26 stycznia 1906 r. zmarła służebnica Boża Ludwika Nałęcz-Morawska (imię zakonne Maria od Krzyża Morawska) polska zakonnica, początkowo felicjanka, a następnie fundatorka polskiej gałęzi Franciszkanek Najświętszego Sakramentu (późniejszych Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji).

Ludwika urodziła się 22 sierpnia 1842 r. w Rokoszu jako najmłodsze z sześciorga dzieci Hieronima Sabina Morawskiego i Tekli Michaliny z domu Lenczewskiej. Ojciec pracował jako nauczyciel w szkole elementarnej, był kontrolerem magazynu żywności Twierdzy Modlin oraz burmistrzem w Brzezinach koło Łodzi, później również w Białej Rawskiej i Rawie Mazowieckiej. Poślubił Teklę Michalinę Lenczewską, po śmierci pierwszej żony Elżbiety, ale wkrótce zmarł, w wieku 37 lat. Matka Ludwiki po śmierci męża przeprowadziła się do Warszawy, gdzie jej dzieci miały szansę na lepsze wykształcenie oraz gdzie mieszkali jej bliscy krewni. Zmarła w Warszawie, 29 października 1856 r., kiedy Ludwika miała 14 lat.

W wieku dziewięciu lat Ludwika rozpoczęła naukę w Warszawie na pensji Laury z Brzezińskich Guerin, gdzie obowiązki prefekta pełnił o. Honorat Koźmiński. Po śmierci matki, 8 sierpnia 1857 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Felicjanek w Warszawie i 8 grudnia 1858 r. złożyła śluby zakonne, przyjmując imię zakonne Katarzyna. Po kasacie zgromadzenia w 1864 r. i krótkim pobycie w klasztorze bernardynek w Łowiczu, a następnie u klarysek w Wersalu, znalazła schronienie w Troyes, we Francji, u Sióstr Franciszkanek Najświętszego Sakramentu. W nowym zgromadzeniu otrzymała imię zakonne Maria od Krzyża. 29 kwietnia 1867 r. złożyła śluby wieczyste, podczas których głoszący kazanie ks. Aleksander Jełowicki wypowiedział w odniesieniu do niej prorocze słowa, że może Bóg chce użyć Polki, jako narzędzia w przeniesieniu kultu Eucharystii do ukochanej, choć cierpiącej pod ciężarem rozbiorów Ojczyzny. Mając na uwadze głębokie znaczenie Najświętszego Sakramentu i jego adoracji, przeniosła za jego radą ten charyzmat do Ojczyzny. 27 października 1873 r. wraz z siedmioma siostrami na stałe osiadła we Lwowie, na ul. Kurkowej, gdzie za radą polskich władz kościelnych postanowiła przyjąć regułę II Zakonu św. Franciszka, udając się w 1879 r. do Rzymu w celu jej aprobaty.

Konstytucje zakonne napisane przez Matkę Marię od Krzyża zostały zatwierdzone przez papieża Leona XII, 20 września 1889 r. Maria założyła także klasztory w Mariborze i w Wiedniu. Chorowała na chorobę płuc i serca. Zmarła nagle, 26 stycznia 1906 r. podczas podróży. Jej szczątki spoczęły w krypcie chóru zakonnego lwowskiego klasztoru.

Z inicjatywy Klarysek od Wieczystej Adoracji podjęto próbę wyniesienia jej na ołtarze. 24 września 2002 r. Stolica Apostolska wydała Nihil obstat, wyrażając zgodę na rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego. 25 października 2002 r. dokonano we Lwowie jego otwarcia, a na postulatora procesu wyznaczono o. Zbigniewa Sucheckiego, franciszkanina z naszej krakowskiej prowincji zakonnej. Odtąd przysługuje jej tytuł służebnicy Bożej. 15 czerwca 2005 r. dokonano zamknięcia procesu beatyfikacyjnego na poziomie diecezjalnym, a następnie akta procesu zostały przekazane Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie, po czym 6 czerwca 2008r. Kongregacja wydała dekret o ważności procesu beatyfikacyjnego.

 
franciszkanie.pl