W tych kwietniowych, wiosennych dniach wspominamy dwie rocznice dotyczące Ojca Świętego Benedykta XVI;  79. rocznicę urodzin i 1. rocznicę objęcia Stolicy Piotrowej. Z tej okazji jeszcze raz warto przypomnieć i wczytać się w rys życia i posługi apostolskiej naszego papieża.

 

 Ojciec Święty Benedykt XVI (Joseph Ratzinger) urodził się 16 kwietnia 1927 roku w Marktl am Inn (Bawaria, Niemcy), jako syn policjanta, w rodzinie wyjątkowo katolickiej, jego brat został także kapłanem. W czasie wojny, w 1943 roku, w wieku 16 lat, rozpoczął przymusowe przygotowanie wojskowe w zakresie obrony przeciwlotniczej. W roku 1945 został internowany w obozie dla jeńców wojennych jako niemiecki żołnierz. Zwolniony w czerwcu tego roku, wstąpił do monachijskiego seminarium duchownego.
Dnia 29 czerwca 1951 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. kard. Michaela von Faulhabera. Studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Monachijskim, w 1953 roku obronił pracę doktorską na temat „Lud Boży w nauce św. Augustyna o Kościele”, a w 1957 roku uzyskał habilitację na podstawie rozprawy: „Teologia dziejów u św. Bonawentury”. Święty Augustyn jest dla niego wzorem, ponieważ „choć bardzo tęsknił za medytacją, za pracą duchową, to jednak cały się poświęcił codziennym drobiazgom i chciał żyć dla ludzi". Ulubionymi pisarzami obecnego papieża są Dostojewski i Herman Hesse, a zwłaszcza jego powieść „Wilk stepowy". Poza tym jest miłośnikiem muzyki, kocha Mozarta. Sam grywa na fortepianie. W młodości pisywał także wiersze. Wśród tematów teologicznych stałe jego zainteresowanie budzi Kościół i liturgia.

 

Przez następne lata pracował jako sekretarz i kapelan biskupa Freisingu (1957-1959), a następnie jako profesor teologii w Bonn (1959-1969), Münster (1963-1966), Tybindze (1966-1969) oraz Ratyzbonie (od 1969). Już w wieku 26 lat rozpoczął bogatą działalność naukową, początkowo jako wykładowca dogmatyki i teologii fundamentalnej we Fryzyndze, a następnie był profesorem w Bonn, Münster, Tybindze i Ratyzbonie.

 

Dnia 24 marca 1977 roku papież Paweł VI mianował go arcybiskupem metropolitą Monachium i Fryzyngi, a wkrótce potem, na konsystorzu 27 czerwca tegoż roku powołał go w skład Kolegium Kardynalskiego. 25 listopada 1981 roku papież Jan Paweł II powierzył mu kierowanie Kongregacją Nauki Wiary, z czym łączy się automatycznie przewodniczenie Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Ksiądz kardynał Ratzinger był jedynym hierarchą watykańskim, pełniącym tak długo owe kierownicze stanowiska w Kurii Rzymskiej na osobistą i wyraźną prośbę Ojca Świętego Jana Pawła II.

 

Kongregacja Nauki Wiary, a tym samym jej prefekt, mają za zadanie przestrzegać czystości wiary. Wypowiadają się oficjalnie we wszystkich sprawach dotyczących nauczania i moralności katolickiej. Prefekt tego watykańskiego urzędu zwraca również uwagę na to, by badania teologiczne nie oddalały się od zasad wytyczonych przez Kościół. Mimo trudnych obowiązków, jakie na nim spoczęły w 1981 roku, ks. kard. Ratzinger nadal intensywnie uczestniczył w dialogu teologicznym, publikując  jednocześnie szereg książek i artykułów z tej dziedziny.
W Polsce ukazały się dotychczas przekłady ok. 30 jego pozycji naukowych, niektóre z nich wznawiane, np. "Śmierć i życie wieczne" (1986 i 2000).

 

Z szerokim zainteresowaniem spotkała się także jego książka-wywiad, zatytułowana "Raport o stanie wiary", w której kardynał Ratzinger ostrzega przed "nadmierną euforią soborową". W październiku 1996 roku wydał kolejną książkę-wywiad "Sól ziemi", której polski przekład ukazał się w rok później nakładem wydawnictwa "Znak".
W Polsce wydano w 2001 roku także "Drogę paschalną" i "Prawdę w teologii".
W 2000 roku ks. kard. Joseph Ratzinger otrzymał tytuł doktora honoris causa wrocławskiego Papieskiego Wydziału Teologicznego "za szczególne zasługi na polu nauk teologicznych i w służbie Kościołowi".

