Eliasz był prorokiem jak ogień, o słowie potężnym, które zamykało i otwierało niebo. Starożytni Żydzi wierzyli, że posiada on klucze do bram niebios, przez które wpuszcza modlitwy, by przedstawić je Bogu. Jest on zatem człowiekiem, który zna siłę modlitwy, jej potęgę, jej skuteczność, i splata z modlitw koronę chwały dla Najwyższego. Jemu to również Bóg powierza tajemnice. Według tradycji żydowskiej pojawia się on jako wysłannik dostojnego Raziela, jednego z wielkich aniołów, by odsłonić człowiekowi misterium czasu. W życiu duchowym doświadczenie czasu, rozumianego zwłaszcza jako dar Boga, jest jednym z podstawowych elementów. Eliasz pojawia się jako swego rodzaju „przewodnik”, który swoją mądrością, przenikliwością poucza o znaczeniu, o głębi, o wadze tego, co przeżywamy.

Eliasz, człowiek, który i nam towarzyszy i prowadzi po duchowych drogach, pojawia się w życiu Izraela nagle, przychodzi jako ktoś dojrzały. Nie znamy ani jego dzieciństwa, ani młodości. Podobnie było z eremitami na Karmelu. W XIII wieku pojawia się w życiu Kościoła dojrzała wspólnota, której początku nie znamy, i prosi Kościół o zatwierdzenie stylu życia, jakim żyje już od dawna. Dlatego potrzeba odwołać się do tego początku, by Eliasz ofiarował nam dojrzałe spojrzenie, by pozyskać towarzystwo proroka, który będzie miał dla nas czas i będzie wymadlał nam światło.

Spis treści

ELIASZ
I. Kontekst historyczny   
II. Obecność Eliasza w kulturze judaistycznej
III. Czas proroków
IV. Anioł gorliwości
1. Gorliwość eliańska
2. Rozognienie pragnień
3. Żar zazdrości
4. Drogi ufności
V. W zaciszu Transjordanii
1. Bogactwo i ubóstwo odchodzenia
2. Kerit – potok ukrycia
3. Ptaki nasycenia
4. Troska Boga
5. Symbolika żywienia
6. Ukrycie – od umiejętności odchodzenia do umiejętności oczekiwania
7. Pokój – być strzeżonym przez Boga
8. Od milczenia ust do milczenia istnienia
9. Samotność – żyć jako przystań Boga
10. Przestrzeń odpoczynku
VI. Emigracja sydońska
1. Zadomowienie w fenickiej obcości
2. Miłosierdzie w darze spożywania
2.1. Mączny zaczyn daru
2.2. Oliwa ukojenia
3. Złamanie bram śmierci
VII. Spór o Bożą chwałę
1. Milczenie bogów
2. Bezdroża idolatrii
3. Grzech zamroczonego ludu
4. Nawrócenie – życie poza kokonem
5. Zaproszenie do przyjaźni
6. Nienaganność chwały
VIII. Odkrywanie tajemnicy obłoku
1. Boska rosa
2. Nadzieja nowego świata
IX. Kryzys janowcowy
1. Odrodzenie ducha
2. Przyjęcie pokory: wzywanie śmierci, wzywanie Boga, wzywanie Eliasza
3. Pojednanie i przebaczenie – żyć przeciw ukąszeniom gniewu
X. Wyjście ku szczytom modlitwy
1. Nowa epifania
2. Królewski lęk
3. Fundament Boskiego milczenia
4. Kontemplacyjne poddanie
5. Dziedzina kontemplacji
XI. Przekleństwo zachłanności
XII. Powołanie Elizeusza
1. Niebiańska woń namaszczeń
2. Płaszcz chwały zarzucony na pokolenia
3. Krąg prorockiej wierności: Idź i wracaj!
XIII. Odejście w ogniu
1. Pożegnalna droga ku niebu
2. Misterium wznoszenia
3. Symbolika ognia
4. Misterium trwania
5. Misterium poprzedzania
Epilog pierwszy: koniec kultu Baala
Epilog drugi: Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko (Mt 17,11)   

ELIZEUSZ
Duchowo-mistyczny komentarz do cyklu Elizeusza
1. Powołanie
2. Obdarowanie duchem
3. Uzdrowienie wód
4. Kopanie rowów
5. Ukaranie małych szyderców
6. Rozmnożenie oliwy
7. Wskrzeszenie dziecka
8. Zatruta strawa
9. Rozmnożenie chleba
10. Uzdrowienie Naamana
11. Wyłowiona siekiera
12. Demaskowanie knowań
13. Obfitość głodu, obfitość nasycenia
14. Rydwan Izraela
15. Strzały
16. Kości życia

Zamiast zakończenia