„To jest wydarzenie, które można przeżywać tylko w kategoriach otrzymanej łaski; jest to łaska nie tylko dla konkretnej osoby, ale łaska dla Kościoła, dla diecezji i Kościoła powszechnego” – podkreślił bp Piotr Greger, który 25 czerwca przewodniczył w bielskim kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa obrzędowi konsekracji dziewic. Trzy kobiety oddały się Bogu w liturgicznym akcie konsekracji.

Na pytanie bielsko-żywieckiego biskupa pomocniczego: „Czy chcesz być konsekrowana i zaślubiona naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi, Synowi Bożemu?” każda z nich odpowiedziała twierdząco. Konsekrowane dziewice otrzymały obrączki i brewiarze.

W homilii bp Greger zwrócił uwagę, że sobotnią uroczystość konsekracji dziewic trzeba przeżywać z wiarą. „Jeśli zabraknie tego spojrzenia wiary, wówczas obraz dzisiejszego wydarzenia będzie niepełny, fałszywy i dezorientujący uczestników” – przestrzegł hierarcha.

Przypomniał nauczanie Jana Pawła II, który stwierdził, że powołanie do małżeństwa dokonuje się w perspektywie początku, czyli sięga korzeniami do aktu stworzenia człowieka jako mężczyzny i niewiasty, „natomiast powołanie do dziewictwa należy widzieć w perspektywie końca, czyli czekającego nas powszechnego zmartwychwstania. Wtedy to bowiem – jak zapewnił Pan Jezus – ludzie nie będą się żenić ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie Boży” – stwierdził duchowny.

Po homilii i odśpiewaniu Litanii do Wszystkich Świętych biskup przyjął od kandydatek potwierdzenie gotowości trwania w dziewictwie poświęconym Bogu i w służbie Kościołowi.

Panie, które włączono do grona dziewic konsekrowanych, przyjęły z rąk biskupa symbole: obrączkę – znak zaślubin z Chrystusem, oraz brewiarz – narzędzie osobistego uświęcenia przez modlitwę.

Kandydatki na dziewice konsekrowane przygotowywały się do tej decyzji poprzez formację duchową oraz indywidualne kierownictwo duchowe.

Bogumiła Dunikowska przyznała w rozmowie po uroczystości, że konsekracja to spełnienie drogi, którą rozeznawał od młodości. „Mój wybór to kwestia tak silnego wewnętrznego pragnienia, przed którym nie można się uchylić: to człowiek wie, to czuje” – zapewniała konsekrowana kobieta, która zawodowo jest profesorem Uniwersytetu Śląskiego. „Nie sądzę, żeby na zewnątrz coś w mojej pracy czy w codziennym życiu się zmieniło. Myślę, że dzisiejsza konsekracja umocni mnie w codziennych wyborach, tak by Bóg i człowiek był na pierwszym miejscu – bez wielkich słów” – dodała.

Pierwsza w historii diecezji bielsko-żywieckiej konsekracja dziewicy odbyła się w Zwiastowanie Pańskie, 8 kwietnia 2013 r. Dotąd 12 kobiet z terenu Podbeskidzia zostało konsekrowanymi dziewicami.

Kościół powrócił do konsekracji dziewic w latach 60. ubiegłego stulecia dzięki papieżowi Pawłowi VI, a w 1994 r. w czasie Synodu Biskupów w Rzymie Jan Paweł II przypomniał o praktyce wdowieństwa konsekrowanego. Pierwsza konsekracja dziewicy w Polsce odbyła się ponad ćwierć wieku temu.

Dziewice konsekrowane pozbawione są poczucia bezpieczeństwa materialnego i duchowego, jakie daje zgromadzenie zakonne. Same pracują na swoje utrzymanie i same dbają o wygospodarowanie czasu na modlitwę, Eucharystię i rozwój duchowy.

Najczęściej o konsekrację proszą kobiety ok. 30-40 roku życia. W większości dziewicami konsekrowanymi zostają kobiety młode, które są aktywne zawodowo. W środowisku pracy świadczą o Chrystusie swoim życiem, poza tym włączają się aktywnie w życie Kościoła lokalnego.

Wśród dokumentów traktujących o dziewicach i wdowach konsekrowanych istotne znaczenie ma adhortacja apostolska Jana Pawła II „Vita consecrata” oraz jego list apostolski „Rosarium Virginis Mariae”. Podstawą jest „Obrzęd konsekracji dziewic” w Mszale rzymskim. Prośbę o przygotowanie i udzielenie konsekracji należy kierować do biskupa swojej diecezji.

Foto: ks. Piotr Bączek
zyciezakonne.pl