3. "Oceń rzeczywistość":
- na ile są poważne zamiary skończenia z sobą?
- czy istnieje konkretny plan, czy jest to tylko powracająca myśl o samobójstwie?
- jeśli to konieczne, skieruj zagrożonego po pomoc do odpowiednich osób,
- nie obiecuj tajemnicy, to może kosztować ludzkie życie,

 

4. "Oceń natężenie":
- oceń, czy ta osoba ma poważne myśli samobójcze, czy jest tylko bardzo wzburzona,
- jak silne są emocje w tej chwili?

 

5. "Traktuj rozmówcę poważnie":
- nie lekceważ ani nie umniejszaj znaczenia słów tej osoby, pod pozornym spokojem może kryć się ogromne poczucie rozpaczy,
- zaufaj swoim podejrzeniom, że twój podopieczny może myśleć o samozniszczeniu

 

6. "Zadaj właściwe pytania":
- jeśli rozmówca ma myśli samobójcze, nie bój się o nie pytać,
- samo "wyłożenie kart na stół" i przystąpienie do rozprawy z problemem może mieć wartość terapeutyczną.

 

7. "Znajdź i zmobilizuj systemy oparcia":
- oceń, czy rozmówca ma w sobie siły, które mogą być dla niego oparciem w pokonywaniu kryzysu,
- dowiedz się, kto jest najważniejszą osobą w jego życiu (mającą największy wpływ na jego życie), czy można się z nią skontaktować, czy będzie pomocna, czy zachowa się wrogo.

 

8. "Podejmij działania":
- zrób coś konkretnego i namacalnego, daj osobie zagrożonej coś, czego będzie mogła się uchwycić,
- skoncentruj się na najważniejszej sprawie i zastosuj metody pozytywnego opanowania problemu,
- ustal hierarchię problemów i zaplanuj działanie,
- skłoń rozmówcę do podjęcia decyzji, by zrobił coś konstruktywnego w celu znamy swojej sytuacji,
- jeśli to potrzebne, przejmij inicjatywę i bądź stanowczy,
- na ile i kiedy to tylko będzie możliwe, odsuń osobę zagrożoną od jej głównych środków samozniszczenia.

 

9. "Utrzymaj cel":
kryzys niekoniecznie można uznać za miniony tylko dlatego, że osoba zagrożona twierdzi, iż tak się stało, konieczne jest dalsze postępowanie, upewnij się, że tak się stało.

 

10. "Przekaż pałeczkę":
zapewnij "wyspy oparcia" wokół zagrożonej osoby, włącz w to najwięcej pozytywnie nastawionych życzliwych osób, w tym specjalistów, zawsze dbaj o to, by osoba zagrożona była ciągle otoczona pomocą.

 

Zapobieganie samobójstwom zależy nie tylko od fachowych kwalifikacji osób profesjonalnie zajmujących się tą dziedziną, lecz przede wszystkim od zwykłej ludzkiej dobroci. W sytuacji tzw. kryzysu samobójczego poszukuje się pomocy drugiego człowieka. Zwłaszcza my, nauczyciele, postawieni na drodze życiowej młodych ludzi powinniśmy być dla nich oparciem. Zobowiązani jesteśmy czynić tak, by instynkt życia u młodych ludzi był silniejszy niż instynkt śmierci.