Nie daje juz rady... mielismy jechac z rodzina i spedzic wspolnie czas... skonczylo sie tym ze jestesmi na siebie zli. Juz mi wszystko jedno. Chcialbym pojsc spac i sie juz nigdy nie obudzic, chcialbym juz zyc w niebie... nie martwic sie juz niczym. Ciagle zamartwianie sie grzechami... strach przed potepieniem..klotnie z rodzicami.. to mnie wszystko przerasta, chce sie cieszyc zyciem, a nie sie zamartwiac. Chce znalezc szczescie...nie chce zyc w strachu przed grzechami... chce cieszyc sie zyciem z calych moich sil...