 

Gdy 16 kwietnia 2002 roku z okazji swych 75. urodzin, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa kanonicznego złożył na ręce Jana Pawła II prośbę o przejście na emeryturę, Ojciec Święty nie przyjął rezygnacji i nadal pozostawił go na czele tej watykańskiej dykasterii.
Za swoje motto-zwołanie biskupie ks. kard. Ratzinger wybrał słowa:  Cooperatores Veritatis  - “Współpracownicy prawdy” - i faktycznie, choć zawsze ujmujący, subtelny i serdeczny w osobistym kontakcie, to w wykonywaniu swoich kurialnych obowiązków nie starał się być „delikatnym dyplomatą”, chcąc przede wszystkim służyć Kościołowi, służyć zachowaniu czystości wiary i nauki katolickiej.

 

W zindywidualizowanym i po części zlaicyzowanym świecie chrześcijańskim za najpoważniejsze zagrożenia dla wiary zawsze uważał kwestionowanie pojęcia prawdy, moralny relatywizm i pluralistyczną teologię religii. Doskonałą ilustracją postawy ks. kard. Ratzingera była deklaracja “Dominus Iesus”, ogłoszona przez Kongregację Nauki Wiary w 2000 roku. Dokument przypominał, że Chrystus jest jedynym wcielonym Synem Bożym, Kościół katolicki jest jedynym prawdziwym Kościołem, a Chrystus jedyną drogą pośredniczącą między Bogiem a ludźmi - i choć nie było tu mowy o jakiejkolwiek nowości w nauczaniu Kościoła, deklaracja sprowokowała pewną falę krytyki na świecie, niestety także ze strony niektórych teologów katolickich. Na ogół jednak zarzuty dotyczyły tylko momentu publikacji, bądź tonu owej deklaracji - obawiano się, że “Dominus Iesus” może spowolnić dialog ekumeniczny, międzyreligijny i sugerowano, że zawartych w niej tez w nauczaniu Kościoła nie należy akcentować w tak wyrazisty sposób.

 

W 2002 roku został wybrany dziekanem Kolegium Kardynalskiego (od 1998 piastował urząd wicedziekana). Z czasem objął także wiele innych funkcji w Kurii Rzymskiej: radcy Drugiej Sekcji Sekretariatu Stanu, członka Kongregacji dla Kościołów Wschodnich, członka Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, członka Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, członka Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego, członka Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, członka Papieskiej Rady ds. Kultury oraz członka Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej.

 

Dnia 8 kwietnia 2005 roku ks. kard. Joseph Ratzinger, jako dziekan kolegium kardynalskiego przewodniczył Mszy Świętej na Placu Św. Piotra podczas uroczystości pogrzebowych Jana Pawła II, w których uczestniczyło kilka milionów wiernych.
W czasie wzruszającej i słynnej homilii pogrzebowej powiedział m.in.:

 

 

 

 

Także te słowa homilii, wypowiedziane przez ks. kard. Ratzingera w czasie Mszy Świętej pogrzebowej świadczą o jego bliskości i głębokiej przyjaźni z wielkim swoim poprzednikiem Janem Pawłem II.

 

Dnia 19 kwietnia 2005 roku - w drugim dniu konklawe, w czwartym głosowaniu został wybrany kolejnym następcą Św. Piotra, (265.) papieżem i przybrał imię Benedykta XVI.  O godz. 18.50 oczy całego świata były skierowane na Watykan i usłyszeliśmy słynne łacińskie słowa: „Annuntio vobis gaudium magnum: habemus papam, Emminentissimum ac Reverendissimum Dominum Cardinalem, cardinelem Sanctae Catholicae Romanae Joseph Ratzinger quis imposuit sibi nomen Benedictus XVI", (w j. polskim: Oznajmiam wam radość wielką: mamy papieża, Najczcigodniejszego i Najprzewielebniejszego Kardynała Josepha Ratzingera, który przybrał sobie imię Benedykt XVI), chilijski purpurat – protodiakon kolegium kardynalskiego, ks. kard. Jorge Arturo Medina Estevez ogłosił imię nowego papieża, następcy Jana Pawła II i został nim bliski współpracownik polskiego biskupa Rzymu, ks. kard. Joseph Ratzinger.
Nowy Papież przyjął imię Benedykt XVI, imię wielkiego patrona Europy.
Ksiądz kard. Joseph Ratzinger wchodził na konklawe „wskazywany na głowę Stolicy Piotrowej”, co dawało do zrozumienia - zgodnie z włoskim powiedzeniem, że „kto wchodzi na konklawe papieżem, nie zostaje nim”. Tym razem powiedzenie to nie spełniło się i już w czwartym głosowaniu kardynałowie elektorzy wybrali tego wspaniałego i wybitnego teologa - wiernego przyjaciela i zwolennika drogi, jaką szedł Największy Polak  Jan Paweł II - na papieża.
Ojciec Święty Benedykt XVI (kard. Joseph Ratzinger) jest też pierwszym niemieckim papieżem od 480 lat, po Hadrianie VI (1522-1523) z Utrechtu, należącego wtedy do Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.

