logo
Czwartek, 28 marca 2024
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

 Dlaczego Jezus powiedział Judaszowi ze Go zdradzi?
Autor: Ewa (---.lokis.net.pl)
Data:   2006-03-18 13:22

Mt 26, 20-25

Wyjawienie zdrajcy

20 Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu <uczniami>. 21 A gdy jedli, rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi». 22 Bardzo tym zasmuceni zaczęli pytać jeden przez drugiego: «Chyba nie ja, Panie?» 23 On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. 24 Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził». 25 Wtedy Judasz, który Go miał zdradzić, rzekł: «Czy nie ja, Rabbi?» Odpowiedział mu: «Tak jest, ty».

Mk, 14, 17-21

Zapowiedź zdrady6

17 Z nastaniem wieczoru przyszedł tam razem z Dwunastoma. 18 A gdy zajęli miejsca i jedli, Jezus rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi, ten, który je ze Mną». 19 Zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: «Czyżbym ja?» 20 On im rzekł: «Jeden z Dwunastu, ten, który ze Mną rękę zanurza w misie. 21 Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził».


ŁK, 22,21-23
Zapowiedź zdrady6

21 Lecz oto ręka mojego zdrajcy jest ze Mną na stole. 22 Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi według tego, jak jest postanowione, lecz biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany». 23 A oni zaczęli wypytywać jeden drugiego, kto by mógł spośród nich to uczynić.


J, 6, 67-71
Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?» 68 Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. 69 A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga11». 70 Na to rzekł do nich Jezus: «Czyż nie wybrałem was dwunastu? A jeden z was jest diabłem». 71 Mówił zaś o Judaszu, synu Szymona Iskarioty. Ten bowiem - jeden z Dwunastu - miał Go wydać.

J,13, 2
2 W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty syna Szymona, aby Go wydać,


J, 13,21-30

Ujawnienie zdrajcy

21 To powiedziawszy Jezus doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi». 22 Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. 23 Jeden z uczniów Jego - ten, którego Jezus miłował9 - spoczywał na Jego piersi. 24 Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?» 25 Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: «Panie, kto to jest?» 26 Jezus odparł: «To ten, dla którego umaczam kawałek [chleba], i podam mu». Umoczywszy więc kawałek [chleba], wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty 27 A po spożyciu kawałka [chleba] wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: «Co chcesz czynić, czyń prędzej!». 28 Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. 29 Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: «Zakup, czego nam potrzeba na święto», albo żeby dał coś ubogim. 30 A on po spożyciu kawałka [chleba] zaraz wyszedł. A była noc.

 Re: Dlaczego Jezus powiedział Judaszowi ze Go zdradzi?
Autor: Komentarz do Biblii Poznańskiej (---.hsd1.in.comcast.net)
Data:   2006-03-18 13:30

Mt 26
20.Wykonawszy dokładnie polecenie Jezusa, wieczorem oznaczonego dnia i o oznaczonej godzinie uczniowie razem ze swoim Mistrzem zasiedli do stołu.

21–25. I wtedy po raz pierwszy Jezus oznajmił publicznie swoim uczniom, że jeden z nich Go zdradzi. Co więcej, gdy Apostołowie przerażeni poczęli pytać każdy z osobna, kto miałby być owym zdrajcą, Jezus odpowiadając, dość wyraźnie wskazał na osobę zdrajcy: Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wszyscy widzieli dobrze, kto w momencie wypowiadania tych słów zanurzał gorzkie zioła w specjalnie przygotowanej na wieczerzę paschalną przyprawie. Ponieważ właśnie wtedy wyciągał ku misie rękę Judasz i prawdopodobnie oczy wszystkich na niego były zwrócone, więc i on, podobnie jak przedtem inni Apostołowie, zadał to samo pytanie: czy to ja mam być Twoim zdrajcą, Rabbi? Nie wiadomo, co w tym człowieku musiało wtedy budzić większy wstręt: jego bezczelność czy obłuda? Jezus z całym spokojem, bez żadnego łajania, odpowiedział: Tak ty. Przed tym jednak, jakby tłumacząc Judasza, wyjaśnił, że śmierć Syna Człowieczego jest zamierzona przez samego Ojca Niebieskiego. Nie omieszkał jednak dodać natychmiast: Biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany, z czego wynika, że za swój czyn Judasz ponosi odpowiedzialność. A potem wypowiedział Jezus słowa, które mogą stanowić podstawę do uzasadnionego mniemania, że w zbawienie tego jednego człowieka można wątpić. Tym człowiekiem był Judasz. O nim to powiedział Jezus, że lepiej byłoby dla niego, gdyby się nie narodził. Jest ta wypowiedź dość jednoznaczna: Judasz zmarnował swoje doczesne życie.

