Czyż na drogę duchowości nie zawiodło nas pragnienie odnalezionej na nowo niewinności, niepokalanego Baranka? Nasze życie na ziemi zostało naznaczone przez zbyt liczne cierpienia, spowodowane nadużyciami władzy lub manipulacją, w której niekiedy sami uczestniczyliśmy. Wówczas pojawiło się pragnienie prawdziwego przeobrażenia, głębokiego odrodzenia. Czuliśmy się staro i ciężko, czuliśmy, że jesteśmy przytłoczeni, a i sami zawadzamy ludziom wokół, czuliśmy się ofiarami poczucia winy, a jednocześnie sami wywoływaliśmy je u innych, staraliśmy się dominować, a jednocześnie byliśmy podporządkowani. I już nie mogliśmy tego wytrzymać. Stop! Już wystarczy! Zapragnęliśmy lekkości, odnalezionej na nowo wrażliwości, słabości maleńkiego dziecka, czystości niepokalanego Baranka!
 

Podczas całego życia budowaliśmy bariery, wały i systemy ochronne. W najlepszym wypadku zdobyliśmy doświadczenie, oraz - miejmy nadzieję - także pewną życiową mądrość. Teraz chcemy doświadczyć na nowo odnalezionej, wybranej przez nas niewinności, zbliżyć się do niewinności Baranka bez skazy. Nasze doświadczenie i Boża mądrość będą nas chronić.

W niebie, zbliżając się do Baranka, który prowadzi nas do Boga, będziemy mogli spełnić nasze pragnienie doskonałości, niewinnej bieli, rozbłyskującego diamentu, najczystszego kryształu, którego nie mogliśmy zaspokoić na ziemi. Miłość Zbawiciela, gdy tylko o to poprosimy, oczyści nas, uświęci i przepełni radością.

 

Niebiosa otworzyły się w Boże Narodzenie, kiedy Jezus przyszedł na świat. "Chwała Bogu na wysokościach!" [98] - zakrzyknęli liczni niebiescy wysłannicy, którzy wyśpiewywali chwałę Bożą.
 

Najwyżsi aniołowie są obecni podczas całego dzieła stworzenia, w chwili poczęcia, narodzin i pierwszych miesięcy życia dziecka. Są wciąż tutaj, aby zaprowadzać harmonię i zgodę, aby upadały mury dzielące ludzi od siebie, aby znikały przejawy dyskryminacji.
 

"Hosanna na wysokości!" - krzyczeli ci, którzy szli przed i za Jezusem podczas Jego tryumfalnego wejścia do Jerozolimy. Dzisiaj święte miasto jest rozdarte konfliktami pomiędzy wiernymi monoteistycznych religii. Jerozolima jest jak Chrystus na krzyżu. Podobnie jak On, miasto zmartwychwstanie, a religie zbliżą się do siebie. Pewnego dnia wejdziemy do niebiańskiej, nowej, przeobrażonej Jerozolimy [99]. Wszyscy razem zaśpiewamy: "Hosanna! Chwała Tobie, Panie!" Ujrzymy Boga i osiągając doskonałe spełnienie, pozostaniemy z Nim na zawsze.