Psalm 45 jest psalmem królewskim, czyli został skomponowany w sensie muzycznym i ułożony jako tekst na cześć władcy narodu wybranego. Jego treść wskazuje na to, że był on wykonywany w czasie ceremonii królewskich zaślubin. Szukając analogii w innych księgach Starego Testamentu, odnajdujemy ją w Księdze Pieśni nad Pieśniami, która w swojej pierwotnej treści bezpośrednio nawiązywała do królewskich zaślubin, a dopiero później została zinterpretowana, w świetle nauczania proroków, jako pieśń opisująca miłosną relację Boga do swego umiłowanego ludu. Stąd też Ps 45 doczekał się bardzo wielu interpretacji przekraczających dosłowne jego znaczenie. Na poziomie samego tekstu możemy powiedzieć, że Ps 45 dotyczy konkretnego króla, prawdopodobnie króla Achaba, który poślubił Izebel, córkę fenickiego króla Tyru i Sydonu. Achab był królem państwa północnego, czyli Izraela (inna nazwa to Efraim). Jego historię życia, a przede wszystkim historię zmagań proroka Eliasza z królową Izebel, możemy poznać, czytając 1Krl 17-21. Ogólnie rzecz ujmując, można stwierdzić, że Achab i jego żona Izebel byli władcami, których postawa zaprzeczała wszelkiej ludzkiej sprawiedliwości, a przede wszystkim przymierzu z Bogiem, którego król miał być stróżem i obrońcą. Zapewne podczas lektury Ps 45 łatwo zorientujemy się, że jego treść zupełnie nie koresponduje ze znaną nam biografią króla Achaba i królowej Izebel.
 

Jedyną rzeczą, która zgadza się w życiorysie Achaba z jego obrazem przedstawionym w  psalmie, jest fakt jego dużych sukcesów militarnych. Skąd zatem bierze się ta rozbieżność treści psalmu i historii Achaba? Na pewno weselna pieśń dworska, jaką jest Ps 45, na wyrost i z przesadą wysławia cnoty króla, ale jest jednocześnie przejawem wielkiej tęsknoty starożytnych Hebrajczyków za idealnym władcą, który objąłby nad nimi rządy. Oczekiwano, że ten idealny król spełni wszelkie pragnienia swojego narodu jako zastępca Boga na ziemi, jako wojownik, mędrzec, sprawiedliwy i ofiarny stróż wiary i przymierza (por. 2Sm 7). Te oczekiwania znalazły ucieleśnienie w osobie Mesjasza Bożego. Dlatego Tradycja żydowska i Tradycja chrześcijańska interpretują Ps 45 jako psalm mesjański. Możemy jednak z całą pewnością stwierdzić, że rozważany psalm zawiera w sobie również teologię człowieka, jego męskości i kobiecości. W dobie kiedy wielu ludzi zadaje sobie pytanie, co to znaczy być mężczyzną lub jak zrealizować się jako kobieta, odkrywanie Bożego zamysłu w tej kwestii jest niezwykle ważne. Podejmijmy zatem próbę odczytania w "literze" Ps 45 jego duchowego przesłania.