Ks. prof. Jan Kracik ur. 11 XI 1941 roku. Pochodzi z rodziny chłopskiej ze Spytkowic k. Rabki. Święcenia kapłańskie przyjął w 1965 roku z rąk ks. kard. Karola Wojtyły. Jest cenionym i uznanym historykiem. Absolwent KUL, dr hab., profesor nauk humanistycznych, wykładowca w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Na stałe współpracuje z "Tygodnikiem Powszechnym" i miesięcznikiem katolickim ZNAK. Autor około 450 publikacji, w tym kilkunastu książek. Najpopularniejsze z nich, to: "Pokonać czarną śmierć. Staropolskie postawy wobec zarazy" (1991), "Ludzie z przedmieścia historii. Kleparzanie czasów staropolskich" (1993), "Trowgi i nadzieje końca wieków" (1999), "Święty Kościół grzesznych ludzi" oraz "Relikwie" (1998), "Relikwie" (2002), "Powszechny, Apostolski, w historię wpisany" (2005).
Ostatnio nakładem Wydawnictwa Salwator ukazała się książka "W Galicji trzeźwiejącej, krwawej, pobożnej"
 

ks. Jan Kracik: Witam wszystkich i zapraszam do zadawania pytań.

 

 

ks. Jan Kracik: Święty to nie znaczy bezgrzeszny a każdy grzesznik ma szanse zostać świętym.

 

 

ks. Jan Kracik: Jest jeszcze gorzej! Ma łotra na krzyżu, któremu pan Jezus powiedział: „Dziś ze mną będziesz w raju”. Pan Jezus powiedział „nie przyszedłem powołać sprawiedliwych ale grzeszników” (Mk 2,17). Coś z tego wynika.

 

 

ks. Jan Kracik: Grzesznik jest wezwany aby przestał grzeszyć i się nawrócił i to już jest początek świętości. A świętość jest drogą, na której jedni dochodzą dalej niż inni.

 

 

ks. Jan Kracik: Podwójne uogólnienie, bo nie każdy święty był przedtem wielkim grzesznikiem i nie każdy zdążył stać się ideałem. Wszystko zależy od głębi nawrócenia i stopnia wytrwania na nowej drodze. Blizny pozostają ale rekonwalescent może być coraz zdrowszy.

 

 

ks. Jan Kracik: Ocena ludzka jest omylna a pełną miarę świętości zna sam Bóg, który swoim miłosierdziem dopełnia moralne niedostatki świętości ludzkiej. Oczywiście, że bywali święci, którzy zaszli nie daleko w swojej świętości a upadki są przypadłością wszystkich. Św. Jan mówi w swoim liście: „jeśli mówimy, że nie mamy grzechu samych siebie oszukujemy" (1 J 1,8).

 

 

ks. Jan Kracik: Świętych znamy z takich życiorysów, jakie pisano. Legendę rozumiemy jako przeciwieństwo historii, nie całkiem słusznie. Zawiera bowiem ona dane historyczne pomieszane z literacką fikcją. Stąd jej marna reputacja - ale zawsze świadczy o wyobrażeniach i potrzebach duchowych ludzi danej epoki. Historyczne postaci z Trylogii Sienkiewicza też były inne, niż ukazał je autor pisanej „ku pokrzepieniu serc” powieści, jakże potrzebnej Polakom żyjącym pod zaborami.