Dnia 27 lipca 2007 roku będziemy wspominać 410. rocznicę śmierci jednego z największych i najwybitniejszych polskich biblistów i pierwszego tłumacza Pisma Św. na język polski księdza Jakuba Wujka SJ z Wągrowca. Najwybitniejszy mieszkaniec Wągrowca i Ziemi Pałuckiej, słynny jezuita, wybitny teolog i biblista, który dokonał pierwszego i najlepszego w historii przekładu Pisma Św. na język polski. Jako jego rodacy,  powinniśmy często i na różne sposoby przywoływać na pamięć tę wielką i wspaniałą postać, oddawać hołd i chlubić się jego dokonaniami. W bieżącym roku jeszcze raz będziemy mieć możliwość pochylić się nad tą postacią i dziełem jego życia.  

 

Ksiądz Jakub Wujek SJ urodził się w Wągrowcu w 1541 roku w rodzinie mieszczańskiej. Rodzicami Jakuba byli Elżbieta (zd. Zdunek) i Maciej Wujkowie. Ojciec był sędzią prawa magdeburskiego i ławnikiem sądu miejskiego w Wągrowcu. Maciej Wujek był także zamożnym piwowarem. Jakub Wujek był prawdopodobnie jedynakiem, nie posiadał rodzeństwa. Młody chłopiec Jakub początkowo pobierał nauki w przyklasztornej szkole cysterskiej w Wągrowcu, później kontynuował swoją edukację w Henrykowie i  we Wrocławiu. Dnia 26 kwietnia 1558 roku zapisał się na Akademię Krakowską i został studentem na wydziale „Atrium”. W 19. roku życia po ukończeniu nauki w Krakowie Jakub Wujek przebywał na dworze biskupa chełmskiego Jakuba Uchańskiego, późniejszego prymasa Polski, który też był jego protektorem. To biskup Jakub Uchański wysłał Jakuba Wujka na dalsze studia do Wiednia w Austrii, tam w 1564 roku otrzymał tytuł magistra filozofii. Na początku 1565 roku został pisarzem i sekretarzem na dworze prymasa, abpa Jakuba Uchańskiego. W tym samym czasie Jakub Wujek zastanawiał się także nad wyborem drogi życiowej.

 

Po rekolekcjach wielkopostnych 1565 roku zdecydował się wstąpić do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego w Rzymie. Dnia 25 lipca 1565 roku Wujek przybył do domu zakonnego przy kościele św. Andrzeja na Kwirynale, a już 8 grudnia 1565 roku złożył pierwsze śluby zakonne. Od grudnia 1565 do sierpnia 1567 roku kontynuował studia teologiczne w Kolegium Rzymskim. We wrześniu 1567 roku wraca do kraju i zamieszkuje w domu zakonnym w Braniewie. Będąc w kolegium jezuickim w Braniewie uzyskał tytuł magistra sztuk i bakalaureat z teologii. Następnie w latach 1567 – 1571 przebywa w kolegium w Pułtusku, gdzie nauczał retorykę, katechizm i wykładał Ewangelie, tutaj także dokończył studium z teologii, aby uzyskać doktorat.

 

W październiku 1568 roku Jakub Wujek składa śluby wieczyste w zakonie jezuickim. Bedąc także w Pułtusku, 27-letni Jakub Wujek, na jesień 1568 roku otrzymuje święcenia kapłańskie. Na początku 1569 roku młody kapłan Wujek został mianowany kaznodzieją kolegiaty Pułtuskiej, wicerektorem i prokuratorem domu zakonnego. Rok po otrzymaniu święceń, w grudniu 1569 roku ks. Jakub Wujek, ze względu na stan zdrowia i z powodu podejrzenia o gruźlicę został wysłany na odpoczynek do rodzinnego Wągrowca. W czasie podróży do rodzinnego miasta głosił kazania w Warszawie, Łowiczu, Uniejowie i Poznaniu.