DRUKUJ
 
Maxim Tomas SDS
Trzy mity ideologii ruchu pro-homoseksualnego
materiał własny
 


Trzy mity ideologii ruchu pro-homoseksualnego *

"Pewna liczba mężczyzn i kobiet przejawia głęboko osadzone skłonności homoseksualne. Skłonność taka, obiektywnie nieuporządkowana, dla większości z nich stanowi ona trudne doświadczenie. Powinno się traktować te osoby z szacunkiem, współczuciem i delikatnością. Powinno się unikać wobec nich jakichkolwiek oznak niesłusznej dyskryminacji. Osoby te są wezwane do wypełniania woli Bożej w swoim życiu i - jeśli są chrześcijanami - do złączenia z ofiarą krzyża Pana trudności, jakie mogą napotykać z powodu swojej kondycji." (KKK 2358 n).

Mit I

Homoseksualizm jest czymś normalnym, biologicznie uwarunkowanym i niezmiennym.

Prawda
Nie ma żadnej naukowej pracy, która udowadniałaby fizjologiczne (biologiczno-cielesne) przyczyny homoseksualizmu. Biologiczne czynniki - choć nieznane - mogłyby ewentualnie prowadzić do większej predyspozycji w kierunku orientacji homoseksualnej. Wbrew temu badania naukowe wykazały liczne dowody na to, że człowiek stanie się z pewnym prawdopodobieństwem homoseksualistą, jeżeli w dzieciństwie w ramach struktur rodzinnych był on narażony na określone zranienia i traumy psychiczne. Do takich m.in. należą pewne trudności wewnątrz relacji rodzinnych w fazie pierwszych lat życia, wykorzystanie seksualne, zranienia psychiczne i wynikająca z tego niepewność co do tożsamości płciowej.

 

Mit II

Osoba o orientacji homoseksualnej nie może się zmienić. Jeżeli nawet próbuje, prowadzi to do dużego obciążenia psychicznego aż do niebezpieczeństwa samobójstwa. Z tej racji należy zrezygnować z takiego leczenia, które ma na celu zmianę orientacji.

Prawda
Psychoterapeuci na całym świecie, którzy leczyli osoby o orientacji homoseksualnej, mogą zaświadczyć o dużej liczbie pacjentów, którzy doświadczyli głębokiego uzdrowienia. Tę przemianę umożliwiły psychoterapia, opieka duchowa, doświadczenie duchowe oraz inne drogi. Niezależnie od tego, czy te osoby żyją dzisiaj w związkach małżeńskich, czy zdecydowały się żyć w celibacie, wiele mężczyzn i kobiet może poświadczyć, że ich homoseksualne uczucia w większym stopniu zniknęły albo co najmniej nie trapią ich tak, jak w przeszłości. Kluczem do przemiany są motywacja, wytrwałość oraz gotowość prześledzenia świadomych i nieświadomych konfliktów, z których wywodzi się ten stan. Tak jak w przypadku każdego zaburzenia psychicznego, terapeuta nie może nikogo zmusić do przemiany - pacjent musi sam tego chcieć. Tak samo ważne jest, żeby osoba o orientacji homoseksualnej miała świadomość tego, że na przemianę potrzebny jest czas - z reguły kilka lat. Tego, co się stało, nie można uzdrowić w krótkim czasie. Jeśli osoby o orientacji homoseksualnej nie chcą przemiany, jest to ich decyzja.

Jednak czymś niewłaściwym i złym jest to, że aktywiści ruchów pro-homoseksualnych, którzy domagają się praw dla homoseksualistów, nieustępliwie walczą przeciwko prawom tych homoseksualistów, którzy chcą być wolni od niechcianych uczuć.

 

Mit III

Musimy uczyć nasze dzieci, że homoseksualizm jest alternatywnym równoważnym sposobem życia obok heteroseksualizmu. Nastolatkom, którzy czują pociąg do osób tej samej płci, trzeba pomóc przyjąć ich homoseksualne uczucia jako normalne.

