Życie można przeżyć na trzy sposoby: w małżeństwie, w kapłaństwie lub w samotności. Kapłaństwo i małżeństwo to dwa z siedmiu sakramentów. Jako jedyne uznaje się je za sakramenty społeczne, które determinują życie nasze i innych osób. Zapewne dlatego też świętuje się je w najbardziej uroczysty sposób. 

 

 

Sakramenty uznaje się za widzialne znaki niewidzialnej łaski, co innymi słowy oznacza przekazanie darów Boga dla człowieka. Sakramenty przekazuje się w chrześcijaństwie, przy czym w katolicyzmie i prawosławiu wylicza się ich siedem, a w protestantyzmie wylicza się ich dwa. Do grona sakramentów należą: chrzest, bierzmowanie, pokuta, komunia, małżeństwo, kapłaństwo i namaszczenie. Jako sakramenty społeczne, czyli sakramenty w służbie społecznej wylicza się sakrament małżeństwa i sakrament kapłaństwa.

 

 

Małżeństwem nazywa się nierozerwalne przymierze miłości. Małżeństwo to jeden z siedmiu sakramentów i zarazem jako jeden z dwóch, obok kapłaństwa, sakramentów w służbie społecznej. Małżeństwo w pojmowaniu chrześcijańskim to związek kobiety i mężczyzny, a więc związek heteroseksualny a nie homoseksualny i jednocześnie monogamiczny a nie poligamiczny. Związek taki w chrześcijaństwie odzwierciedla więź między Jezusem Chrystusem jako Oblubieńcem a Kościołem jako Oblubienicą. W katolicyzmie nie dopuszcza się do rozwodu, a kolejny ślub można wziąć tylko w wypadku wdowieństwa lub stwierdzenia nieważności małżeństwa przez Sąd Kościelny. W prawosławiu dopuszcza się do swoistego rozwodu na zasadzie zdjęcia błogosławieństwa z konkretnego małżeństwa, efektem czego można wziąć kolejny ślub. W protestantyzmie małżeństwa nie traktuje się z kolei jako sakramentu, a jedynie jako dar Boży, ponadto dopuszcza się rozwody i branie kolejnych ślubów.

 

 

Kapłaństwem nazywa się uświęcenie, to znaczy nadanie władzy udzielania sakramentów i sprawowania obrzędów. Kapłaństwo to jeden z siedmiu sakramentów i zarazem jako jeden z dwóch, obok małżeństwa, sakramentów w służbie społecznej. Kapłaństwo w pojmowaniu chrześcijańskim to kapłaństwo urzędowe, gdy ktoś zostaje wyświęcony, a także kapłaństwo powszechne, gdy ktoś zostaje włączony do Kościoła, czyli gdy po prostu zostaje ochrzczony - w przypadku kapłaństwa urzędowego wylicza się trzy rodzaje święceń - diakonat przy wyświęcaniu na diakona, prezbiterat przy wyświęcaniu na księdza oraz episkopat przy wyświęcaniu na biskupa. Wzór kapłaństwa chrześcijaństwo odnajduje w osobie Jezusa Chrystusa jako najwyższego pośrednika między niebem a ziemią. W katolicyzmie kapłanów obowiązuje celibat. W prawosławiu kapłanów również obowiązuje celibat. W protestantyzmie z kolei celibat nie obowiązuje, bo kapłaństwa nie traktuje się jako sakramentu i bardziej akcentuje się kapłaństwo powszechne, niż kapłaństwo urzędowe, efektem czego pastor nie odgrywa aż tak wielkiej roli jak ksiądz czy pop, a jedynie pełni funkcję swoistego przewodnika duchowego.

 

 

Gdy dwie osoby zostają świeżo upieczonymi małżonkami lub gdy jedna osoba zostaje świeżo upieczonym księdzem, przeważnie po ceremonii w formie mszy w kościele wyprawia się wesele. To doskonała okazja nie tylko do zabawy, ale też do wręczenia tym osobom upominku ślubnego (tutaj), bo choć obecność liczy się najbardziej, to zdjęcia i pamiątki utrwalą tę chwilę na dłużej. Najważniejsze jednak, aby niezależnie od uroczystości i jej przebiegu, kroczyli oni wybraną przez siebie drogą ku Ziemi Obiecanej. 

 

fot. Josh Applegate | Unsplash (cc)