Środa. Dzień Powszedni albo wspomnienie św. Jana XXIII, papieża
 
Nowy lekcjonarz: Jon 4, 1-11; Ps 86 (85), 3-4. 5-6. 9-10 (R.: por. 15a); Por. Rz 8, 15bc; Łk 11, 1-4;
Stary lekcjonarz: Jon 4, 1-11; Ps 86, 3-4. 5-6. 9-10; Rz 8, 15; Łk 11, 1-4;


PIERWSZE CZYTANIE (Jon 4, 1-11) 
Bóg poucza Jonasza o potrzebie miłosierdzia

Czytanie z Księgi proroka Jonasza.
 
Gdy Bóg przebaczył Niniwitom, nie podobało się to Jonaszowi i oburzył się. Modlił się przeto do Pana i mówił: «Proszę, Panie, czy nie to właśnie miałem na myśli, będąc jeszcze w moim kraju? Dlatego postanowiłem uciec do Tarszisz, bo wiem, żeś Ty jest Bóg łagodny i miłosierny, cierpliwy i pełen łaskawości, litujący się nad niedolą. Teraz, Panie, zabierz, proszę, duszę moją ode mnie, albowiem lepsza dla mnie śmierć niż życie».
Pan odrzekł: «Czy uważasz, że słusznie jesteś oburzony?»
Jonasz wyszedł z miasta, zatrzymał się po jego stronie wschodniej, tam uczynił sobie szałas i usiadł w cieniu, aby widzieć, co się będzie działo w mieście. A Pan Bóg sprawił, że krzew rycynusowy wyrósł nad Jonaszem po to, by cień był nad jego głową i żeby mu ująć jego goryczy. Jonasz bardzo się ucieszył tym krzewem. Ale z nastaniem brzasku dnia następnego Bóg zesłał robaczka, aby uszkodził krzew, tak iż usechł.
A potem, gdy wzeszło słońce, zesłał Bóg gorący, wschodni wiatr. Słońce prażyło Jonasza w głowę, tak że osłabł. Życzył więc sobie śmierci i mówił: «Lepiej dla mnie umrzeć aniżeli żyć».
Na to Bóg rzekł do Jonasza: «Czy słusznie się oburzasz z powodu tego krzewu?»
Odpowiedział:  «Słusznie gniewam się śmiertelnie».
Rzekł Pan: «Tobie żal krzewu, którego nie uprawiałeś i nie wyhodowałeś, który w nocy wyrósł i w nocy zginął. A czyż Ja nie powinienem mieć litości nad Niniwą, wielkim miastem, gdzie znajduje się więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi, którzy nie odróżniają swej prawej ręki od lewej, a nadto mnóstwo zwierząt?»

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 86 (85), 3-4. 5-6. 9-10) 


Refren: Panie, Ty jesteś dobry i łaskawy. 

Panie, zmiłuj się nade mną, *
bo nieustannie wołam do Ciebie. 
Rozraduj życie swego sługi, *
ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę. 

Tyś bowiem, Panie, dobry i łaskawy, *
pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają. 
Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją *
i zważ na głos mojej prośby. 

Przyjdą wszystkie ludy przez Ciebie stworzone, +
i Tobie, Panie, oddadzą pokłon, *
będą sławiły Twe imię. 
Bo Ty jesteś wielki i czynisz cuda: *
tylko Ty jesteś Bogiem.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Rz 8, 15) 

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Otrzymaliście Ducha przybrania za synów, 
w którym wołamy: Abba, Ojcze. 


Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Łk 11, 1-4) 
Jezus uczy modlitwy

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
 
Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów».
A On rzekł do nich: «Kiedy się modlicie, mówcie: 
Ojcze, święć się imię Twoje, 
przyjdź królestwo Twoje. 
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj 
i przebacz nam nasze grzechy, 
bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; 
i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie”»

Oto słowo Pańskie.