Aniołowie upadli, czyli szatani

Bóg, stwarzając czyste duchy jako istoty wolne, nie mógł nie przewidzieć również możliwości grzechu aniołów. Jak można pojąć rację sprzeciwu i buntu wobec Boga u istot obdarzonych poznaniem najwyższego Dobra i najwyższej Miłości?

Dlaczego Bóg podjął się stworzenia dzieł, które później zbuntowały się przeciwko niemu. Bóg jako Doskonałość mógł przecież przewidzieć, że to nastąpi? Mam tu oczywiście na myśli potępione i stracone do piekła anioły.

Objawienie wyraźnie mówi o tym, że świat czystych duchów uległ podziałowi na dobrych i złych. Ten podział dokonał się na gruncie tej wolności, która należy do samej duchowej natury każdego z nich. Dokonał się poprzez wybór, który dla czystych duchów posiada charakter bardziej radykalny niż dla człowieka i jest nieodwracalny ze względu na pełniejszy i doskonalszy stopień poznania dobra. Dobrzy wybrali Boga jako dobro najwyższe i ostateczne, to znaczy zwrócili się do Niego całą mocą swojej wolności - miłością. Drudzy natomiast odwrócili się od Boga, wbrew prawdzie poznania, wbrew objawieniu tajemnicy Bożej i Jego łasce, która zapraszała do uczestnictwa w życiu Trójcy, do zjednoczenia z Nim przez miłość.

"Szatan", duch zbuntowany, wybrał siebie przeciw Bogu, stał się nieodwracalnie pierwszym "przeciwnikiem" Stwórcy, przeciwnikiem Opatrzności. Tak więc z jednej strony użycie wolnej woli - wolności za Bogiem - zdecydowało o istnieniu świata aniołów, z drugiej strony użycie wolnej woli przeciwko Bogu zdecydowało o istnieniu świata złych duchów. Ojcowie Kościoła mówią o "zaślepieniu" własną doskonałością, które przesłoniło całkowicie wyższość Boga, wymagającą aktu posłusznego oddania. W zwięzły sposób zdają się oddawać to słowa: "Nie będę służyć!" (Jr 2, 20).

Fr. Justin - "Rosary Hour"
http://www.rosaryhour.net/