ks. Jan Reczek: Jestem wdzięczny za postawienie tego problemu. Sądzę, że na początek warto postawić jeszcze inne pytanie: „Kto jest założycielem Odnowy w Duchu Świętym?”.
Odnowa nie jest typowym ruchem religijnym, chociaż tym pojęciem jest najczęściej określana. Jej Założycielem jest… Duch Święty. To On sprawił - w Kościele, w wielu sercach - to poruszenie, które owocuje niezwykłym ożywieniem życia duchowego w oziębłych nieraz społecznościach.
Przyznaję, że osobiście używam najczęściej właśnie słowa „poruszenie”. Poruszenie, które Kościół stara się brać pod swoją opiekę tak, jak się reguluje rzekę, zabiegając o to, aby energia Bożego wodospadu przyniosła jak największe owoce.

 

 

Rzeczywistość Odnowy jest poruszeniem określonym nie tyle przez struktury, co przez cele i przejawy swojej żywotności. Tu nam przychodzą z pomocą dokumenty ICCRS (Międzynarodowych Służb Odnowy Charyzmatycznej), w których mamy zapisane pięć zasadniczych celów Odnowy Charyzmatycznej:
1. Pomagać w dojrzałym i stałym osobistym nawróceniu do Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela.
2. Wspierać i podtrzymywać osobistą i zdecydowaną odpowiedź na osobę, obecność i moc Ducha Świętego.
3. Wspierać i podtrzymywać przyjęcie i korzystanie z darów duchowych, nie tylko w ramach Odnowy, lecz także w łonie całego Kościoła.
4. Podtrzymywać dzieło ewangelizacji w mocy Ducha Świętego, łącznie z ewangelizacją osób będących poza Kościołem, ewangelizacją chrześcijan tylko z nazwy, a także ewangelizacją kultury i struktur społecznych.
5. Podtrzymywać wzrost w świętości przez integrację darów charyzmatycznych z pełnią życia Kościoła.

 

 

Nieraz ludzie myślą, że specyfiką Odnowy jest nade wszystko gorliwa modlitwa do Trzeciej Osoby Trójcy Przenajświętszej. Oczywiście przyzywanie Mocy z wysoka jest dla charyzmatyków specyficzne. Ale najważniejsze jest zwrócenie się do Jezusa Chrystusa, Który jest ośrodkiem wszechświata i historii, Który dla każdego z nas jest Panem i Zbawicielem w najbardziej dosłownym i osobistym sensie. To wokół Jezusa jesteśmy zgromadzeni, chociaż przyzywanie Ducha Świętego nie jest wcale modlitwą małej wagi. Tego członkowie grup modlitewnych są rzeczywiście świadomi.

 

 

Odnowa nie ma swoich struktur. W parafiach najczęściej doświadczamy jej obecności przez ludzi zgromadzonych w grupach modlitewnych, które nie tyle są strukturą, co jednym z przejawów tego, czym jest odnowa życia chrześcijańskiego sprawiana przez Ducha Świętego.
Tych przejawów jest wiele. Najważniejszym (choć pozostającym bardzo osobistym doświadczeniem) jest odnowienie człowieka. Nowa łaska, nowa gorliwość, nowa moc życia według Ewangelii. Dalej, wielkim darem dla Kościoła są szkoły ewangelizacji. Przed rokiem 2000 w wymiarze całego świata było już ich ponad 1300. Czwartą rzeczywistością okazującą bogactwo łaski są wspólnoty stałe - życia lub służby. Niektóre z nich znane są od lat i funkcjonują w wielu krajach - np. Wspólnota Błogosławieństw, Emanuel. W Polsce wszystkim zaangażowanym znana jest posługująca śpiewem uwielbienia rodzima Wspólnota Miłości Ukrzyżowanej.
Prawdziwa Odnowa w Duchu Świętym jest skarbem dla Kościoła. Spotkałem się z opinią, że w Stanach Zjednoczonych Odnowa uratowała Kościół katolicki. Na wirażu historii, na którym aktualnie jesteśmy, myślę, że w wielu miejscach na świecie - chyba także w Polsce - Odnowie Charyzmatycznej Pan Bóg wyznaczył ważną rolę.