Okresem, który zapisał się niezbyt chlubnie pod względem kultu relikwii, było Średniowiecze. Można powiedzieć, że na szeroką skalę zakrojony był wówczas handel wszystkim, co mogło mieć jakikolwiek kontakt ze świętym. Relikwie zaczęła otaczać aura magiczna. Pełniły one rolę talizmanów chroniących przed chorobami i wszelkimi kataklizmami. W opinii wielu relikwie kształtowały wręcz oblicze średniowiecznej cywilizacji. Miasta rywalizowały ze sobą o posiadanie jak największej liczby szczątków świętych. Pokaźny zasób relikwii sprawiał, że na danej miejscowości skupiał się wzrok pielgrzymów, co miało znaczny wpływ na jej dobrobyt. Świętymi znakami wymieniano się, handlowano i wykradano je sobie wzajemnie. Były one cudowne same w sobie, rzadko spoglądano na nie w kontekście wiary.

 

Dziś handel relikwiami Kodeks Prawa Kanonicznego określa jako niegodny, a wszelkie ich przenoszenie wymaga zgody Stolicy Apostolskiej (kan. 1190).

 

***

 

 

W prawowiernym kulcie relikwii chrześcijanin nie powinien skupiać swej uwagi na samym relikwiarzu. Relikwie przypominają o społeczności świętych, która cieszy się już chwałą Niebios, zanosząc przed tron samego Boga prośby i modlitwy członków Kościoła pielgrzymującego. Kult relikwii z pewnością stanowi istotny element kultu świętych. Czyni go być może bardziej realnym i namacalnym. Kult ten miałby jednak miejsce nawet wtedy, gdyby nie zachowały się żadne szczątki świętego.
I co najistotniejsze, obecność relikwii i cześć oddawana beatyfikowanym oraz kanonizowanym, winny budować wiarę chrześcijan w zmartwychwstanie, które przyobiecał im sam Chrystus.

 

***

 

Kult relikwii świętych”

 

Z kultem relikwii świętych poza wybitnie liturgicznym łączą się liczne formy pobożności ludowej. […] Dobrze zorganizowane duszpasterstwo odnoszące się do czci relikwii powinno:

 

- upewnić się o ich autentyczności; jeśli w tym względzie występuje wątpliwość, relikwie takie w sposób roztropny powinny być wyłączone z oddawania im czci;

 

- zapobiegać przesadnemu dzieleniu relikwii, sprzeciwiającemu się godności ciała ludzkiego. Normy liturgiczne nakazują bowiem, aby relikwie były „Takiej wielkości, by można było się upewnić, że są częściami ciała ludzkiego”;

 

- napominać wiernych, by nie ulegali manii kolekcjonowania relikwii; w przeszłości miało to czasem opłakane konsekwencje;

 

- czuwać nad tym, aby unikano wszelkiego oszustwa i różnego rodzaju pokątnego handlu oraz wszystkich zabobonnych dewiacji.

 

Różne formy ludowej czci dla relikwii świętych, takie jak: ucałowanie relikwii, zdobienie ich światłami i kwiatami, udzielanie nimi błogosławieństwa, noszenie ich w procesji, […] powinny być praktykowane z wielką godnością i wynikać z prawdziwej wiary. W każdym przypadku należy unikać wystawienia relikwii świętych na ołtarzu, bo jest on zarezerwowany dla Ciała i Krwi Króla męczenników.

 

Ks. Zbigniew Kobus
źródło: www.kkbids.episkopat.pl

 

***

 

 

Znanych jest ponad tysiąc szczątków Krzyża, na którym miał skonać Chrystus. Nie jest tylko jasne, z jakiego drzewa pochodzą, bowiem według jednych ekspertyz jest to drzewo oliwne, według innych – sosna. Można się doliczyć około trzydziestu gwoździ, którymi Syn Boży został przybity do Krzyża. Jeszcze bardziej imponująca jest liczba kolców z Korony Cierniowej sięgająca stu pięćdziesięciu. Co ciekawe, sama Korona Cierniowa (z brakującym jednym cierniem) znajduje się obecnie w Katedrze Notre Dame…

 

Nie tylko relikwie związane z męką Pańską cieszą się tak wielką popularnością. Należną cześć odbierają również odnalezione przedmioty z Jego wczesnego dzieciństwa. Są to chociażby fragmenty „kołyski” – żłóbka, w którym znalazł się zaraz po narodzinach (Bazylika Santa Maria Maggiore w Rzymie); „pieluszka”, w którą został owinięty (katedra w Akwizgranie); fragment tuniki, w jaką miała być odziana Maryja wydając na świat Jezusa (katedra w Akwizgranie).

 

Także dzisiaj znajdują się chętni na zakup relikwii Jana Pawła II. Skrawki sutanny papieskiej – niekiedy może tylko rzekomej -  sprzedawane są w pobliżu Watykanu w cenie od 2 do 5 € za sztukę.

 

W związku z powyższym, poszukiwania Świętego Graala wydają się całkiem racjonalne. Oj, przepraszam, przecież odnaleziono go już wieki temu!

 

 

 
***

 

„Ludzie, czego szukacie w martwej kości? Czemu nie poszukujecie żywej świętości, która dać może życie wieczne?”
(Johannes Eckhart)