DRUGA NIEDZIELA ADWENTU
Księga Izajasza 11, 1-10 o Ewangelia wg św. Mateusza 3, 1-12

Apostoł (The Apostle)
USA 1997, 134 minuty
Obsada: Robert Duvall, Miranda Richardson, Farrah Fawcett, Billy Bob Thornton
Scenariusz: Robert Duvall
Reżyseria: Robert Duvall

Apostoł
Szczera skrucha

STRESZCZENIE

Eulis Dewey, znany jako "Sonny", jest wędrownym ewangelizatorem na południu Stanów i cieszy się popularnością. Wzrastał, uczestnicząc w nabożeństwach wspólnot ciemnoskórych i przesiąkł ich duchem. Jest przekonującym kaznodzieją i niezależnie od swych grzechów, jest naprawdę osobą wierzącą. Ale wkrótce zaczyna mieć kłopoty.

Na mocy głosowania zostaje usunięty z Kościoła, który założył wraz z innymi, z powodu swego niekonsekwentnego zachowania. Jego żona, Jessie, wdaje się w romans z młodszym pastorem. Sonny pojawia się na meczu baseballu i rzuca się na niego z kijem baseballowym, w wyniku czego pastor później umiera. Sonny opuszcza miasto i zatapia swój samochód w jeziorze. Potem modli się, aby Bóg pozwolił mu zostać apostołem. Powtórnie chrzci siebie samego. Nazywa siebie "Apostołem E. F." i jedzie do Luizjany, żeby zacząć nową posługę.

Pracuje jako kucharz i zostaje radiowym kaznodzieją. Przeprowadza zmiany w starym zborze i nazywa go Drogą w Jedną Stronę do Świętości w Niebie. Pewnego dnia żona słyszy go w radiu i donosi o tym policji. Wcześniej Sony wyznał swoją zbrodnię innemu pastorowi. Wie o tym, że zgrzeszył. Kiedy pojawia się policja, jest w trakcie wspaniałego kazania. Oddaje się w ręce policji.

KOMENTARZ

Robert Duvall uczestniczył kiedyś w spotkaniu jednej z grup odnowy religijnej i był nim zafascynowany. Odniósł także wrażenie, że ewangeliczni kaznodzieje i wierzący nie są dobrze traktowani przez media. Tak powstał scenariusz Apostoła. Robert Duvall otrzymał nominację do Oskara za swoją rolę.
Historia ta to wgląd w duchowe wnętrze człowieka, który kocha Boga i zmaga się z tą miłością oraz ze swoim człowieczeństwem. Nie jest to, jak sugerowali niektórzy recenzenci, krytyka odnowy religii i wiary tych, dla których ten wyraz religijności jest radością i pociechą. Duvall z wrażliwością przedstawia portret Sonny'ego, człowieka, który ma dar nauczania, kocha modlitwę i swoją posługę.

Sonny jest mieszanką dobra i grzechu, chociaż w swej zdolności do modlitwy i podnoszenia się z grzechu jest także figurą Chrystusa (w filmie to on w jakiś sposób reprezentuje cechy i charakter Chrystusa). W swoim zdumiewająco szczerym przedstawieniu postaci Duvall nie minimalizuje jego grzeszności. Swoją grą pokazuje złożoność postaci Sonny'ego, który jest równocześnie gwałtowny, ma poczucie winy i jest osobą wierzącą.
Aktorowi towarzyszą świetne kreacje Farrah Fawcett jako zniechęconej żony i Mirandy Richardson jako sekretarki lokalnej stacji radiowej, osoby, z którą bohater się zaprzyjaźnia i której pożąda. Ważny aspekt fabuły kryje się pod końcowymi napisami.

DIALOG Z EWANGELIĄ

Myśl przewodnia: Czytania adwentowe skupiają się na doskonałym kaznodziei, Janie Chrzcicielu. To na jego wzór współcześni ewangelizatorzy poruszają zwykłych ludzi, którzy przychodzą na spotkania grup odnowy religijnej po to, by usłyszeć pełne pasji nauczanie o grzeszności, skrusze i pokucie.
Jana Chrzciciela można uznać za wzór ewangelicznego kaznodziei, wzywającego ludzi do uznania swoich grzechów i skruchy. Sonny Dewey jest z całą pewnością kaznodzieją starającym się naśladować Proroka.

Pierwsze czytanie z Księgi Izajasza mówi o czasie, w którym ludzie będą skruszeni i napełnieni darami Ducha Świętego (Sonny mówi o sobie, że jest napełniony Duchem Świętym), i zapanuje pojednanie i pokój. To są pragnienia Adwentu.
Jan Chrzciciel jest żyjącym na pustyni dziwnym człowiekiem o apokaliptycznym zachowaniu, który głosi przesłanie oczyszczenia w zatrważających słowach. Adwent jest czasem uznawania swej grzeszności, lecz zawsze w perspektywie nadziei przyjścia Jezusa. Słowa Jana palą jak ogień, ale jednocześnie ogłaszają nadejście Jezusa.

Droga i powołanie Sonny'ego są wzorowane na Janie Chrzcicielu. Jednakże jest on człowiekiem pełnym sprzeczności, namiętności i gwałtowności. W swym desperackim pragnieniu przebaczenia zaczyna od nowa, udzielając sobie powtórnego chrztu. Jego wiara jest pewna, a przekonania mocne. Ale w końcu, kiedy odnajduje go policja, musi sprostać swojemu własnemu nauczaniu, aby "nie uciekać od kary, która ma nadejść".

KLUCZOWE SCENY I WĄTKI

- Na Sonny'ego mają wpływ wspólnoty ciemnoskórych; bohater posiada zdolności kaznodziejskie; żyje wiarą i modlitwą; w jego życie osobiste wkrada się zamęt i ujawnia się w nim gwałtowność; napada na innego pastora.
- Sonny przyjmuje powtórny chrzest; ma nowe poczucie posługi ewangelicznej; przyjmuje nowe imię; Sonny przeprowadza zmiany w starym zborze i tworzy nowy Kościół; poznaje nowych przyjaciół; utrzymuje się z pracy jako kucharz i radiowy kaznodzieja.
- Sonny spowiada się; konsekwencje spowiedzi; wygłasza ostatnie płomienne kazanie; oddaje się w ręce policji.

DO REFLEKSJI I DYSKUSJI

1. Sonny jest dobrym człowiekiem, który ma wiele wad. Niepokoi go wezwanie do głoszenia Ewangelii, a jednocześnie własna niezdolność do życia według tego, czego naucza. Czym różni się zmaganie bohatera, by żyć według Słowa i stosować to, co głosi, od naszych zmagań?
2. Kto jest wolnym człowiekiem w tej opowieści o gorliwości, która zeszła na manowce? W jaki sposób możemy odpowiadać Bogu w wolności, stojąc w obliczu ludzkiej słabości, w sytuacji codziennego życia?
3. Choć Sonny jest pełen gwałtowności, winy i grzechu, stale ma świadomość, że Bóg go szuka. Końcowy fragment przekonuje o szczerości bohatera i nadziei, że z pomocą Boga możemy doznać skruchy i zawsze zacząć od nowa. Przypomnij sobie chwile w swoim życiu, kiedy Bóg poszukiwał ciebie, zachęcał do skruchy i nadziei i pomagał ci zacząć od nowa.

Modlitwa
Panie Jezu, Jan Chrzciciel przygotowywał ludzi na Twoje przyjście, wzywając ich do uznania swojej grzeszności i do skruchy. Pomóż nam uznawać naszą grzeszność i odpowiadać ze szczerością w tym czasie Adwentu. Amen.