z cyklu: "Świat Pisma Świętego" - cz. 10

Mojżesz otrzymuje Prawo

W Księdze Wyjścia czytamy o Mojżeszu, który udał się na górę, aby otrzymać od Boga tablice Prawa: Pan rzekł do Mojżesza: "Wstąp do Mnie na górę i pozostań tam, a dam ci tablice kamienne, Prawo i przykazania, które napisałem, aby ich pouczyć".
Wstał więc Mojżesz Jozue, jego pomocnik, i wstąpił Mojżesz na górę Bożą. Powiedział zaś tak do starszyzny: "Pozostańcie tu, aż wrócimy do was. Oto macie Aarona i Chura. Kto miałby jakąś sprawę do załatwienia, może się zwrócić do nich". Gdy zaś Mojżesz wstąpił na górę, obłok ją zakrył. Chwała Pana spoczywała na górze Synaj, i okrywał ją obłok przez sześć dni. W siódmym dniu (Pant przywołał Mojżesza z pośrodku obłoku. A wygląd chwały Pana w oczach Izraelitów był jak ogień pożerający na szczycie góry. Mojżesz wszedł w środek obłoku i wstąpił na górę. I pozostał Mojżesz na górze przez czterdzieści dni i przez czterdzieści nocy (Wj 24,12-18).

Tradycja żydowska rozwinęła zdanie z Księgi Wyjścia, mówiące o wejściu Mojżesza w środek obłoku. Aby dostać się do szkoły Najwyższego, w której miał poznawać Prawo, a która znajdowała się w siódmym niebie, musiał przejść przez kolejne nieba. Myśl rabinistyczna, nawiązując do faktu, że w Biblii znajduje się siedem różnych wyrazów na oznaczenie nieba, stwierdzała, że istnieje siedmioro niebios, w których przebywają aniołowie przede wszystkim w charakterze stróżów.

Wychodząc z założenia, że im wspanialsze jest otoczenie monarchy i im większa otacza go świta, tym ; większy wzbudza podziw, dla podkreślenia chwały Bożej Talmud i midrasze wymieniają bardzo licznych aniołów, nadając im nieznane z Biblii imiona i powierzając specjalne funkcje. Rabini twierdzili, że imiona aniołów przybyły do Izraela z Babilonu. Najwyższym z aniołów jest Sandalfon. Jego zadaniem było splatanie koron dla Najwyższego. Korony te splatał z modlitw zanoszonych przez wiernych. Do znanych z Pisma świętego archaniołów: Michała (Któż jak Bóg), Gabriela (Moc Boża) i Rafała (Uzdrowienie Boże) dołączył jeszcze Uriel (Bóg jest moim światłem).

Ważną myślą, która została uwypuklona w tej tradycji, jest szczególne wybranie Mojżesza przez Boga. Opowiadania rabinistyczne relacjonują także, trwający czterdzieści dni i czterdzieści nocy, pobyt Mojżesza na górze. W tym czasie pozostawał bez jedzenia i picia, gdyż przebywając wśród aniołów, żył tak jak oni.

Bardzo ciekawe są rozważania o naturze Prawa, które zacytujemy za opracowaniem Edmunda Flega pod tytułem Mojżesz w opowieściach mędrców (Lublin 1994, s. 96): Przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy Mojżesz zgłębiał Prawo, pouczając w ten sposób synów Izraela, że i oni powinni tak czynić, bo Prawo zawiera przepisy dotycząc wszystkiego: posiłku i postu, ubrania i dachu nad głową, siewu i żniw, człowieka i zwierzęcia, bogacza i biedaka, wojny i pokoju, żałoby i święta, modlitwy i ofiary, daru ofiarnego i żalu za grzechy, kary i przebaczenia, sprawiedliwości i miłości. Przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy Mojżesz zgłębiał Prawo, bo aby zasłużyć na koronę królewską potrzeba tylko trzech cnót, korona kapłana wymaga ich tylko dwudziestu czterech, lecz korona Prawa wymaga ich ponad czterdziestu. Widzie więc - mówi rabbi Chija bar Abba - jak bardzo Prawo przewyższa świat: Bóg potrzebował tylko siedmiu dni, aby ukształtować świat, lecz aby dać mu Prawo, potrzebował ich czterdziestu.

A więc przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy Mojżesz zgłębiał Prawo, ale czego się nauczył w dzień, zapominał nocą, a czego się nauczył nocą, zapominał w dzień. Dlatego Bóg swoje Prawo wypisal na kamiennych tablicach, które przekazał Mojżeszowi. Religia judaistyczna jest religią Prawa, w naszej religii podkreśla się przede wszystkim osobowy kontakt z Bogiem, miłość Boga i bliźniego. Jednak poszanowania dla woli Bożej wyrażonej w przykazaniach możemy się uczyć także z legend żydowskich, a poszanowanie to jest niezwykle ważne.

ks. Tomasz Jelonek