W książce tej Remi Parent mówi nie tyle o śmierci końcowej, ale przede wszystkim, o ciężarze codziennej śmierci: chore ciało, które niszczy ważne dla nas plany, miłość, która wydawała się coraz mocniejsza, a która stopniowo słabnie, niezliczone zwolnienia z pracy, które skazują na brak poczucia bezpieczeństwa i łamią egzystencję osobistą i rodzinną, przerażające statystki samobójstw ludzi młodych... Autor porusza tutaj trudny, często pomijany temat. Możemy bowiem nie mówić o codziennej śmierci, jednak wówczas dyktuje nam ona swoje prawa i tym łatwiej manipuluje naszym życiem, tak że staje się nienazwanym i niemożliwym do nazwania upiorem, a my unikamy patrzenia jej w twarz. Remi Parent przełamuje tabu i pisze o śmierci w sposób otwarty, oswaja z nią; przekonuje nas, że śmierć jest częścią ludzkiego istnienia. Przede wszystkim jednak mówi o tym, że śmierć jest już zwyciężona przez Jezusa Chrystusa – i stwierdzenie to nie kryje w sobie żadnej magii.

Dojrzewamy, starzejemy się… Proces ten zaczyna się przecież już na samym początku naszego życia i nic tego nie zmieni. Ale to, w jaki sposób ów proces się dokonuje, czy dobrze nam się udaje, to już zupełnie inna sprawa. To jeden z najtrudniejszych rozdziałów sztuki życia. Nie jest czymś oczywistym. Musimy się tego nauczyć, a umiejętność ta wiąże się z wiedzą i mądrością. Aby posiąść tę sztukę, trzeba zrozumieć, co się dzieje w nas i z nami w tym procesie. Trzeba przede wszystkim zrozumieć, że nigdy nie dojrzewamy tylko dla siebie, że zawsze dojrzewa się dla innych, ponieważ całe nasze życie wnosi w ten świat coś, co ubogaca życie innych ludzi.

Po rozwodzie niektórzy pozostają zranieni i nie są zdolni do normalnego życia. Inni nie tylko umieją przetrwać rozpad związku, ale odnajdują równowagę przebudowując swoje życie. Rozwód, mimo iż jest tragedią, staje się dla nich „pozytywną porażką”, z której wyciągają wnioski i rozwijają się wewnętrznie.

Ta książka jest świadectwem wiary, nadziei i wielkiej miłości. Cierpienie, choroba i śmierć stanowią i zawsze będą stanowiły niepojętą tajemnicę; rzeczywistość niemożliwą do wyjaśnienia, do objęcia rozumem. W tej książce Autor opowiada o doświadczeniu tych wszystkich ludzi, których napotkał na swej drodze, kiedy jako ksiądz wypełniał swoje posłannictwo w jednym ze szpitali. Opowiada nam o ich lęku i śmierci, a także o tym, czego się od nich nauczył.

W książce Żyć łaską o. André Louf po mistrzowsku ujmuje najistotniejsze kwestie związane z rozwojem duchowym człowieka: grzech a miłosierdzie, gniew a miłość, asceza a radość, słabość a łaska, żal a nawrócenie, modlitwa a Duch Święty... Autor daje też bezcenne rady osobom zajmującym się przewodnictwem duchowym i zaskakuje oryginalną interpretacja historii Hioba, porównując go do Sartre'a.

Książka stanowi trzecią część komentarzy do czytań biblijnych po wydanych wcześniej przez tego autora „Komentarzach” na rok liturgiczny A (2007) i „Komentarzach” na rok liturgiczny C (2013), w ten sposób czytelnik otrzymuje komplet komentarzy na każdy rok liturgiczny. Podobnie jak wcześniejsze części obecnie wydany tom na rok B zawiera komentarze do I i II czytania mszalnego, niekiedy do psalmu responsoryjnego oraz do Ewangelii na każdą niedzielę, uroczystość i niektóre święta całego roku liturgicznego. W tym obecnym opracowaniu uwzględniono nowe czytania według drugiego polskiego wydania lekcjonarza mszalnego (2015). Dodano również indeks komentowanych fragmentów biblijnych, a tekst złożono dużą, wyraźną czcionką.

Prezentowana książka to skarbnica wiedzy dla przygotowujących homilie, moderatorów grup biblijnych i modlitewnych, katechetów i wszystkich zainteresowanych Pismem Świętym. Czytelnik znajdzie tu wyjaśnienie wielu oryginalnych pojęć i kontekstów, które czasem umykają w przekładach biblijnych, pozna zwyczaje, zasady i prawa, według których żyli ludzie przywoływani na kartach Biblii...

Komentarze są owocem wielkiej pracy, a zarazem dobrych przemyśleń egzegetycznych. Przekazują czytelnikowi wielką wiedzę z zakresu tematyki biblijnej. Język jest piękny, żywy, komunikatywny...