 

W kilka chwil po swoim wyborze na papieża, z balkonu Bazyliki Watykańskiej Ojciec Święty Benedykt XVI powiedział: 
„Umiłowani bracia i siostry po Wielkim Papieżu Janie Pawle II kardynałowie wybrali mnie prostego skromnego pracownika Winnicy Pańskiej. Pociesza mnie fakt, że Pan potrafi pracować i działa z bardzo skromnymi i niedoskonałymi narzędziami. Polecam się przede wszystkim waszym modlitwom. W radosci Pana Zmartwychwstałego ufni w Jego niesustanną pomoc idziemy stale  przed siebie, Maryja Matka stoi ciągle u naszego boku. Dziękuję."

 

Dokładnie rok temu światowe media tak komentowały wybór nowego papieża: włoskie "Il Messaggero" stwierdziło, że „wybrany został silny papież, a dowodem tej siły jest to, jak szybko uzyskał dwie trzecie głosów kardynalskich. Poza tym - podkreślał dziennik - Benedykt XVI to silna osobowość”.
Katolickie "Avvenire" napisało o wielkiej radości, jaka zapanowała na świecie, kiedy o godzinie 18.43 ogłoszono wybór nowego papieża, który od razu przedstawił się wiernym jako "prosty i skromny robotnik winnicy Pańskiej".
"Papieżem wiary" i "obrońcą prawdy" nazwało Benedykta XVI "Il Giornale" przypominając, że jako „strażnik doktryny” przez 24 lata był prawą ręką Jana Pawła II.
Z tego faktu zaś gazeta wyciąga wniosek , że jako papież będzie on jednocześnie bacznym obrońcą prawd doktrynalnych, jak i wiernym kontynuatorem pontyfikatu Jana Pawła II.
Francuski "Le Figaro",  przypomniał, że nie raz już w historii bywało, że „wielcy koserwatyści początkowali poważne reformy w Kościele”. Dziennik podkreślił także, że kard. Ratzinger zawsze głośno przypominał o chrześcijańskich korzeniach Europy.  Według "Le Figaro" zadaniem nowego papieża będzie walka z ateizmem w Europie.

 

„Kościół żyje! Kościół jest młody! Niesie on w sobie przyszłość świata, dlatego ukazuje każdemu z nas życie ku przyszłości”  – mówił 24 kwietnia 2005 roku papież Benedykt XVI podczas Mszy Świętej inaugurującej pontyfikat 265. następcy św. Piotra.
Po lekturze Ewangelii Benedykt XVI przyjął uroczyście symbole władzy papieskiej: paliusz i pierścień rybaka. Paliusz wręczył mu kardynał protodiakon Jorge Arturo Medina Estevez - ten sam, który 19 kwietnia ogłosił wybór nowego Papieża. Paliusz, znacznie dłuższy od tego, który otrzymują każdego roku w dniu 29 czerwca arcybiskupi metropolici, bo mierzący aż 2,6 metra. "Duch Prawdy niech obficie darzy Cię rozeznaniem i natchnieniem w Twojej posłudze umacniania braci w jedności wiary" - powiedział kardynał. Benedykt XVI otrzymał także pierścień rybaka, który wręczył mu kard. Angelo Sodano, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej. 

 