 Re: Dlaczego Jezus powiedział Judaszowi ze Go zdradzi?
Autor: Komentarz do Biblii Poznańskiej (---.hsd1.il.comcast.net)
Data:   2006-03-18 13:30

Mk 14, 17–21
Zapowiedź zdrady Judasza pierwsi dwaj synoptycy zreferowali w sposób identyczny z wyjątkiem zakończenia, które pominął Marek, a które jeszcze bardziej obciąża i tak już tragiczną postać zdrajcy. Tak więc znów mamy do czynienia ze spotkaną już w Ewangelii Marka nie dość zrozumiałą dla nas próbą uniewinniania Judasza lub przynajmniej nieakcentowania jego winy. Markowi wyraźnie zależy bardziej na tym, by pokazać, iż trzeba, aby Jezus umarł, niż by ujawnić w pierwszym rzędzie sprawcę śmierci Zbawiciela. Zakończenie tego fragmentu: Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził upoważnia do przypuszczenia – jedynego chyba w dziejach ludzkości – że Judasz chyba został potępiony. To, że przez niego wypełniły się Pisma, nie zwalnia go od winy i – co za tym idzie – nie chroni przed karą.

 Re: Dlaczego Jezus powiedział Judaszowi ze Go zdradzi?
Autor: Komentarz do Biblii Poznańskiej (---.hsd1.in.comcast.net)
Data:   2006-03-18 13:31

Łk 22, 21–23
Relacja o wskazaniu zdrajcy powtarza się prawie dosłownie we wszystkich czterech Ewangeliach. Łukasz opuszcza jedynie wzmiankę o tym, iż lepiej byłoby owemu zdrajcy, żeby się był wcale nie narodził, i ogranicza się do ubolewania nad przyszłością tego człowieka. W Ewangelii Łukasza uczniowie nie pytają Jezusa, każdy z osobna, czy to nie któryś z nich jest owym zdrajcą i konsekwentnie Jezus nie wskazuje wprost – jak to ma miejsce u Mateusza – na Judasza jako zdrajcę.

 Re: Dlaczego Jezus powiedział Judaszowi ze Go zdradzi?
Autor: Komentarz do Biblii Poznańskiej (---.hsd1.il.comcast.net)
Data:   2006-03-18 13:31

J 13

21–22. Pośrednia zapowiedź zdrady Judasza uszła zapewne uwagi uczniów, podobnie jak wcześniejsze aluzje Jezusa (6,70 n). W obliczu zbliżającej się „godziny” nie ma już miejsca na dalsze niedomówienia i zwłokę; minął też czas napomnienia kierowanego w ten sposób dyskretnie ku zdrajcy, by się opamiętał. Nie bez wzruszenia i głębokiej odrazy do dokonującej się zdrady Jezus decyduje się oznajmić ją wprost i bezpośrednio (w. 21 b). Dopiero teraz ogarnia grono uczniów prawdziwa konsternacja. Pierwszym ich odruchem nie jest jednak przerażenie na wieść o gotującym się brutalnym podeptaniu ofiarowanej przez Jezusa miłości Bożej, ale reakcja czysto ludzka: „Kto?” Pytanie to świadczy, jak mało realna wydawała się im zapowiedź Jezusa; nie posądzano nikogo. Trwożne spojrzenia uczniów wyrażają zdziwienie i bezradność raczej niż podejrzenie. Nieprawość i zdrada dojrzewa w tajemnicy, którą przenika jedynie wszechwiedza Boża.

