki należy wyciągnąć wnioski. Tylko że jakakolwiek krytyka Kiko jest traktowana przez neo jak bluźnierstwo. Dlatego moim zdaniem idea neokatechumenatu stwarza zagrożenie schizmą nieporównywalnie bardziej niz ma to miejsce w przypadku jakichkolwiek innych wspolnot.
"Albo zostajesz w Neo i jestes posłuszny albo odchodzisz."
Xxx dała świadectwo, z jakim lękiem wiąże się odejście po pewnym etapie. Tak nie ma w żadnej innej wspolnocie. Jakoś nikt się nie boi, że jak przestanie być ministrantem albo chodzić na krąg biblijny, to wyląduje w piekle.
Zwracam się ponownie z prośbą o wyjaśnienie czarnych, pustych oczodołów w ikonografii Kiko. Jak również znaczenia czarnej tkaniny, jaką zasłania się z jakichś powodów złote Tabernakulum. Oraz o ustosunkowanie się do informacji, jakoby Kiko i Carmen mieli objawienia.
|
|