W czasie homilii inaugurującej pontyfikat papież Benedykt XVI powiedział jeszcze:
„W tych tak intensywnych dniach, trzy razy towarzyszył nam śpiew litanii do wszystkich świętych: podczas pogrzebu naszego Ojca świętego Jana Pawła II, z okazji wejścia kardynałów na rozpoczęcie konklawe i również dzisiaj, gdy ponownie śpiewaliśmy ją wraz z wezwaniem: Tu illum adiuva - wspomagaj nowego następcę świętego Piotra. Za każdym razem, w szczególny sposób wyczuwałem w tym modlitewnym śpiewie wielkie pocieszenie. Jakże czuliśmy się opuszczeni po śmierci Jana Pawła II, papieża który przez ponad 26 lat był naszym pasterzem i przewodnikiem po drogach czasu. Przekraczał on próg innego życia, wchodząc w tajemnicę samego Boga. Ale nie czynił tego samotnie. Ten, kto wierzy, nigdy nie jest sam - nie jest sam ani za życia ani w chwili śmierci. Obecnie mogliśmy wzywać świętych wszystkich czasów - jego przyjaciół, jego braci w wierze, będąc przekonani, że stanowią oni żywy orszak wprowadzający go w tę inną przestrzeń, aż do chwały Boga. Wiedzieliśmy, że jego przybycie było oczekiwane. Teraz wiemy, że znajduje się on pośród swoich i jest naprawdę w swoim domu. I znów zostaliśmy pocieszeni uroczyście przystępując do konklawe, aby wybrać tego, którego wybrał Pan. Jakże mogliśmy rozpoznać Jego imię. Jak mogło 115 biskupów pochodzących z różnych kultur i krajów, znaleźć tego, któremu Pan pragnął powierzyć misję związywania i rozwiązywania. I raz jeszcze wiedzieliśmy o tym: wiedzieliśmy, że nie jesteśmy sami, że jesteśmy otoczeni, prowadzeni i kierowani przez Bożych przyjaciół. W tej chwili ja -słaby sługa Pański mam przyjąć to niesłychane zadanie, które rzeczywiście przekracza wszelkie ludzkie siły. Jakże mogę to uczynić? W jaki sposób będę temu w stanie sprostać? Wy wszyscy, drodzy przyjaciele, dopiero co przywołaliście cały zastęp świętych, uobecniony w wielkich imionach historii Boga z ludźmi. W ten sposób również we mnie ożywa owa świadomość: nie jestem sam. Nie muszę samotnie nieść tego, czego w rzeczywistości i tak samotnie nie mógłbym nieść. Wspiera mnie zastęp świętych Boga, podtrzymuje mnie i mnie prowadzi”. (...)

 

 

 

 

Przed swoim wyborem na papieża ks. kard. Joseph Ratzinger ośmiokrotnie odwiedzał Polskę. Pierwszy raz w 1977 roku - jako arcybiskup Monachium, był wtedy członkiem delegacji episkopatu Niemiec. Po ogłoszeniu stanu wojennego kard. Ratzinger organizował w Monachium pomoc i modlitwy w intencji Polski. Jako arcybiskup Monachium w 1982 roku odwiedził Katowice. Ufundował dla katowickiej katedry Chrystusa Króla imponującą mozaikę, która znajduje się obecnie w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Sześciokrotnie odwiedzał także Opole, gdzie biskupem jest jego bliski znajomy ks. abp Alfons Nossol. Dnia 26 czerwca 1983 roku w diecezji opolskiej poświęcił kamień węgielny kościoła w miejscowości Chorula (powiat krapkowicki). Kardynał Ratzinger odwiedzał Polskę także w 1988, kiedy otrzymał doktorat honoris causa na KUL w Lublinie. Dnia 29 października 2000 roku ks. kard.  Ratzinger odprawił Mszę Świętą w parafii Matki Bożej Miłosierdzia w Oleśnicy gdzie poświęcił statuę Chrystusa Króla Wszechświata i otrzymał doktorat honoris causa na PWT we Wrocławiu. 25 maja 2002 roku udzielił w Radomiu Radomiu sakry biskupiej nowomianowanemu ordynariuszowi radomskiemu, ks. bp. Zygmuntowi Zimowskiemu, który przez wiele lat był jego współpracownikiem w kongregacji. 10 maja 2003 roku był legatem papieskim podczas uroczystości 750-lecia kanonizacji św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Krakowie oraz w Szczepanowie.

 

W dniach 25-28 maja 2006 roku odbędzie się pielgrzymka papieżą Benedykta XVI do Polski, a jej hasłem są słowa „Trwajcie mocni w wierze”. Papież odwiedzi Warszawę, Częstochowę, Kraków, Wadowice, Oświęcim i Kalwarię Zebrzydowską. Będzie to jego dziewiąty pobyt w Polsce, a pierwszy jako papieża - Głowy Kościoła Katolickiego.
Z okazji 1. rocznicy pontyfikatu i jednocześnie trwając w oczekiwaniu na pielgrzymkę Ojca Świętego Benedykta XVI do naszej Ojczyzny otoczmy go naszą „duchową życzliwością” i szczerą pamięcią modlitewną. Niech Duch Święty nieustannie go wspiera, odważnie prowadzi na trudnych drogach współczesnego Kościoła, a Dobry Bóg zachowa go nam na najdłuższe lata.