Sobota. Dzień powszedni
1 J 3,22-4,6; Ps 2,7-8,10-11; Mt 4,23; Mt 4,12-17.23-25;


PIERWSZE CZYTANIE  (1 J 3,22-4,6)
Badajcie duchy, czy są z Boga

Czytanie z Pierwszego listu świętego Jana Apostoła.

Najmilsi:
O co prosić będziemy, 
otrzymamy od Boga, 
ponieważ zachowujemy Jego przykazania 
I czynimy to, co się Jemu podoba. 
A przykazanie Jego zaś jest takie, 
abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, 
i miłowali się wzajemnie tak, 
jak nam nakazał. 
Kto wypełnia Jego przykazania, 
trwa w Bogu, a Bóg w nim; 
a to, że trwa On w nas, 
poznajemy po Duchu, którego nam dał. 
Umiłowani, 
nie dowierzajcie każdemu duchowi, 
ale badajcie duchy, czy są z Boga, 
gdyż wielu fałszywych proroków 
pojawiło się na świecie. 
Po tym poznajecie Ducha Bożego: 
każdy duch, 
który uznaje, 
że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, 
jest z Boga. 
Każdy zaś duch, 
który nie uznaje Jezusa, nie jest z Boga; 
i to jest duch Antychrysta, 
który - jak słyszeliście - nadchodzi 
i już teraz przebywa na świecie. 
Wy, dzieci, 
jesteście z Boga i zwyciężyliście ich, 
ponieważ większy jest Ten, który w was jest, 
od tego, który jest w świecie. 
Oni są ze świata, 
dlatego mówią tak, jak mówi świat, 
a świat ich słucha. 
My jesteśmy z Boga. 
Ten, który zna Boga, słucha nas. 
Kto nie jest z Boga, nas nie słucha. 
W ten sposób poznajemy ducha 
prawdy i ducha fałszu.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 2,7-8,10-11)

Refren: Dam Ci narody w Twoje posiadanie.

Wyrok Pański ogłoszę: +
On rzekł do mnie: „Jesteś Synem moim, *
Ja zrodziłem dziś Ciebie, 
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody *
i krańce ziemi w posiadanie Twoje”. 

A teraz, królowie, zrozumcie, *
nauczcie się sędziowie ziemi. 
Służcie Panu z bo jaźnią, *
z drżeniem całujcie Mu stopy.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Mt 4,23)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jezus głosił Ewangelię o królestwie 
i leczył wszelkie choroby wśród ludu. 

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA  (Mt 4,12-17.23-25)
Bliskie jest królestwo niebieskie

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

Gdy Jezus usłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza:
„Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego. 
Droga morska, Zajordanie, 
Galileja pogan. 
Lud, który siedział w ciemności, 
ujrzał światło wielkie, 
i mieszkańcom cienistej krainy śmierci 
światło wzeszło”.
Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie”.
I obchodził Jezus całą Galileję, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których dręczyły rozmaite choroby i dolegliwości, opętanych, epileptyków i paralityków, a On ich uzdrawiał. I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.


Oto słowo Pańskie.