WIGILIA PASCHALNA W WIELKĄ NOC

 

 

 

Pierwsze czytanie, które za chwilę usłyszymy, to wspaniały poemat o stworzeniu świata. Można zauważyć związek pomiędzy stworzeniem świata a Chrystusem zmartwychwstałym. Stworzenie świata dokonało się przez Słowo („Bóg rzekł i stało się”). Wiemy z pełni Bożego objawienia, że tym Słowem Boga jest sam Chrystus. Jan Ewangelista w słynnym hymnie o Logosie – Słowie pisze: „Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, [z tego], co się stało”. Usłyszymy także w pierwszym czytaniu, że Bóg stworzył światłość. Jezus o Sobie powiedział: „Ja jestem światłością świata” (J 8,12). To On jest prawdziwą światłością i prawdziwym oświeceniem. On rozprasza ciemność zła i grzechu tak jak w dziele stworzenia światłość rozproszyła ciemność pierwotnego bezładu i pustkowia. Jest też mowa w poemacie o stworzeniu o wodzie. Woda jest symbolem życia; bez wody nie ma życia. Z przebitego boku Chrystusa wypłynęła krew i woda; woda jako symbol nowego – nadprzyrodzonego życia. Jezus powiedział do Samarytanki: „Woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem tryskającym ku życiu wiecznemu” (J 4,14). Kolejna ważna wzmianka w hymnie o stworzeniu dotyczy człowieka, że „Bóg stworzył człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył”. A Bóg jest miłością; czyli człowiek wtedy odbija w sobie obraz Boga, kiedy kocha tak jak Bóg, kiedy daje przykład. Oczywiście własną mocą nie jest zdolny tak kochać, ale dzięki Jezusowi, który zbawił i odkupił człowieka, obdarzył go nową naturą (czyli dał mu nową jakość życia) ma taką zdolność kochania.