Każdego dnia Wielkiego Postu jeden z warszawskich kościołów będzie "stacją": specjalne nabożeństwa, całodzienna spowiedź i posługa Misjonarzy Miłosierdzia. Zapraszamy wszystkich mieszkańców: wyruszmy na szlak miłosierdzia!
 

„Niech Wielki Post w Roku Jubileuszowym będzie przeżywany jeszcze bardziej intensywnie jako ważny moment, by celebrować miłosierdzie Boże i go doświadczać” – napisali warszawscy biskupi, przytaczając słowa papieża Franciszka. Specyfiką tegorocznego Wielkiego Postu, która wpłynie też na wyjątkowy charakter liturgii kościołów stacyjnych, jest Jubileusz Miłosierdzia i Jubileusz 1050-lecia chrztu Polski. W kościołach stacyjnych będą pełnili swoją posługę misjonarze miłosierdzia, mający od Ojca Świętego władzę przebaczenia grzechów zarezerwowanych Stolicy Apostolskiej.

 

 

W obu diecezjach wybrano czterdzieści świątyń, tyle ile jest dni Wielkiego Postu: 25 kościołów z archidiecezji warszawskiej i 15 z diecezji warszawsko-praskiej. Wybrano kościoły o szczególnej historii i wyjątkowym znaczeniu dla miasta. Każdy kościół jest „stacją” jednego dnia Wielkiego Postu, co roku tego samego. Na przykład, kościołem stacyjnym dla Środy Popielcowej jest zawsze kościół Najświętszego Zbawiciela, a dla czwartku po popielcu kościół Bogurodzicy Maryi przy Powstańców Śląskich.

Każdego dnia w wyznaczonym kościele obowiązuje ten sam program. Kościół otwarty będzie od 6 do 21. Przez cały dzień będzie możliwość spowiedzi, do 15 potrwa adoracja Najświętszego Sakramentu. Poza tym, o godz. 12 wspólna modlitwa Anioł Pański i Różaniec, o 15 Koronka do Miłosierdzia bądź Droga Krzyżowa, o 19. Gorzkie Żale. Centralnym wydarzeniem każdego dnia modlitwy stacyjnej będzie Msza święta sprawowana o godz. 20. Godziny niektórych nabożeństw mogą być w niektórych kościołach inne, np. w niedziele.
 

Warszawskim kościołem stacyjnym w Środę Popielcową jest kościół Najświętszego Zbawiciela. Wybór kościoła ma związek z tragicznymi wydarzeniami z sierpnia 1946 r. Wydobyto wtedy z warszawskiego krematorium 6 ton prochów spalonych ludzkich zwłok i zgromadzono je w śródmiejskim kościele, a warszawiacy opłakiwali i żegnali tam prochy pomordowanych mieszkańców.

 

 

Idea kościołów stacyjnych w Warszawie ruszyła w zeszłym roku. Zainteresowanie wiernych przerosło wszelkie oczekiwania: – Dla każdej z parafii „stacyjnych” było to święto – podkreśla ks. Tadeusz Sowa, proboszcz parafii Najświętszego Zbawiciela i moderator Kurii Metropolitalnej Warszawskiej. – Ponadto, była grupa wiernych, którzy co dzień chodzili od kościoła do kościoła. W efekcie, w nabożeństwach, adoracjach i Mszach Świętych wszędzie uczestniczyli liczni wierni. – Jak podkreślają duszpasterze, szczególnie dużo osób przystępowało do spowiedzi.

Sama tradycja kościołów stacyjnych narodziła się w Rzymie. W poszczególne dni Wielkiego Postu wierni spotykali się – i spotykają – każdego dnia w innym kościele na specjalnej liturgii. Do dziś najbardziej wymownym znakiem w Rzymie jest pierwszy kościół stacyjny, w Środę Popielcową, którym jest bazylika św. Sabiny na Awentynie. To tam przeważnie papież odprawia Mszę św. rozpoczynającą Wielki Post i posypuje głowy wiernych popiołem. Zwyczaj codziennego nawiedzania kościołów stacyjnych jest w Wiecznym Mieście bardzo żywy i dziś. Jemu poświęciła wydaną przed trzema laty książkę „Rzymskie pasje” była ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej Hanna Suchocka.