Czwartek. Dzień Powszedni

Nowy lekcjonarz: Wj 19, 1-2. 9-11. 16-20b; Dn 3, 52. 53-54. 55-56 (R.: por. 52b); Por. Mt 11, 25; Mt 13, 10-17;
Stary lekcjonarz: Wj 19, 1-2. 9-11. 16-20b; Dn 3, 52. 53a i 54a i 55ab i 56a; J 15, 15b; Mt 13, 10-17;

PIERWSZE CZYTANIE  (Wj 19,1-2.9-11.16-20b)
Bóg objawia się ludowi na górze Synaj

Czytanie z Księgi Wyjścia.

Było to w trzecim miesiącu od wyjścia synów Izraela z Egiptu, w tym dniu przybyli Izraelici na pustynię Synaj. Wyruszyli z Refidim, a po przybyciu na pustynię Synaj rozbili obóz na pustyni. Izrael obozował tam naprzeciw góry.
Pan rzekł do Mojżesza: „Oto Ja przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby lud słyszał, gdy będę rozmawiał z tobą, i uwierzył tobie na zawsze”.
A Mojżesz oznajmił Panu słowa ludu. Pan powiedział do Mojżesza: „Idź do ludu i każ się im przygotować na święto dziś i jutro. Niechaj wypiorą swoje szaty i niech będą gotowi na trzeci dzień, bo dnia trzeciego zstąpi Pan na oczach całego ludu na górę Synaj”.
Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprzeciw Boga i ustawił u stóp góry. Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu, i uniósł się dym z niej jakby z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donioślejszy.
Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród grzmotów. Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Dn 3,52.53a i 54a i 55ab i 56a)

Refren: Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże. 

Błogosławiony jesteś, Panie, Boże naszych ojców, *
pełen chwały i wywyższony na wieki. 
Błogosławione niech będzie Twoje imię *
pełne chwały i świętości. 

Błogosławiony jesteś w przybytku świętej chwały Twojej, *
Błogosławiony jesteś na tronie Twego królestwa. 
Błogosławiony jesteś Ty, który spoglądasz w otchłanie, +
i na Cherubach zasiadasz, *
Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (J 15,15b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nazwałem was przyjaciółmi, 
albowiem oznajmiłem wam wszystko, 
co usłyszałem od mego Ojca. 

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Mt 13,10-17)
Dlaczego Jezus naucza w przypowieściach

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

Uczniowie przystąpili do Jezusa i zapytali: „Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich?”
On im odpowiedział: „Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:
«Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił».
Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli”.

Oto słowo Pańskie.