Krzyk „Pragnę” znajduje się wśród siedmiu ostatnich słów Jezusa wypowiedzianych na Krzyżu. Tak Syn Boży wyprzedza godzinę śmierci dobrowolnie, przez miłość. Jego wołanie w Duchu odsłania ludzką słabość a zarazem „moc przekonującą miłości” (Flp 2,1) Ojca, który pragnie przygarnąć Maryję, apostoła Jana i każdego z nas. Jezus, wypełniając proroczą prośbę skierowaną kiedyś do Samarytanki: „daj mi się napić”, okazuje miłosierdzie nam wszystkim spragnionym miłości.
 
Marie-Dominique Philippe OP – urodził się w 1912 roku na północy Francji, jako ósme dziecko w rodzinie liczącej dwanaścioro dzieci. Siedmioro z nich wybrało życie zakonne. Zachęcony przez swojego wuja, ojca Perre’a-Thomasa Dehau OP, wstąpił do dominikanów w 1930. Studiował w belgisjkim Le Saulchoir de Kain, gdzie otrzymał doktorat z teologii. W 1975 roku założył Wspólnotę Świętego Jana, przez wiele lat pełniąc funkcję przeora generalnego. Do ostatniego miesiąca życia prowadził wykłady z filozofii i teologii w domach formacyjnych Wspólnoty. Zmarł w sierpniu 2006 roku.
 
Książka ukaże się w nowej serii Pustelnia, która jest skierowana do ludzi żyjących we współczesnym świecie, którzy prowadzą aktywny tryb życia, a jednocześnie pragną prowadzić intensywne życie duchowe.

Prolog

Zakończenie Ewangelii św. Jana – ucznia, który złożył głowę na sercu Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy, przyjął Maryję pod Krzyżem i jest świadkiem ciosu włócznią – ma dwa zasadnicze wymiary, których nigdy nie należy rozdzielać i które dopełniają całe Objawienie: są to krzyk "Pragnę" i rana serca. Właśnie na ich podstawie Jan odkrywa, że "Bóg jest miłością" (1 J 4,8 i 16). Jezus nie powiedział tego w Ewangelii: pozostawia te słowa Janowi. Bóg po trzykroć święty jest Miłością, jest Miłością sam w sobie, w swej tajemnicy trynitarnej, i ta właśnie tajemnica Boga-Miłości jest ostatecznym wyjaśnieniem teologicznym tajemnicy Wcielenia i Odkupienia. Ponieważ Bóg jest Miłością, zapragnął przyjąć ludzkie ciało; zapragnął umrzeć za nas na Krzyżu, aby w tym jednym akcie uwielbić Ojca, a nas zbawić.

To ostateczne światło skierowane na tajemnicę odkupieńczego Wcielenia konkretyzuje się w pewien sposób i zostaje nam dane w krzyku "Pragnę" i w ranie serca, słowem i gestem. Krzyk pragnienia wyraża to, że Jezus idzie "aż do końca" miłości (por. J 13,1), a rana serca ukazuje w sposób widzialny, namacalny owo pragnienie miłości, pragnienie miłowania Ojca i miłowania Maryi – a więc miłowania nas.

Tego krzyku i tego gestu nie można zrozumieć od zewnątrz: miłość można zrozumieć tylko przez miłość, tylko od wewnątrz. Kontemplujmy więc tę ostateczną tajemnicę i pozwólmy, by pociągnęła nas ku sobie: "Gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie" (J 12,32).