Realna, ale ukryta Obecność

Jednym z najbardziej mistycznych stanów Aniołów jest ich odniesienie do Eucharystii. Zastępy Aniołów przybywają zatem na Ziemię, aby składać hołdy Chrystusowi w Przenajświętszym Sakramencie. Chrystusowi, który zgodnie ze Swoją obietnicą udzieloną uczniom: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 20) – zstępuje podczas sprawowania przez kapłana Ofiary Mszy św., poprzez Przeistoczenie uobecniony w Eucharystycznych Postaciach Chleba i Wina.

Na zewnątrz zaś ten Chleb i Wino pozostają w swoich kształtach, choć ich substancja (czyli to, czym jest) zostaje zmieniona, stając się Substancją Chrystusa, przez co jest możliwa Jego Rzeczywista Obecność pośród wszystkich wiernych na świecie. A choć Akt ten w istocie wymaga od ludzi wiary (tj. że wierzy się w Realną Obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie), to jednak z kolei Aniołowie i Święci posiadają jakiegoś rodzaju możność postrzegania Realnej Obecności, ukrytej pod Tymi Postaciami.

Chleb anielski

Eucharystia bywa też właśnie nazywana "chlebem anielskim". Nie w znaczeniu, iż Aniołowie spożywają Ją – co jest niemożliwe z powodów ontologicznych; Aniołowie jako Istoty Duchowe nie posiadają bowiem funkcji trawiennych – gdyż są Czystymi Intelektami, poruszanymi Światłem. Ale to właśnie ta Duchowa Natura anielska pozwala im na rozpoznanie Realnej Obecności Chrystusa, Który jest ich Światłem, i Poruszycielem. Stąd całkiem odpowiednie i właściwe jest, aby Zastępy Aniołów przybywały również na Ziemię, by oddawać hołdy i adorować Swego Pana w Tej Postaci, w Jakiej dla dobra ziemskich wierzących, zechciał się tu objawić (Hoc est enim Corpus Meum, quod pro vobis tradetur - Hic est enim Calix Sanguinis Mei Novi et Aeterni Testamenti, qui pro vobis et pro multis efundetur).

Łączność Nieba z Ziemią

Zresztą nawet w Kanonie Mszy św. jest zaznaczona ta łączność Nieba z Ziemią podczas Ceremonii Mszalnych za przyczyną anielską, co zostaje wyrażone słowami: Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, rozkaż, by ręce świętego Anioła Twego zaniosły Tę Ofiarę na niebiański Twój ołtarz, przed oblicze Boskiego Majestatu Twego, abyśmy wszyscy, tego ołtarza uczestnicy, pożywając przenajświętsze Ciało i Krew Syna Twego, otrzymali z niebios pełnię błogosławieństwa i łaski (Supplices te rogamus, omnipotens Deus: jube haec preferri per manus sancti Angeli tui in sublime altare tuum, in conspectu divinae maiestatis tuae; ut, quotquot ex hac altaris participatione sacrosanctum Filii tui Corpus et Sanguinem sumpserimus, omni benedictione caelesti et gratia repleamur).

Co św. Tomasz z Akwinu wyjaśniał w ten sposób, iż wówczas kapłan nie prosi o to, aby Postacie Sakramentalne zostały zaniesione do Nieba, ale wypowiada tę prośbę za ciało mistyczne (tj. Kościół), co w tym Sakramencie wskazuje, by Anioł asystujący przy Bożych Misteriach na Ziemi, modlitwy kapłana i ludu przedstawił Bogu – wedle tego z Apokalipsy: I wzniósł się dym kadzideł, jako modlitwy świętych, z ręki anioła przed Bogiem (Ap 8, 4).

Aniołowie przynoszą Przenajświętszą Eucharystię

Zwracając się jednak w kierunku ludzi, tj. świętych ludzi, należy powiedzieć, iż rzeczywiście zdarzają się przypadki, gdy Aniołowie przynoszą im Przenajświętszą Eucharystię. Z czego można przypomnieć choćby jedno zdarzenie związane ze św. Gerardem Majellą.

Otóż pewnego dnia, gdy młody Gerard modlił się przed figurką Madonny z Dziecięciem, Dziecię podało Gerardowi kawałek pięknego, białego chleba. Chłopiec nie posiadał się ze szczęścia, zaś wizję tę potraktował jako niebiańską zachętę do przystąpienia do Najświętszej Eucharystii. Pośpieszył zatem do kościoła, gdzie w czasie Mszy św. podążył wraz z innymi wiernymi przed ołtarz podczas udzielania Komunii. Podchodzący kapłan dostrzegł jednak młody wiek Gerarda i myśląc być może, iż jest to dziecko, którejś z przystępujących osób, minął go, nie udzieliwszy mu Eucharystii. Wielka była wówczas żałość Gerarda. Jednakże jeszcze tej samej nocy, gdy modlił się on w swoim pokoju, Pan Bóg spełnił prośbę tego młodego, acz niezwykle gorliwego serca, udzielając łaski przyobiecanej wcześniej w nadziemskiej wizji. Oto bowiem z Najświętszym Sakramentem przybył św. Michał Archanioł, który udzielił Komunii Gerardowi, co spowodowało niewypowiedzianą radość chłopca i jego cześć dla Jezusa Eucharystycznego oraz wdzięczność dla św. Michała.

Biorąc zatem to wszystko pod uwagę należy pamiętać, iż podczas Mszalnych Adoracji Najświętszego Sakramentu społeczność wiernych stanowi jedną społeczność również z, choć niewidzialnymi, to współskładającymi hołdy Bogu (Ap 22, 8-9) aniołami.

Jakub Szymański