Niedziela. Trzecia Niedziela Adwentu
(Niedziela Radości – Gaudete)

Nowy lekcjonarz: Iz 61, 1-2a. 10-11; Łk 1, 46b-48. 49-50. 53-54 (R.: por. Iz 61, 10b); 1 Tes 5, 16-24; Iz 61, 1; J 1, 6-8. 19-28;

Stary lekcjonarz: Iz 61, 1-2a. 10-11; Łk 1, 46-48, 49-50, 53-54; 1 Tes 5, 16-24; Iz 61, 1; J 1, 6-8. 19-28;



PIERWSZE CZYTANIE (Iz 61, 1-2a. 10-11)
Ogromnie się weselę w Panu

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

Duch Pański nade mną, 
bo Pan mnie namaścił. 
Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, 
by opatrywać rany serc złamanych, 
by zapowiadać wyzwolenie jeńcom 
i więźniom swobodę; 
aby obwieszczać rok łaski u Pana. 
„Ogromnie się weselę w Panu, 
dusza moja raduje się w Bogu moim, 
bo mnie przyodział w szaty zbawienia, 
okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, 
jak oblubieńca, który wkłada zawój, 
jak oblubienicę strojną w swe klejnoty. 
Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, 
jak ogród rozplenia swe zasiewy, 
tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość 
i chwała wobec wszystkich narodów”. 

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Łk 1,46-48,49-50,53-54)


Refren: Duch mój się raduje w Bogu, Zbawcy moim.

Wielbi dusza moja Pana, *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim. 
Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy, *
oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą +
wszystkie pokolenia. 

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
święte jest imię Jego. 
A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, co się Go boją. 

Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił. 
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie.

DRUGIE CZYTANIE (1 Tes 5,16-24)
Przygotujcie duszę i ciało na przyjście Pana

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan.
 
Bracia:
Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie. Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie. Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.
Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wierny jest Ten, który was wzywa: On też tego dokona.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Iz 61,1)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Duch Pański nade mną, 
posłał mnie głosić dobrą nowinę ubogim. 


Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (J 1,6-8.19-28)
Jan Chrzciciel przygotowuje przyjście Chrystusa

Słowa Ewangelii według świętego Jana.
 
Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości.
Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: „Kto ty jesteś?”, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: „Ja nie jestem Mesjaszem”. Zapytali go: „Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?”. Odrzekł: „Nie jestem”. „Czy ty jesteś prorokiem?”. Odparł: „Nie!”. Powiedzieli mu więc: „Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?”.
Odpowiedział: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz”. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: „Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?”. Jan im tak odpowiedział: „Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Oto słowo Pańskie.