17 maja Kościół wspomina franciszkanina, św. Paschalisa Baylona, patrona stowarzyszeń i kongresów eucharystycznych. Jego dewizą życiową były słowa: „Dla Boga i Zbawiciela potrzeba mieć serce dziecka, dla bliźniego serce matki, dla siebie serce sędziego”.

Paschalis Baylon urodził się w 1540 r. w Torre Hermosa, w hiszpańskiej Aragonii. Pochodził z ubogiej, wiejskiej rodziny. Pragnął uczyć się i chodzić do szkoły, jednak aby utrzymać się przy życiu, musiał pracować. Zajmował się wypasem owiec. Na pastwisku czytał książki, a kiedy nikt go nie widział, modlił się i oddawał praktykom pokutnym.

W wieku 24 lat zgłosił się do Zakonu Braci Mniejszych w Montfort. Z powodu zaniedbanego wyglądu zakonnicy bali się wpuścić go do klasztoru. Ostatecznie został przyjęty do zakonu, wkrótce przekonano się, że Paschalis jest bardzo dojrzałym i wartościowym człowiekiem.

Przełożeni, widząc jego wielką gorliwość oraz inteligencję, zaproponowali mu studia teologiczne i przyjęcie święceń kapłańskich. Paschalis odmówił, ponieważ za wielką łaskę poczytywał sobie bycie prostym zakonnikiem. Pełnił obowiązki kucharza i furtiana. Paschalis kierował się przykładem życia św. Franciszka z Asyżu (1182-1226) oraz naukami św. Piotra z Alkantary (1499-1562), co zaowocowało głęboką pobożnością oraz wielką czcią i ukochaniem Eucharystii.

Mówiono o nim, że ma różaniec w dłoni i Boga w sercu. Był obdarzony charyzmatami kontemplacji, proroctwa i poznania. Kierował się zasadą: „Dla Boga i Zbawiciela potrzeba mieć serce dziecka, dla bliźniego serce matki, dla siebie serce sędziego”.

Pewnego dnia przełożeni wysłali go z misją do Paryża. Po drodze Paschalis został uwięziony przez kalwinów, którzy nie wierzą w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Zakonnik dzielnie odpierał ich zarzuty, broniąc dogmatów katolickich. Kalwini obrzucili go kamieniami, jednak ostatecznie udało mu się ujść z ich rąk.

Po okresie spędzonym we Francji, Paschalis wrócił do Hiszpanii. Zmarł w przepowiedzianym przez siebie dniu, 17 maja 1592 r. Papież Paweł V zaliczył go do grona błogosławionych w roku 1618, świętym ogłosił go papież Aleksander VIII, w 1690 r.

Papież Leon XIII, tercjarz franciszkański, w 1897 r. ogłosił go patronem kongresów i stowarzyszeń eucharystycznych. Z osobą tego świętego związana jest ciekawostka. Kiedy w Hiszpanii i we Włoszech kobiety modlą się o wybór męża, mają zwyczaj prosić, aby był on tak dobry i przystojny jak św. Paschalis.

franciszkanie.pl