23–25. Piotr, który zwykle podejmuje inicjatywę w imieniu grona apostolskiego, chce wiedzieć więcej, niż Jezus powiedział; nie lubi, nie chce niedomówień. Skoro nad zebranymi zawisła niepokojąca cisza, której sam również nie ma odwagi przerwać pytaniem, zwraca się do siedzącego najbliżej Jezusa ucznia, którego On miłował, z prośbą o dalsze wyjaśnienia.
„Spoczywanie na piersi” Jezusa staje się jasne w świetle zwyczajów przyjętych na ucztach starożytnego Wschodu, obowiązujących również przy uczcie paschalnej. Biesiadnicy zajmowali miejsca na sofach (tak samo wyobrażano sobie ucztę niebieską – por. Ps 149,5!); miejsce po prawej stronie gospodarza (a zwłaszcza po lewej) należało do honorowych. Ponieważ przy biesiadzie podpierano się lewą ręką (przy jedzeniu zaś posługiwano się prawą), zajmujący miejsce po prawej stronie (najbliższy przyjaciel gospodarza) miał głowę na wysokości piersi gospodarza; biesiadowano w pozycji półleżącej, a sofy ustawiano w półkole. „Spoczywać na piersi” czy „oprzeć się na piersi” określa szczególnie miejsce biesiadne, nie wyraża zaś bezpośrednio jakiejś bliższej zażyłości. Ciekawa rzecz jednak, że miejsce to zajmował Umiłowany Uczeń, a nie św. Piotr, który nie siedział również na drugim honorowym miejscu (po lewej stronie), gdyż w tym wypadku bezpośrednie zwrócenie się do umiłowanego ucznia byłoby niemożliwe (przedzielałby ich Jezus). Tradycja chrześcijańska identyfikuje tego Umiłowanego Ucznia ze św. Janem Apostołem, który w ten sposób zaznaczyłby dyskretnie swoją obecność; natomiast współczesna krytyka biblijna skłania się bardziej ku jego symbolicznej interpretacji, ewentualnie nadaje postaci historycznej (określanej różnie) znaczenie idealne: wykładnik charyzmatyczno-profetycznej gminy chrześcijańskiej, zjednoczonej ściśle z Jezusem. Cokolwiek należałoby o tym sądzić, Ewangelista stawia przed czytelnikiem postać rzeczywistą, rozmawiającą z Jezusem i blisko z Nim związaną, postać o cechach tak samo realistycznych (przynajmniej tutaj), co i Piotr.

26. Także na to postawione pytanie Jezus nie odpowiada imieniem zdrajcy, ale podaje niewątpliwy znak rozpoznawczy. Jakkolwiek przytoczone tłumaczenie sugeruje maczanie kawałka chleba (uzupełnienie), nie jest to jedyne możliwe rozwiązanie. Maczanie chleba w potrawie sporządzonej z rozmaitych owoców (fig, daktyli, migdałów itd.) nastręcza nawet trudność: przy uczcie paschalnej unikano wszelkich możliwości powstania kwasu, zakazanego surowo przy wieczerzy i w następne święto. Może więc chodzi o umaczanie gorzkich ziół (spożywanych na początku uczty) w tejże potrawie. Podanie kąska Judaszowi – gest przyjaźni ze strony Jezusa – nie zwrócił uwagi biesiadników, choć Umiłowanemu Uczniowi powiedział zapewne wszystko.
27. Choć zdrada dojrzała już w sercu Judasza, przyjmuje on ostatni gest przyjaźni, a jednocześnie ostatni apel miłości; chodzi mu zapewne tylko o pozory. Tym samym dopełnia się miara nieprawości, Judasz podpada definitywnie pod władzę szatana, który go pokieruje najpierw ku zdradzie, następnie zaś ku zgubie. Jednocześnie Jezus sam daje sygnał do rozpoczęcia swej „godziny”, wzywając zdrajcę do bezpośredniego działania. Dla człowieka, który stał się narzędziem sił ciemności, nie ma miejsca na uczcie miłości. Judasz zareagował tak, jak reaguje świat w konfrontacji z Jezusem.

28. Opuszczenie grona uczniów przez Judasza (w. 27 i 30), mimo swej nadzwyczajnej wagi w walce między Jezusem a szatanem, nie wzbudziło sensacji ani nie rozproszyło wątpliwości pozostałych uczniów.

29. Judasz bowiem, jako skarbnik apostolskiej społeczności, często załatwiał sprawy zlecone mu przez Mistrza; przed zbliżającymi się świętami byłoby to aż nadto zrozumiałe.

30. Uczta paschalna odbywała się w nocy. Tej zaś nocy, ze względu na pielgrzymów można było dokonywać zakupów a żebracy zalegali schody świątyni. Ewangelista nadaje jej jednak znaczenie symboliczne w związku ze zdradą Judasza: przeszedł on świadomie i definitywnie ze sfery światła do sfery ciemności, do królestwa szatana.
Czwarta Ewangelia nie podaje rozważań psychologicznych związanych ze zdradą Judasza; okrywa ją tajemnica znana jedynie planom Bożym (por. przytoczone teksty ST). Pewną przynajmniej rolę odegrała w decyzji Judasza beznadziejna sytuacja; w jakiej znalazł się Jezus wraz z uczniami wobec śmiertelnej nienawiści przywódców. Na dalszym planie można brać także pod uwagę zawód, jaki sprawił Judaszowi coraz wyraźniej rysujący się duchowy charakter eschatologicznego królestwa Jezusa. Zasadniczą przyczyną była jednak niepodatność zdradzieckiego ucznia na głos Boży i na wymowę rzeczywistości nadprzyrodzonej.

 Odpowiedz na tę wiadomość
 Twoje imię:
 Adres e-mail:
 Temat:
 Przepisz kod z obrazka: