W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień zastały odsunięty od grobu. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. (Łk 24,1-6a)

 

Koszmar okrutnej męki Jezusa okrywa chwała Jego zmartwychwstania. Na miejsce zaskoczenia, trwogi, bólu i przerażenia uczniów wstępuje radość i siła. Nie jest to tylko intelektualnie odkryta prawda, ale ogarniająca ich życie. Co to znaczy żyć zmartwychwstaniem Chrystusa?

 

W antologii polskiej poezji religijnej znajduje się piękny i głęboki wiersz W. Bąka pt. „Twoim wielkim zmartwychwstaniem żyję”. Swoje wyznanie wiary w zmartwychwstanie kończy poeta zdaniem: „I żyję Twoim wielkim zmartwychwstaniem”. Żyć wielkim zmartwychwstaniem naszego Pana oznacza spotykać się z uwielbianym Chrystusem. Zmartwychwstały Jezus spotykał się z niewiastami, uczniami, nawet ze swoim wrogiem – Szawłem. Spotkania te były szczególne: przemieniające, nawracające, pouczające i posyłające. Po spotkaniu z Panem uczniowie odchodzili przemienieni, uzdrowieni.

 

Spotkania ze Zmartwychwstałym były przemieniające. Maria Magdalena stała nad grobem płacząc (por. J 20,11). Wystarczyło spotkanie z Panem i jedno Jego słowo, żeby płacz przemienił się w radość. Podobnie było z uczniami z Emaus. Wracali z Jerozolimy smutni i załamani (por. Łk 24,13-26). Spotkanie z Panem i Jego słowo napełniły ich otuchą i radością. Wstydzili się swego smutku. Spotkanie ze Zmartwychwstałym zawsze przemienia.

 

Spotkanie ze Zmartwychwstałym nawracało ludzi. Tomasz nie uwierzył uczniom Jezusa, kiedy mu mówili: „Widzieliśmy Pana” (J 20,25). Kiedy jednak spotkał Zmartwychwstałego, wtedy bez sprawdzania, bez dotykania ran wyznał: „Pan mój i Bóg mój” (J 20,28). Szaweł siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich (por. Dz 9,1). Spotkanie ze Zmartwychwstałym zmieniło tego człowieka. Stał się naczyniem wybranym i poniósł imię Jezusa aż na krańce ziemi.

 

Zmartwychwstały Pan pouczał ludzi i posyłał. Uczniom z Emaus w oparciu o Pismo Święte Starego Testamentu – wyjaśniał sens krzyża i Wielkiego Piątku: „Na to On rzekł: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, by wejść do swej chwały?” (Łk 24,25-26). Nie tylko pouczał, ale również posyłał, powierzał misję, jak np. niewiastom: „A Jezus rzekł do nich: Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom” (Mt 28,10).
– Jak my dziś możemy żyć zmartwychwstaniem Pana?

 

Żyć wielkim zmartwychwstaniem Jezusa oznacza spotkać się ze zmartwychwstałym Panem, jak uczniowie, niewiasty i Szaweł. Spotkali się ze Zmartwychwstałym, który przemienia, pociesza, poucza i posyła. Ale zapyta ktoś, jak dziś możemy się spotkać ze Zmartwychwstałym? My również możemy się z Nim spotkać, możemy przeżyć prawdziwą chrystofanię. Piąta modlitwa eucharystyczna rozpoczyna się słowami: „Wysławiamy Cię, Ojcze Święty: Ty nas zawsze podtrzymujesz w doczesnym pielgrzymowaniu, a zwłaszcza w tej godzinie, w której Jezus Chrystus, Twój Syn gromadzi nas na świętej wieczerzy. On podobnie jak uczniom w Emaus, wyjaśnia nam Pisma i łamie dla nas chleb”. Uprzywilejowanym miejscem spotkania ze zmartwychwstałym Panem jest każda sprawowana Eucharystia. Gromadzimy się na niej nie jak na stypie, by wspominać nieboszczyka, ale by spotkać się z uwielbionym Panem, który za nas cierpiał; raz umarł, raz zmartwychwstał i zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. Z tym zawsze żyjącym Panem spotykamy się w Eucharystii. On poucza i pociesza w liturgii słowa, On nas umacnia i obdarza Duchem w Komunii św. On nas posyła. „Idźcie...” – kończące każdą Eucharystię ma znaczenie posłania. Dzięki Eucharystii i my możemy przeżyć spotkanie ze Zmartwychwstałym i żyć Jego wielkim zmartwychwstaniem. Jak głęboko tkwi w nas ta radosna prawda chrześcijańska?

 

 

 

Dopowiedzenie
…Jezus, który zmartwychwstał i żyje u Ojca, by się wstawiać za nami.

 

 

Akt strzelisty
O mój Jezu, wyniesiony na prawicę Ojca, spraw, abyśmy mocą łaski wysłużonej nam na krzyżu nieustannie umierali dla grzechu i zmartwychwstawali do nowego życia.