Celem wychowania, ogólnie rzecz biorąc, jest wzrastanie w swoim człowieczeństwie, czyli osiągnięcie dojrzałości we wszystkich sferach życia ludzkiego: duchowej, psychicznej, fizycznej, społecznej.

 

Jakie cele życiowe mają prezentowane młodzieży gwiazdeczki? Czy pokrywają się one z tym, o czym dla swych dzieci marzy większość rodziców? „Bravo”: Czujesz tęsknotę za normalnym życiem? Chcesz założyć rodzinę? Nicole Scherzinger: – Tak! Ale za jakieś 5 lat! Najpierw kariera! Marzę o dwójce dzieci, które tak jak ja tańczyłyby, surfowały i śpiewały! A ja bym całymi dniami gotowała. Albo lepiej: Mąż by gotował, a ja bym cały dzień jadła! (…) Ale to przyszłość. Dopiero, co skończyłam swój ostatni związek, bo jestem teraz tak zajęta, że stały związek jest niemożliwy”. Jeżeli młody człowiek będzie tu szukał odpowiedzi na ważne życiowe pytania, dowie się, że sensem życia jest kariera; rodzina jest ważna, ale może poczekać. Przyszłe życie rodzinne to też zabawa, a związki dzieli się na stałe i niestałe, wszystko to jest normalne i zależy od etapu życia, na jakim się jest.

 

Rozwój fizyczny sprowadzony jest do dbania o swój wygląd – i to w celu zrobienia z siebie plastikowej Barbie lub Lolitki. Wszystkie czasopisma dla młodzieży prezentują nienaturalnie wyglądające, wymalowane dziewczęta.
Rozwój psychiczny – ograniczony jest głównie do relacji dziewczyna – chłopak o raczej zabawowym charakterze.
Rozwój społeczny – niestety nie zauważyłam nic, co pomogłoby młodemu człowiekowi dorastać w tej sferze.
Rozwój duchowy – wydawcy proponują zamiast niego świat magii i horoskopów. „Winx” proponuje zaklęcie na pewność siebie, na jego stronie internetowej 8-12-latka, jeśli ma problem, może zapytać wyroczni, lub na podstawie zestawienia imion i znaków zodiaku sprawdzić czy „pasuje” do niej wybrany chłopak. Każde wymienione czasopismo dla młodzieży i jego internetowa wersja zawierają również różne odmiany horoskopów.

 

Celem życia jest konsumpcja – kupowanie ciuchów, kosmetyków. Czytelniczki przygotowywane są do tego od małego dziecka. Czasopismo „Barbie” rozbudza potrzeby małych dziewczynek nie tylko w kierunku posiadania kolejnej lalki i jej gadżetów, ale również kosmetyków, ubrań itp. Logo Barbie obecne jest dziś nie tylko na plecakach szkolnych, ale również na sprzęcie sportowym i obuwiu. Wszystko to utrzymane jest w swoistej konwencji, która upodabnia dziewczynkę do lalki. Niestety część dziewcząt nie wyrasta z tego… Czasopisma dla kolejnych grup wiekowych skutecznie im w tym pomagają.

 

 

Co możemy zrobić, aby nasze dzieci wzorem amerykańskich nie zostały nazwane „uwiedzionym pokoleniem”? Pamiętajmy o zasadach odpowiedzialnego udostępniania im mediów:
– dzieci do lat 3 nie powinny siadać przed ekranem telewizora ani komputerem, dzieci w wieku 3-5 lat spędzać przy nim nie więcej niż pół godziny dziennie, zaś uczniowie szkół podstawowych nie więcej niż godzinę;
– nauczmy dzieci planować, co chcą obejrzeć: mając pewien dzienny limit czasu na oglądanie telewizji niech wcześniej zaplanują, na co go przeznaczą. Mogą zapoznać się z programem telewizyjnym i zaznaczyć to, co ich interesuje;
– oglądajmy z dziećmi filmy i omawiajmy postawy bohaterów, analizując co było dobre, co złe, i co należało zrobić w określonej sytuacji,
– dzieci do 10 roku życia mogą surfować po internecie wyłącznie pod nadzorem rodziców;
– zakładajmy w komputerze rodzicielskie blokady na treści erotyczne;
– uczmy ostrożności przy zawieraniu znajomości przez internet – nigdy nie wiadomo, kto jest po drugiej stronie;
– chodźmy z dziećmi do kina, teatru, na wartościowe filmy, przedstawienia, rozmawiajmy na temat ich treści (np. Opowieści z Narnii);
– nauczmy dzieci planowania czasu wolnego, pokażmy im alternatywne do biernego sposoby spędzania czasu wolnego np. rodzinny piknik, rower, sanki, łyżwy, pomóżmy znaleźć pozytywną grupę młodzieżową – harcerze, oaza, zespół sportowy;
– przeglądajmy co czytają nasze dzieci, rozmawiajmy z nimi na ten temat;
– podsuńmy im wartościowe czasopisma (np. „Miłujcie się” dla nastolatków, „Miś” dla dzieci);
– protestujmy przeciw rozpowszechnianiu przemocy i erotyki w mediach.

 

Renata Krupa
- Teolog, prowadzi zajęcia z wychowania seksualnego, wychowania prorodzinnego; wykładowca dydaktyki szczegółowej w Instytucie Nauk o Rodzinie KUL.