Maria Magdalena jest postacią powszechnie znaną i to nie tylko w kręgach chrześcijańskich. Bardzo chętnie wypowiadają się na jej temat zarówno teologowie, jak i pisarze sensacyjnych powieści historycznych. Jednak zarówno w świecie chrześcijańskim, jak i niechrześcijańskim powstało wiele nieporozumień lub nawet bezpodstawnych podejrzeń co do osoby Marii z Magdali. Niechrześcijanie podejrzewają, że była żoną lub kochanką Jezusa z Nazaretu. Wielu chrześcijan, przede wszystkim wyznania katolickiego, uparcie twierdzi, nie mając przy tym żadnych podstaw biblijnych, że była kobietą cudzołożną. Tymczasem jak łatwo można się przekonać, podejmując nawet niewielkie studium na ten temat, jedni i drudzy tkwią w błędzie. Nie są to jednak błędy charakterystyczne dla ludzi nam współczesnych. Okazuje się, że od samego początku chrześcijaństwa tego typu fałszywe opinie, bardziej lub mniej naznaczone premedytacją, pojawiały się co jakiś czas i funkcjonowały jako sensacyjne "nowinki".
 

Nie ma przecież większego problemu, żeby zdobyć i przeczytać takie pisma apokryficzne jak Ewangelia Marii Magdaleny, Ewangelia Tomasza, Pistis Sofia czy Ewangelia Filipa, interpretujące osobę Marii Magdaleny w duchu filozofii gnostyckiej z pierwszych wieków po Chrystusie. Tym bardziej nie ma żadnego problemu, aby wziąć do ręki Pismo Święte i osobiście przekonać się, co o niej napisali najbardziej wiarygodni świadkowie, czyli ewangeliści. Odcinając się bowiem nawet od dyskusji, które z przedstawionych źródeł prezentują prawdę historyczną, łatwo przekonać się, po porównaniu uczynionym nawet bez większego wysiłku, że nie ma pomiędzy nimi większej różnicy w przekazie o Marii Magdalenie. Natomiast z faktu wielości i różnorodności tekstów dotyczących Marii z Magdali możemy wyciągnąć jeden pewny wniosek: była to osoba bardzo znacząca w Kościele pierwszych wieków chrześcijaństwa i na pewno budziła i budzi wciąż wielkie zainteresowanie wśród ludzi, niezależnie od ich opinii o Jezusie Chrystusie.
 

Warto zatem podjąć pewien wysiłek intelektualny i duchowy, aby nie tylko poznać prawdziwy obraz Marii z Magdali (oczywiście w miarę możliwości, jakie dają źródła), ale przede wszystkim prześledzić ważny proces wewnętrznej przemiany, który moglibyśmy nazwać procesem paschalnej metanoi, dokonujący się w sercu Marii Magdaleny w czasie spotkania z Chrystusem zmartwychwstałym. Najczęściej bowiem mówi się, że Maria staje się "apostołką apostołów" owego pierwszego dnia tygodnia lub – w nowszej literaturze – widzi się w niej i jej postawie wobec pustego grobu jedynie raczej negatywny kontrast dla wiary "ucznia, którego Jezus miłował". Tymczasem Maria Magdalena jest ważnym przykładem kobiety, która przeżyła spotkanie ze Zmartwychwstałym, i to paradoksalnie przeżyła je jako "stratę". Ta  "strata" ostatecznie staje się dla niej źródłem poznania nowego powołania, powołania do odwzajemnienia miłości. Tej miłości, którą umiłował ją Chrystus i za którą tak bardzo tęskniła. Odnajdujemy w niej zatem pewne podobieństwo do Piotra, którego Jezus zmartwychwstały powołał na nowo nad Jeziorem Tyberiadzkim, mówiąc mu trzykrotnie: "Paś baranki Moje, paś owce Moje, paś owce Moje" i ostatecznie: "Pójdź za Mną" (J 21,15-21). W takiej perspektywie Maria Magdalena staje się teologicznym i antropologicznym modelem kobiety - uczennicy Pana, oblubienicy i matki, w porządku wiary i miłości ukierunkowanych na Chrystusa i Kościół.