DRUKUJ
 
s. Judyta G.
Nawrócenie
materiał własny
 


Nawrócenie

Tak niedawno jeszcze przepełniały ludzkie serca uczucia radości i dziękczynienia, właściwe dla okresu w którym witaliśmy Słowo wcielone narodzone wśród nas.
Co było przyczyną tak podniosłego nastroju, czyli Dobrej Nowiny. Oczywiście fakt, że Bóg "... tak umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne." (J 3,16)

Misja Jezusa Chrystusa po chrzcie w Jordanie polegała na głoszeniu Słowa Bożego i ofiarowaniu wszystkim ludziom swojego Królestwa, aby mogli osiągnąć zbawienie.
Już w Starym Testamencie Mesjasz przedstawiony jest jako pasterz, który przyjdzie, aby troskliwie pilnować i opiekować się swoimi owcami. Gdy przyjdzie będzie uzdrawiał chore i zranione. (Iż 61,1; Ez 34,16 n) Mesjasz miał także nawoływać grzeszników do nawrócenia i oddać za nich swoje życie.

Aby ta rzeczywistość stała się udziałem współczesnego człowieka, jest potrzebne przeobrażenie i metanoia, tj nawrócenie. Sprzyja temu okres Wielkiego Postu, który jest czasem wewnętrznej odnowy, aby człowiek mógł przyjąć prawdę największej tajemnicy wiary, Męki i Zmartwychwstania Chrystusa. Oznacza to gotowość, aby żyć zgodnie z tym, czego Bóg od nas oczekuje. Dokładnie przedstawia to Psalm 51, w który król Dawid wyraził swój żal i poprzez który wielu prosiło Boga o przebaczenie.
Wielki Post był i będzie wyrazem ducha pokuty, którego Bóg domaga się od człowieka. "Czyńcie pokutę" - powiada Jezus na początku swego życia publicznego. To samo głosił Jan Chrzciciel, a później u początku Kościoła Apostołowie. Potrzebujemy pokuty dla swego życia chrześcijańskiego, aby zadośćuczynić za grzechy nasze i cudze. Bez prawdziwego ducha pokuty i nawrócenia nie byłoby radosnego świętowania wielkiej tajemnicy wiary - Zmartwychwstania Chrystusa Pana.

Stąd, czas Wielkiego Postu posiada charakter przygotowania się wszystkich wiernych przez modlitwę, post, jałmużnę i pokutę do świąt Wielkanocnych. .
Zatem powinniśmy pragnąć ponownego nawrócenia tj. tego zwrócenia się do Pana. Wobec tego czym jest nawrócenie? W potocznym języku "nawrócenie", dotyczy zmiany od czegoś ku czemuś. W rozumieniu chrześcijańskim chodzi o zmianę w dotychczasowym postępowaniu lub wybór nowej drogi życia. Jan Paweł II powiada, że nawrócenie oznacza szukania z naszej strony przebaczenia i mocy Bożej w sakramencie pojednania i w ten sposób stałe rozpoczynanie od nowa.
Ksiądz E Weron wymienia dwa elementy chrześcijańskiego nawrócenia: negatywny - tj. odwrócenie się od zła w postaci grzechu, nałogu, czy niedoskonałości moralnej; pozytywny - jest to zawsze zwrócenie się ku dobru, ku cnocie, ku świętości życia, czyli ostatecznie ku Chrystusowi.

Reasumując, nawrócenie zawsze prowadzi do utożsamienia się z Chrystusem: "Teraz już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus." (Ga 2,20) Nasuwa się tutaj pytanie: czy istnieją różne nawrócenia? Należy powiedzieć, że wezwanie do nawrócenia jest zadaniem, wezwaniem wynikającym z otrzymanej łaski chrztu św. . Trzeba wrócić do czasów pierwszych chrześcijan , którzy chrzest przyjmowali w wieku dojrzałym. Dla nich najważniejszym i w zasadzie jedynym "nawróceniem" był fakt przyjęcia chrztu, który stanowił przełom w ich życiu.
Obecnie chrzest przyjmujemy w wieku niemowlęcym, wyzwala to konieczność tzw. Osobistej akceptacji zobowiązań chrzcielnych po dojściu do pełni używania rozumu i korzystania z osobowej wolności. Taki fakt można nazwać drugim nawróceniem, które ukierunkowuje dalsze etapy życia chrześcijańskiego.

Teologowie mówiąc o tak zwanym radykalizmie ewangelicznym wymieniają "trzecie nawrócenie" Ich zdaniem, przykładem takiego nawrócenia jest życie św. Stanisława Kostki.
W praktyce ludzi świeckich takie "trzecie nawrócenie" może zaistnieć np.: prze zerwanie z nałogiem, poprzez metanoię, czyli przemianę serca. W pierwszym jej etapie winna zaistnieć decyzja przemiany w myśleniu i postępowaniu przez zawierzenie Chrystusowi. W istocie rzeczy, to już jest wewnętrzne nawrócenie, niezbędne, aby otrzymać przebaczenie. Dopiero z postawy ufnego zawierzenia rodzą się działania, którego wyrazem jest wyznanie grzechów i czyny pokutne. Uwierzenie powoduje dalsze konsekwencje w postaci wysiłku i trudu przezwyciężania siebie.

Różne więc bywają formy nawrócenia, ale wszystkie zmierzają do jednego celu - osiągnięcie pełni chrześcijańskiego życia. Metanoia zakłada przykazanie miłości za normę postępowania. Zatem niech Wielki post stanie się czasem praktykowania miłości bliźniego w czynach, w słowach i w modlitwie, aby zmartwychwstanie stanowiło prawdziwą radość. Bowiem przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa zostaliśmy odkupieni od grzechu i śmierci wiecznej.
"Misterium Paschalne ma dwa aspekty: przez swoją śmierć Chrystus wyzwala nas od grzechu; przez swoje zmartwychwstanie otwiera na dostęp do nowego życia." (KKK 654)

s. Judyta G.