DRUKUJ
 
ks. Tadeusz Kałużny SCJ
Nadzieja na odnowę i jedność w Europie
Czas Serca
 


W spotkaniu wzięli m.in. udział: patriarcha ekumeniczny Konstantynopola Bartłomiej I, kard. Walter Kasper, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Jedności Chrześcijan, metropolita Cyryl Gundiajew, przewodniczący Wydziału Zewnętrznych Stosunków Kościelnych Moskiewskiego Patriarchatu, oraz José Manuel Barroso, przewodniczący Komisji Europejskiej. Tego spotkania nie dane było dożyć wielkiemu orędownikowi ekumenizmu – rumuńskiemu patriarsze Teoktystowi I, który zmarł pod koniec lipca tego roku w wieku 92 lat.
 
W III Europejskim Zgromadzeniu Ekumenicznym uczestniczyli również reprezentanci Kościołów, ruchów i organizacji ekumenicznych z Polski. Na czele liczącej ponad 50 osób delegacji Kościoła katolickiego stał bp Tadeusz Pikus, przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu. W Sybinie była również obecna blisko dwudziestoosobowa delegacja Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej.
 
Jedność w Europie
 
Hasłem spotkania były słowa: "Światło Chrystusa oświeca wszystkich. Nadzieja na odnowę i jedność w Europie". Za podstawę programową i punkt odniesienia dla III Europejskiego Zgromadzenia Ekumenicznego przyjęto "Kartę ekumeniczną", podpisaną w Strasbourgu 22 kwietnia 2001 roku przez metropolitę Jeremiasza, przewodniczącego Konferencji Kościołów Europejskich, i kard. Miloslava Vlka, przewodniczącego Rady Konferencji Biskupów Europy. Przetłumaczona na 30 języków, począwszy od rosyjskiego, a na ormiańskim, esperanto czy nawet arabskim kończąc, karta ta zawiera wytyczne dla współpracy pomiędzy Kościołami w Europie. W nawiązaniu do tego dokumentu uczestnicy spotkania ekumenicznego w Sybinie podjęli wspólnie, w duchu modlitwy i dzielenia się doświadczeniem, istotne tematy współczesności takie jak: jedność, duchowość, świadectwo, Europa, religie, migracja, stworzenie, sprawiedliwość, pokój.
 
Podjęta w Sybinie problematyka znalazła odzwierciedlenie w przyjętym na zakończenie zgromadzenia "Posłaniu". Uczestnicy zobowiązują się w nim do dawania we współczesnym, zsekularyzowanym świecie świadectwa na rzecz Światła, którym jest Chrystus. Kilkustronicowy dokument końcowy podzielono na trzy części, które odpowiadają elementom programu III Europejskiego Zgromadzenia Ekumenicznego, a mianowicie: Światło Chrystusa w Kościele; Światło Chrystusa dla Europy; Światło Chrystusa dla świata.
 
Wielkie świadectwo wiary
 
Spotkanie w Sybinie zostało pomyślane jako wielkie świadectwo wiary w Jezusa Chrystusa we współczesnej Europie. To wspólne świadectwo chrześcijan różnych denominacji nabiera szczególnego znaczenia właśnie teraz, gdy Europa staje przed niebezpieczeństwem sekularyzacji, utraty chrześcijańskiej tożsamości oraz konfliktu z islamem. Spotkanie to stanowiło jednocześnie okazję do odbudowania zaufania w możliwość i niezbędność życia Ewangelią w kulturze rozdartej sekularyzmem i pozbawionej źródeł nadziei.
 
Program spotkania nie przewidywał więc dyskusji doktrynalnych, debat dotyczących punktów wspólnych i tego, co dzieli jeszcze chrześcijan różnych denominacji w kwestii doktryny wiary czy struktur kościelnych. Tego rodzaju inicjatywy są podejmowane przez kompetentnych przedstawicieli Kościołów chrześcijańskich przy innych okazjach.
 
W swoim przesłaniu do uczestników spotkania w Sybinie papież Benedykt XVI przypomniał chrześcijanom, aby byli świadomi znaczenia powierzonego im zadania – przekazania Europie i światu głosu Tego, który powiedział: "Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia" (J 8,12). Na zakończenie papież wskazał, że Europa potrzebuje miejsc spotkania, w których doświadcza się jedności wiary.
 
Przez kilka wrześniowych dni – zgodnie z pragnieniem Benedykta XVI – Sybin był takim miejscem spotkania chrześcijan różnych wyznań. Stał się on nie tylko europejską stolicą kultury, lecz także stolicą ekumenizmu. Jednocześnie Sybin pozostaje dla wszystkich chrześcijan wezwaniem do współpracy w życiu społecznym i politycznym, w dziedzinie etyki i kultury, w pracy na rzecz sprawiedliwości i pokoju. Wszystkie te dziedziny mogą być miejscem konfliktów, lecz mogą również i powinny być miejscem spotkania się chrześcijan. Powinny one stanowić okazję do dawania wspólnego świadectwa o Chrystusie. Europa potrzebuje dziś takich miejsc spotkania! Europa potrzebuje dziś wspólnego świadectwa wiary w Jezusa Chrystusa!
 
ks. Tadeusz Kałużny SCJ
 
 
strona: 1 2