Post i nawrócenie

Post

Okres Wielkiego Postu jest czasem wzmozonej pracy nad naszymi wadami i slabosciami, nad budowaniem w nas glebokiej wiezi z Bogiem, rozbudzaniem milosci. Ojcowie Kosciola podkreslaja wielkie znaczenie postu jako skutecznego srodka dotarcia do tego celu:

"Kiedy król chce zdobyć nieprzyjacielskie miasto, przede wszystkim odcina mu wodę i dostawy żywności, a wtedy nieprzyjaciele poddają mu się, bo giną z głodu. Tak jest i z namiętnościami ciała: jeżeli człowiek żyje w poście słabną nieprzyjaciele jego duszy" - Jan Kolobos

Gdy cialo obrasta w tluszcz, takze i duch staje sie ociezaly i otepialy. Nadmiar jedzenia zmniejsza duchowa czujnosc czlowieka. Natomiast zdrowie fizyczne i duchowe stanowi jednosc:
"Obfitość pokarmów obciąża ducha i gdy duch równocześnie z ciałem popada w otyłość, staje się niebezpiecznym zarzewiem grzechu" - Jan Kasjan

W poscie nie chodzi o negacje, ale raczej o akceptacje wlasnej cielesnosci. Post ma laczyc cialo i dusze tak, by byly one ze soba w harmonii:
"Zauważ, co czyni post! Leczy on choroby, wysusza nadmierne soki w organizmie, przepędza złe duchy, płoszy natarczywe myśli, nadaje duchowi większą przejrzystość, oczyszcza serce, leczy ciało i wiedzie w końcu człowieka przed tron Boży... Post jest przeogromną siłą i niesie ze sobą przeogromne skutki" - św. Atanazy.

Post ma sluzyc wzajemnej milosci:
"W ciągu dnia gdy pościsz, wystarczy ci chleb i jarzyna. Dziękuj za to Bogu. Oblicz, ile zaoszczędziłeś w dniu postnym i daj pieniądze potrzebującemu" - abba Palladiusz

Post wzmaga modlitwe, bo czyni modlacego sie uwazniejszym, czlowiek upokarza sie wobec Bozej nieskonczonosci. Ona jedynie moze zaspokoic jego najglebszy glód:
"Post dodaje modlitwie powagi i czyni ją żarliwą. Modlitwa przez post nabiera siły, a post wyprasza łaski modlitwie" - św. Bernard.

Post ma nas przygotowac do zrozumienia Bozych tajemnic i radosci poufalego kontaktu z Bogiem:
"Niechaj w tych dniach Wielkiego Postu każdy z własnej woli ofiaruje coś Bogu "w radości Ducha Św.", to znaczy niechaj odmówi swojemu ciału trochę z jedzenia, picia, snu, rozmów, czy żartów i niech wygląda świętej Paschy pełen duchowej radości i tęsknoty" - św. Benedykt

Psalm 1

Szczesliwy czlowiek,
który nie idzie za radą występnych,
Nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
Lecz w Prawie Panskim upodobal sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liscie jego nie wiedna,
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Przeto nie ostoją się na sądzie występni
ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana,
a droga występnych zaginie.

Nawrócenie

Ten lud zbliża się do Mnie
tylko w słowach,
i sławi Mnie tylko wargami,
podczas gdy serce jego
jest z dala ode Mnie,
cześć jego dla Mnie
jest tylko
wyuczonym przez ludzi
zwyczajem.
(Iz 29,13)

Kolejny Wielki Post naszego życia. Znowu będą rekolekcje, znowu usłyszymy słowa "Nawracajcie się!". Oczywiście wszyscy uznają potrzebę nawrócenia tych wszystkich zbrodniarzy, złodziei, malwersantów, pijaczków, rozwiązłych typów, tyranów rodzin itp. Oni sami często są świadomi wykrzywienia swojego życia, ale nie mają dość siły i wiary aby je zmienić. Bardzo obrazowo pokazuje tę sytuację epizod z "Małego Księcia" podczas pobytu na planecie Pijaka:
- Dlaczego pijesz?
- Żeby zapomnieć.
- O czym chcesz zapomnieć?
- Że piję".

Jest dla nas jasne, co to znaczy nawrócenie dla tych ludzi. Ale jak przekonać o potrzebie nawrócenia tych wszystkich "cholernych" tzw. porządnych chrześcijan, którzy żyją w miarę uczciwie, twierdzą, że nikogo nie zabili, nie kradną, chodzą do kościoła, rzucają na tacę i właściwie nie mają się z czego spowiadać. Bóg powinien być z nich zadowolony. Tak naprawdę, to oni Boga nie potrzebują. Jak przekonać o konieczności nawrócenia nas, którzy słysząc wezwanie do modlitwy za grzeszników, mamy różne osoby na myśli, tylko nie siebie.

Czy wypełniamy najważniejsze przykazanie? "Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Niech pozostaną w twym sercu te słowa. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podroży, kładąc się spać i wstając ze snu".
Człowiek nawrócony to taki, którego serce bije dla Boga.

Wioletta Masiuda