Osoba i życie św. Błażeja osnute są legendami. W ikonografii przedstawia się go najczęściej jako greckiego biskupa udzielającego błogosławieństwa, z trzymaną w ręku księgą. Od XIV w. ukazywano świętego z żelaznym zgrzebłem – narzędziem jego tortur. Jego atrybutami są: jeleń, pastorał, ptaki z pożywieniem w dziobie i dwie skrzyżowane świece. Jest znany jako pomocnik w leczeniu chorób gardła. W jego święto w kościołach na całym świecie święci się skrzyżowane świece, zwane błażejkami, którymi następnie błogosławi się wiernych, aby zachować ich od bólu gardła.

Czy to możliwe, aby lekarz został biskupem?

Według tradycji św. Błażej urodził się w Cezarei Kapadockiej (dzisiejsza Turcja). Nic nie wskazywało na to, że będzie biskupem i świętym. Został lekarzem i z zaangażowaniem wykonywał swój zawód. Jednak w pewnym momencie usłyszał w sercu głos Boga wzywający go do innych zadań. Udał się na pustynię, gdzie zaczął prowadzić żywot eremity. Pragnął zbliżyć się do Boga poprzez posty i umartwienia, izolując się od ludzi. Jednak wieści o jego pobożnym życiu krążyły po całej krainie. Gdy zmarł biskup Sebasty (dziś to tureckie miasto Sivas), mieszkańcy zgodnie wybrali Błażeja jego następcą. Wkrótce rozpoczęły się jednak krwawe prześladowania chrześcijan. Błażej był zmuszony ukrywać się w jednej z górskich pieczar. Mimo to nie zrezygnował z powierzonej funkcji i nadal pełnił duszpasterskie obowiązki. Zaprzyjaźnił się też ze zwierzętami, które w samotni stały się jego towarzyszami.

Zapamiętano, że często siadywał przed grotą, karmiąc zwierzęta i błogosławiąc je.Ktoś go niestety zdradził i doniósł władzom o miejscu jego pobytu. Biskup Błażej został aresztowany i osadzony w więzieniu. Nie wyrzekł się wiary i podtrzymywał na duchu innych więźniów. Wtedy także uzdrowił w sposób cudowny syna pewnej kobiety, któremu ość przebiła gardło, co groziło uduszeniem. Próbując złamać biskupa, poddano go okrutnym torturom. Po długich prześladowaniach został ścięty mieczem w 316 r. Jego wspomnienie liturgiczne przypada 3 lutego.

Święty od migdałków

Z osobą św. Błażeja wiąże się wiele ludowych tradycji. W jego święto błogosławiono chleb, wino, wodę i owoce (przede wszystkim jabłka). Święconych jabłek używano potem w chorobach gardła. Dawano je również zwierzętom. Nadal w większości kościołów w Polsce błogosławi się świece zwane błażejkami, którymi dotyka się gardła, wierząc w ich skuteczność w chorobach laryngologicznych. Jedna z legend opowiada o ubogiej kobiecie, która przyniosła biskupowi do więzienia pokarm i świecę. Po śmierci świętego obchodziła rocznicę jego męczeństwa, rozdając jałmużnę i spotykając się z przyjaciółkami przy zapalonych świecach. Dzięki temu czczące pamięć św. Błażeja kobiety otrzymały wiele łask dla duszy i ciała.

Popularność świętego przejawiała się w ludowych zwyczajach. Św. Błażeja uważano za opiekuna zwierząt domowych. Do niego zwracano się jako skutecznego orędownika w chorobach gardła i krwotokach. Jako swego patrona obrali św. Błażeja gręplarze i kamieniarze. Jest także patronem miasta Dubrownik w Chorwacji.

Mariola Wiertek

franciszkanie.pl