DRUKUJ
 
ks. Piotr Jerzy Badura
Dialog, który łączy
Posłaniec
 


W nauczaniu soborowym Kościół rozumiany jest jako sacramentum unitatis – skuteczny znak jedności zarówno pomiędzy Bogiem a ludźmi, jak i między ludźmi. Stąd właściwą formą relacji nie jest polemika i kontrowersja, ale dialog – jako forma partnerstwa, wypływająca z wzajemnego szacunku. Sobór w punkcie czwartym Dekretu o ekumenizmie z 21 listopada 1964 r. wyjaśnia, że przez „ruch ekumeniczny” rozumie się działania i przedsięwzięcia podejmowane i stosowane do różnych potrzeb Kościoła i warunków chwili, ustanawiane w celu wspierania jedności chrześcijan, jak na przykład wszelkie wysiłki zmierzające do usunięcia słów, opinii i czynów, które w świetle sprawiedliwości i prawdy nie odpowiadałyby sytuacji odłączonych braci i z tej przyczyny utrudniały wzajemne stosunki z nimi (nr 4). Dialog prowadzi, zdaniem ojców soborowych, do ściślejszej współpracy i jednomyślnej modlitwy.
 
Ekumenizm w praktyce
 
Kościół rzymskokatolicki współuczestniczy obecnie w wielu gremiach międzywyznaniowych. Owocem wieloletniej współpracy licznych Kościołów było podpisanie przez kardynała Miroslava Vlka z Pragi, przewodniczącego Rady Konferencji Biskupów Europy, oraz metropolitę Jeremiasza z Paryża, przewodniczącego Konferencji Kościołów Europejskich Karty ekumenicznej 22 kwietnia 2001 roku w Strasburgu. Dokument ów, stanowiący wynik dwóch Zgromadzeń Kościołów Europy – w Bazylei (rok 1989) i w Grazu (rok 1997) – zawiera szereg wytycznych dotyczących międzywyznaniowej współpracy. Treść Karty Ekumenicznej stanie się tematem rozważań tegorocznego III Zgromadzenia Kościołów Europy w rumuńskim Sibiu.
 
Ważne miejsce w dialogu ekumenicznym pełnią od roku 1967 kontakty przedstawicieli Kościoła rzymskokatolickiego z luteranami. Doprowadziły one do wypracowania Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu. W dniu 31 października 1999 roku w Augsburgu deklarację tę podpisali: sekretarz generalny i wiceprezydenci Światowej Federacji Luterańskiej oraz przewodniczący i sekretarz Papieskiej Rady ds. Jedności Chrześcijan, a w listopadzie 2006 roku przyjął ją również Kościół ewangelicko-metodystyczny.
 
Ekumeniczny dialog międzykościelny prowadzi do akcentowania prawd i wartości łączących Kościoły. Jednym z ważnych elementów wspólnych jest sakrament Chrztu. W Polsce dokument o wzajemnym uznawaniu sakramentu Chrztu podpisały 23 stycznia 2000 roku następujące Kościoły: ewangelicko-augsburgski, ewangelicko-metodystyczny, ewangelicko-reformowany, polskokatolicki, prawosławny, starokatolicki mariawitów oraz rzymskokatolicki.
 
Obowiązek uczestniczenia w ruchu ekumenicznym spoczywa nie tylko na osobach pełniących wysokie urzędy kościelne i na teologach, ale na wszystkich wierzących. Teolodzy zajmują się ekumenizmem naukowym, natomiast w ekumenizm duchowy i praktyczny może włączyć się każdy – poprzez modlitwę i popieranie międzywyznaniowych inicjatyw charytatywnych. Co roku w styczniu obchodzimy Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, podczas którego chrześcijanie modlą się o jedność nie tylko we własnych wspólnotach, ale także wespół z wiernymi innych Kościołów. Z problemami ekumenicznym spotykamy się też w małżeństwach mieszanych oraz we współdziałaniu charytatywnym.
 
Na terenie Polski znajduje się kilka ośrodków ekumenicznych (w Opolu, Lublinie, Warszawie, Katowicach, Poznaniu i w Cieszynie), systematyczne organizujących międzywyznaniowe konferencje naukowe. Międzynarodowy Kongres Ekumeniczny, który odbył się w roku 1995 w Cieszynie, zgromadził liczne grono chrześcijan z Europy, Stanów Zjednoczonych i z Afryki. W roku 2001 dzięki współpracy Kościołów wydano w języku polskim ekumeniczny przekład Pisma Świętego Nowego Testamentu i Psalmów.
 
Konsekwentnie prowadzony dialog ekumeniczny nieustannie dąży do pełnej i widocznej jedności Kościoła. To wielkie dzieło, choć czasami robotników wydaje się być mało. Prośmy więc Pana, żeby wyprawił robotników… (Mt 9, 38).
 
ks. Piotr Jerzy Badura SJ 
Posłaniec, wrzesień 2007
 
fot. Sten Dueland Twilight talk 
Flickr (cc)  
 
strona: 1 2