Chcieć słuchać Pana Boga
Pan Bóg przygotował się na tę rozmowę. Rozmowę z człowiekiem, który stracił nadzieję, któremu brak cierpliwości, który nie ma siły, choćby do siebie samego. Pan Bóg doskonale zna radości i smutki naszego serca, a odpowiedzi na nasze pytania są już dawno zapisane. Byle tylko nie krzyczeć w puste niebo, byle tylko chcieć słuchać Pana Boga. Tylko On może uczciwie powiedzieć:
Wszystko będzie dobrze
Czas, w którym żyjemy, to właściwie nieustannie czas Adwentu i Bożego Narodzenia. Czas oczekiwania, wypatrywania i nadejścia. Radość narodzin zwycięskiego Boga przeżyje każdy, kto wie, na co czekać, w którą stronę patrzeć, każdy, kto umie odróżniać sprawy ważne od nieistotnych.
Łatwo przywołać w wyobraźni rodziców z kapryśnym malcem, który domaga się spełnienia jakiejś zachcianki, gdy tymczasem oni mają jasną świadomość, że niedługo odjeżdża pociąg, który ich zawiezie na upragniony i zaplanowany urlop. A zatem najpierw odpowiedzmy na pytanie:
Co to znaczy "dobrze"?
Na to pytanie precyzyjnie odpowiada Pismo Święte, choćby prorok Izajasz (strony jego księgi będziemy przeglądać). Popatrzmy, co to znaczy "dobrze":
Tak bowiem mówi Pan:
Oto Ja skieruję do niej [do Nowej Jerozolimy] pokój jak rzekę i chwałę narodów - jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na rękach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy". Na ten widok rozraduje się serce wasze, a kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. (Iz 66, 12-14a)
My jesteśmy tą Nową Jerozolimą. Izajasz opisuje nasze życie w pokoju, w poczuciu bezpieczeństwa. Prorok używa konkretnych obrazów, pisze nie tylko o duchowym wymiarze tego bezpieczeństwa, wyraźnie wskazuje też świeżość ciała, wypoczętego, gotowego do twórczego działania, które przynosi radość. Zerknijmy jeszcze raz do Księgi:
Ja stwarzam nowe niebiosa i nową ziemię; nie będzie się wspominać dawniejszych dziejów ani na myśl one nie przyjdą. Przeciwnie, będzie radość i wesele na zawsze z tego, co Ja stworzę; bo oto Ja uczynię z Jerozolimy wesele i z jej ludu - radość. Rozweselę się z Jerozolimy i rozraduję się z jej ludu.
Już się nie usłyszy w niej odgłosów płaczu ni krzyku narzekania. Nie będzie już w niej niemowlęcia, mającego żyć tylko kilka dni, ani starca, który by nie dopełnił swych lat; bo najmłodszy umrze jako stuletni (Iz 65, 17-20d).
Gdy pokazałem kiedyś tę wizję pewnemu rozmówcy, usłyszałem natychmiast: "Proszę księdza, to marzenia, a nawet mrzonki, łatwo to pisać, ale czy ten świat istnieje? Czy Izajasz nie opisał utopii? Czy ktoś widział taki kraj na ziemi, by był pokój wewnętrzny i zewnętrzny, długowieczność i zdrowie, dostatek i beztroska?".
Pozwolić Panu działać
Co można odpowiedzieć na taki zarzut? Na pewno trzeba zacząć od wyjaśnienia, że to nie jest reportaż z jakiegoś miejsca na ziemi, to opis serca człowieka, który zaufał Panu Bogu. Wystarczy zerknąć do mądrze opisanych życiorysów ludzi, których Kościół nazwał świętymi. Choćby bł. Matka Teresa z Kalkuty, nic nie miała, a bardzo dużo dawała, nie miała banku ani wpływu na politykę, a pomogła tysiącom ludzi odnaleźć swoją godność. Przez co? Przez to, że pozwoliła Panu Bogu działać.
Adwentowi ludzie XXI wieku tęsknią za prawdziwym dobrem, a jednocześnie biegną za jakimś pustym balonikiem, za połyskującą reklamą, by... doznać kolejnego zawodu, by znów poczuć, że są zdeptani. Są miliony osób, które grzeszą obżarstwem i nieroztropnymi rozrywkami, a potem dziwią się swoim chorobom, a przecież wyniki badań klinicznych jasno mówią, że najmniej chorób serca, płuc, wątroby zauważa się u długowiecznych mnichów, którzy żyją bardzo skromnie i szczęśliwie. Nikt im nie kazał iść do klasztoru, a oni na nic innego nie zamienią swego życia.
Zarzuca się kulturze popularnej, iż jej celem jest dostarczanie rozrywki dla jak najliczniejszej grupy odbiorców przy braku lub znacznym ograniczeniu treści estetycznych czy etycznych [8]. W pewnym sensie można się z tym stwierdzeniem zgodzić. Trzeba jednak mieć na uwadze fakt, że jest ona „(…) miejscem, w którym zachodzi socjalizacja nie tylko młodego pokolenia. Idole muzyki popularnej, bohaterowie telewizyjnego serialu, modelki i aktorzy filmowi mają ogromny wpływ na kształtowanie się zarówno wrażliwości estetycznej, ciekawości poznawczej, jak i tożsamości współczesnych ludzi".