Autor: nie chcę podawać (---.centertel.pl)
Data: 2016-05-26 15:09
Zero rówieśników, zero osób tej samej płci...
Witam,
Choruję na zaostrzoną schizofrenię. Mam dwadzieścia kilka lat. Codziennie, oprócz weekendów, uczęszczam do ośrodka dla osób takich jak ja. Ogólnie jest mi tam dobrze, bo są ciekawe zajęcia. Ale mogłoby być lepiej. Moim problemem (w ośrodku jak i w codziennym życiu) jest brak kontaktów z rówieśnikami i osobami tej samej płci. Wszyscy w ośrodku są parę dekad ode mnie starsi, jeśli pojawiają się jakieś kobiety, to są zamężne i dzieciate. Lubię je, ale nie chcą ze mną gadać, bo myślą "jakie ta małolata może mieć problemy". Ostatnio siedziałam na wycieczce w autokarze z jedną z nich i cały czas, zamiast rozmawiać ze mną, rozmawiała ze swoją opiekunką. Aż ta opiekunka (i chwała jej za to) zwróciła jej uwagę, że ona powinna rozmawiać raczej ze mną (mamy podobne zainteresowania). Jedynymi osobami (oprócz opiekunów) które utrzymują ze mną jakieś kontakty, są ośrodkowe stażystki - młode dziewczyny, takie jak ja. Są bardzo sympatyczne, ale na dniach kończą staż. Może być tak, że przez jakiś czas nie będzie żadnych stażystek. Ale mogą przyjść inne - zakładam że będą dobre, ale mogą przyjść też takie, które nie będą chciały utrzymywać kontaktów ze mną i innymi podopiecznymi. Jak sobie z tym radzić? Mam niby jakiegoś facebooka, na którym mam w znajomych obecne stażystki, ale chciałabym też czasem porozmawiać z kimś na żywo... P.S.: Ze szkoły też nie wyniosłam żadnych znajomości, wszyscy pukali się w czoło i mówili, że jestem chora.
|
|
