Jak co roku uroczystość Najświętszej Marii Panny Królowej Polski na Jasnej Górze była świętowana do późnego wieczora. 

 

O godz. 18.30 tradycyjnie wyruszyła Procesja Eucharystyczna połączona z Nabożeństwem Majowym. Procesji przewodniczył o. Krystian Gwioździk, podprzeor Jasnej Góry. W procesji niesiona była Monstrancja Fatimska, która od 28 kwietnia wystawiona była na Jasnej Górze. Wierni przybywający do sanktuarium jasnogórskiego mogli adorować Najśw. Sakrament wystawiony właśnie w tej Monstrancji w Kaplicy św. Pawła I Pustelnika. Monstrancja Fatimska to wotum narodu polskiego dla Matki Bożej Fatimskiej z racji 100-lecia objawień fatimskich. Dar został przygotowany przez Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Zakopanem i Fundację Aniołów Miłosierdzia. Monstrancja peregrynuje w Pielgrzymce Pokoju po największych ośrodkach kultu maryjnego w Polsce oraz wybranych parafiach i ośrodkach dla niepełnosprawnych. Dar monstrancji będzie przekazany we wrześniu br. przez osoby niepełnosprawne oraz pielgrzymów ze Skalnego Podhala i innych regionów podczas pielgrzymki do Fatimy. 

 

Po procesji, która z powodu remontów na Wałach jasnogórskich. przeszła bramami Jasnej Góry i wzdłuż stacji różańcowych na placu, w bazylice jasnogórskiej została odprawiona wieczorna Msza św. pod przewodnictwem abp Wacława Depo, metropolity częstochowskiego. 

 

Wiernych w imieniu ojców i braci paulinów powitał o. Marian Waligóra, przeor Jasnej Góry, słowami: „Maryja w dniu dzisiejszym odbiera naszą szczególną cześć, odbiera nasze szczególne hołdy i wyrazy wdzięczności na całej polskiej ziemi. Szczególnie tu na Jasnej Górze dziękujemy, że jest nam Matką i Królową, Matką, która nas zna i jest z nami w każdy czas, jest ze swymi dziećmi, i Królową, która pośredniczy w Chrystusowym Bożym udzielaniu łask tej ziemi, co jest naszą Ojczyzną”. 

 

„W roku 300-lecia koronacji Cudownego Obrazu świętując ten jubileusz sami stawajmy się częścią tych klejnotów, którymi pragną pielgrzymi uczcić Najświętszą Dziewicę – prosił przeor - Wypowiadając nasze zawierzenia, nasze osobiste oddania się Najświętszej Maryi Pannie, starajmy się żyć tym, co one oznaczają. Wracając do historycznych chwil, kiedy jako naród doświadczaliśmy opieki Maryi klęcząc przed Jej Cudownym Obrazem, teraz twórzmy z naszego oddania pod Jej obronę piękny dar naszych serc, serc wpisanych w Jej matczyne serce”. 

 

„Czas wielkanocny, który przeżywamy w Kościele Chrystusowym nie zadowala się jednodniowym świętowaniem radosnej tajemnicy Zmartwychwstałego Pana, ale chce dzisiaj wprowadzić nas w głębię miłości Chrystusa i Jego Matki Maryi – mówił podczas homilii abp Wacław Depo - Maryja pierwsza uczestniczy w zwycięskiej miłości Chrystusa nad śmiercią i doświadcza tego, czego my z nadzieją oczekujemy: przebywania w wiecznej radości z duszą i ciałem w domu naszego Ojca. Dar nieba zjednoczenia z Bogiem jest darem prawdziwego domu, dla którego osiągnięcia, warto podjąć wiele zmagań i poświęcenia”. 

 

„Wierzymy, że w Chrystusie jest nasze zbawienie, nasza droga do życia i odpuszczenie naszych grzechów. Co zatem mamy czynić? – pytał w dalszym rozważaniu metropolita, i odpowiadał - Z radością dziękujcie Ojcu, z radością dziękujcie Bogu, aby to w Nim znajdować źródło życia i nadzieję zwyciężającą różne cierpienia, aby bardziej ufać Bogu niż sobie, a tak właśnie czyniła Najświętsza Maryja Panna, Dziewica z Nazaretu, zasłuchana i posłuszna słowu Boga, od zwiastowania aż po Golgotę, gdzie stała się Matką wszystkich wierzących. Niech więc nasza postawa wdzięczności będzie konkretna”. 

 

„To właśnie w Jej magnificat odczytujemy bardzo ważny kierunek: moje serce drży z radości przed Panem za wielkie rzeczy, które mi uczynił, dlatego błogosławioną zwać mnie będą wszystkie pokolenia. Dziękujmy więc Bogu na wzór Maryi, za każdy nowy dzień, za dar czasu, który przeżywamy pomimo ludzkich niepokojów i podziałów, za dar Ojczyzny, której na imię Polska”. 

 

Na zakończenie Eucharystii abp Wacław Depo przytoczył słowa wiersza Kazimierza Józefa Węgrzyna dla Królowej Polski: „Maryjo, powracamy do Ciebie po ducha odnowy. Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy, nierzadko sama, chociaż się często tłumy u Twych kolan kłębią, jak fale niespokojne nad nieznaną głębią, w tylu innych miejscach, gdzie nas rozpacz goni, ponad granicami głupoty i zdrady, połóż swoje ręce, jak czułe okłady na naszych serc kamieniu, abyśmy znów do Ciebie przyszli, jak w ciężkiej chorobie, Tobie zaufali, a Ty położysz wtedy dłonie wyciągnięte obie ku naszej bezradności. (…) Ufni, że tylko Matka nie pyta o winy i czuwa swą miłością u każdej godziny, która będzie na zawsze, będzie godziną strzeżoną, pod Twoim berłem, pod Polską koroną”. 

 

* 

 

Wieczorne uroczystości zakończył Apel Jasnogórski. Modlitwie przewodniczył o. Michał Lukoszek, wikariusz generalny Zakonu Paulinów. 

 

o. Stanisław Tomoń