3 września franciszkanie wspominają swoich dwóch współbraci – bł. Jana z Perugii i bł. Piotra z Sassoferrato, którzy wstąpili do Zakonu Braci Mniejszych jeszcze za życia św. Franciszka. Około 1221 roku zostali posłani (wraz z innymi zakonnikami) do Hiszpanii, aby głosić Ewangelię mieszkającym tam muzułmanom.

Po przybyciu na Półwysep Iberyjski Jan i Piotr udali się do Aragonii, gdzie założyli klasztor w Teruel. Po dziesięciu latach udali się do Walencji, aby posługiwać tam wśród chrześcijańskich niewolników i ewangelizować muzułmanów. Za piętnowanie błędów islamu podczas jednego z publicznych wystąpień, zostali aresztowani i ścięci w Walencji z rozkazu gubernatora Zayda Abu Zayda 29 sierpnia 1331 roku.

Pochowano ich katedrze w Teruel. Kult męczenników potwierdził papież Klemens XI w 1705 roku.

Opis męczeństwa Jana i Piotra pozostawił św. Antonin, arcybiskup Florencji: „Około roku pańskiego 1230 miasto Walencja było zamieszkane przez Saracenów i poddane Maurom. We wspomnianym mieście panował król, który nazywał się Azot, największy prześladowca chrześcijan. Wspomniani bracia, zapaleni gorliwością wiary i pragnieniem męczeństwa, weszli do Walencji, aby głosić Słowo Boże i zbijać zarzuty mahometan. Gdy wieść ta dotarła do uszu króla Azota, rozkazał obu franciszkanów aresztować i zamknąć w więzieniu. Tysiącami obietnic kusił ich, aby wyrzekli się wiary katolickiej i przyjęli naukę proroka Mahometa. Lecz oni stanowczo sprzeciwili się. Wówczas kazano ich wyprowadzić z więzienia i przyprowadzić na plac publiczny, gdzie zostali ścięci.

Gdy pogrzebano ich ciała, zaczęły dziać się cuda. Jakub, chrześcijański król Aragonii, w tym czasie prowadził wojnę z królem Azotem. Od dnia, w którym polecił ściąć obu męczenników, Azot zaczął przegrywać. Król Maurów widząc to, zaczął pertraktować z królem Jakubem na temat przyjęcia wiary katolickiej, gotów oddać miasto i królestwo pod warunkiem, że będzie miał zagwarantowany godny żywot. Król Jakub przyjął te warunki.

W wigilię św. Michała Archanioła, 28 września 1238 roku, król Aragonii wszedł do Walencji i zajął miasto. Król Azot zgodnie z obietnicą przyjął chrzest święty i przekazał Jakubowi całe królestwo. Również król Jakub spełnił obietnicę, dając Azotowi pałac i zapewniając spokojne życie. W jakiś czas potem król Azot przekazał braciom mniejszym pałac, aby zamienili go na klasztor celem naprawienia wielkiego zła dokonanego na bł. Janie z Perugii i bł. Piotrze z Sassoferrato i na wielu innych męczennikach” (tekst św. Antonina za: Słotwiński T., Damian M., Święci franciszkańscy na każdy dzień).

franciszkanie.pl