Sobota. 
Wspomnienie św. Pio z Pietrelciny, prezbitera

Nowy lekcjonarz: 1 Tm 6, 13-16; Ps 100 (99), 2-3. 4-5 (R.: por. 2b); Por. Łk 8, 15; Łk 8, 4-15;
Stary lekcjonarz: 1 Tm 6, 13-16; Ps 100, 1-2. 3. 4-5; Por. Łk 8, 15; Łk 8, 4-15;


PIERWSZE CZYTANIE  (1 Tm 6,13-16)
Zachować wierność Chrystusowi aż do Jego przyjścia 

Czytanie z Pierwszego listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza.
 
Najmilszy:
Nakazuję w obliczu Boga, który ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa, Tego, który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata, ażebyś zachował przykazanie nieskalane, bez zarzutu aż do objawienia się naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Ukaże je we właściwym czasie błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny, mający nieśmiertelność, który zamieszkuje światłość niedostępną, którego żaden z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć. Jemu cześć i moc wiekuista. Amen.

Oto słowo Boże. 

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 100,1-2.3.4-5)


Refren: Stańcie z radością przed obliczem Pana. 

Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem! 
Stawajcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości. 

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył, 
jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska. 

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, +
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię. 
Albowiem Pan jest dobry, +
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia. 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Por. Łk 8,15)


Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Błogosławieni, którzy sercem szlachetnym i dobrym 
zatrzymują słowo Boże 
i wydają owoc przez swą wytrwałość. 


Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Łk 8,4-15)
Przypowieść o siewcy 

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
 
Gdy zebrał się wieki tłum i z miast przychodzili do Jezusa, rzekł w przypowieści: „Siewca wyszedł siać ziarno. A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki powietrzne wydziobały je. Inne padło na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny”.
Przy tych słowach wołał: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha”.
Wtedy pytali Go Jego uczniowie, co oznacza ta przypowieść.
On rzekł: „Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli.
Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a w chwili pokusy odstępują. To, co padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski, bogactwa i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu.
W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość”.

Oto słowo Pańskie.