Jak co roku przed wspomnieniem św. Wincentego a Paulo, które przypada 27 września na Jasną Górę przybyła Pielgrzymka Rodziny Wincentyńskiej. Modlitewne spotkanie odbyło się w dniach 24-25 września. 

 

Rodzina Wincentyńska idzie za przykładem św. Wincentego a Paulo, który troską ogarniał wszystkich ubogich. Jej członkowie działają na rzecz ubogich i potrzebujących zajmując się m.in. prowadzeniem świetlic młodzieżowych i opieką nad chorymi w domach, a także w szpitalach. 

 

„W przyszłym roku, w 2017, nie tylko objawienia Fatimskie będą miały swoją rocznicę, ale także Rodzina Wincentyńska będzie wspominała 400-lecie, najpierw powstania Zgromadzenia Księży Misjonarzy, a potem Bractwa Miłosierdzia, które dzisiaj przekształciło się w Stowarzyszenie Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, organizację międzynarodową działającą na wszystkich kontynentach, zrzeszającą ok. 250 tys. osób. W Polsce jest to ok. 450 osób i troska o ubogich jest realizowana tak, jak pragnął założyciel św. Wincenty a Paulo” – wyjaśnia ks. Jerzy Górny ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. 

 

„Rodzina św. Wincentego składa się z osób świeckich. W Litanii do św. Wincentego a Paulo jest takie wezwanie ‘promotorze apostolstwa świeckich’. Św. Wincenty promował apostolstwo przez organizowanie czy gromadzenie wokół siebie pań miłosierdzia, ale także w związku z objawieniami w 1830 r. powstały stowarzyszenia czczące Niepokalaną w Cudownym Medaliku i stąd jest Wincentyńska Młodzież Maryjna, która przyjechała ze swoimi opiekunami z całej Polski, ale także młodzież, która współpracuje z misjonarzami czy siostrami miłosierdzia niekoniecznie w ramach Wincentyńskiej Młodzieży Maryjnej, ale czerpie z tego ducha” – dodaje kapłan. 

 

Mszy św. odprawionej w Kaplicy Cudownego Obrazu w niedzielę o godz. 11.00 przewodniczył i homilięwygłosił ks. Jerzy Górny. Słowo powitania skierował o. Michał Legan. 

 

* 

 

Wincenty a Paulo, żyjący w latach 1581-1660, wiele uwagi poświęcał najuboższym i najbardziej potrzebującym, najnieszczęśliwszym, czyli galernikom, sierotom, więźniom i podrzutkom. Zakładał schroniska, domy opieki i szpitale. To w Paryżu zetknął się z nędzą materialną i moralną ludzi zamieszkujących najuboższe dzielnice. W 1617 roku złożył ślub poświęcenia życia pracy dla ubogich. Przyczynił się do ewangelicznego odnowienia duchowości kleru. W trosce o ubogich powołał Bractwo Pań Miłosierdzia, z którego w 1633 roku powstało zgromadzenie szpitalne sióstr szarytek. Była to na tamte czasy wielka i nowoczesna instytucja charytatywna, niosąca pomoc rannym na polach bitew oraz ofiarom grasujących wówczas epidemii. Jego wielki talent organizacyjny, żarliwa miłość bliźnich oraz zastosowanie zasad ewangelicznych w konkretnym życiu zapewniły mu miejsce w gronie najwybitniejszych świętych. 

 

Zmarł dnia 27 września 1660 roku w Paryżu. Beatyfikował go papież Benedykt XIII w 1729 roku, a kanonizował papież Klemens XII w 1737 roku. Do Polski Misjonarze św. Wincentego a Paulo zostali sprowadzeni w 1651 roku przez Marię Ludwikę, żonę króla Jana Kazimierza. Założyli oni wiele szpitali i domów opieki. 

 

o. Stanisław Tomoń