Prawda
Wypowiedź najróżniejszych kultur wszystkich epok o tym, że homoseksualizm nie jest zdrową naturalną alternatywą obok heteroseksualizmu, jest poparta naukowymi badaniami. Powiedzieć nastolat-kowi(-ce), że jego (jej) pociąg do osób tej samej płci jest normalny i tym samym przeznacza go (ją) do homoseksualnego sposobu życia, jest czymś o wiele bardziej szkodliwym niż samo stwierdzenie, że taki pociąg jest czymś dobrym. Pociąg do osób tej samej płci wskazuje na głęboki zamęt i zranienia świata uczuć. Młodzi znajdujący się w takiej sytuacji potrzebują miłości, wsparcia oraz rady, a nie pchnięcia na drogę homoseksualnego sposobu życia.

W 1995 roku w USA "National Education Association" ("Narodowe Towarzystwo Wychowania") ogłosiło październik miesiącem "gejów i lesbijek" - jest to otwarta próba uczynienia homoseksualnego stylu życia możliwym do przyjęcia w szkołach. W niektórych szkołach rozdawane są książki dla dzieci, które próbują przedstawić homoseksualizm jako coś normalnego! Zamiast po prostu uczyć tolerancji, szkoły stają się w ten sposób aktywnymi protektorami.

 

Czym jest homoseksualizm?

Richard Cohen w odpowiedzi na to pytanie mówi o 3 podstawowych cechach homoseksualizmu *:

I. Homoseksualizm jest objawem

Jest symptomem głębszych problemów, jest reakcją obronną na bieżące konflikty, sposobem leczenia bólu. Obrazuje nierozwiązane urazy z dzieciństwa, dawne nie wyrażone negatywne emocje, zamrożone uczucia, rany, które nigdy nie zostały wyleczone. Uczucia i myśli homoseksualne wyrażają "naprawczy popęd" do zrealizowania niespełnionej potrzeby miłości z rodzicem tej samej płci.

II. Homoseksualizm jest stanem, którego źródło leży w emocjach

Według Cohena istnieją trzy zasadnicze przyczyny skłonności homoseksualnych:

1. Potrzeba miłości i wsparcia ze strony rodzica tej samej płci

"Historia większości osób pokazuje, że myśli i uczucia homoseksualne mają początek w doświadczeniach sprzed okresu dorastania. Jest to więc przede wszystkim uwarunkowanie nieseksualne"a. Homoseksualna potrzeba miłości to przede wszystkim poszukiwanie rodzica tej samej płci. Osoba homoseksualna szuka zaspokojenia naturalnej potrzeby przywiązywania, która nie została zaspokojona w procesie dorastania. "To oznacza, że mężczyzna szuka w innych mężczyznach miłości ojca, a kobieta szuka pośród innych kobiet miłości matki"b. Jednak ta głęboka potrzeba miłości nigdy nie zostanie zaspokojona przez związki oparte na seksie, zwłaszcza z osobami tej samej płci.

2. Potrzeba pełnej identyfikacji z własną płcią

"Identyfikacja płciowa to świadomość własnej męskości lub kobiecości"c. U osób homoseksualnych występuje poczucie bycia kimś innym. Odczuwają one niewłaściwości i braki w samym sercu ich istnienia. Dlatego w innych osobach tej samej szukają brakującej części samych siebie. Poprzez kontakt seksualny czy związek z inną osobą tej samej płci czują się, przynajmniej chwilowo, cali i "mniej wybrakowani".

Przykład: heteroseksualny rozwój chłopca zakłada, że w określonej wczesnej fazie rozwoju doświadczy on siebie jako kogoś "innego" niż matka a zarazem jako kogoś, kto jest "jak ojciec". Aby to się stało, potrzebuje pozytywnego kontaktu z ojcem. Życiorysy wykazują, że zerwanie wczesnej relacji z ojcem, które uniemożliwia chłopcu stwierdzić z dumą: "Chciałbym być jak ojciec", prowadzi często do tego, że chłopiec staje się niepewny swojej męskości, która ma się rozwinąć. Konsekwencje tego są takie, że chłopiec czuje się nie tylko kimś obcym w stosunku do swojego ojca, ale także wkrótce będzie się takim czuł wobec swoich kolegów. To potęguje jego niepewność własnej identyfikacji płciowej, a w okresie dojrzewania prowadzi do tego, że chłopiec zacznie podziwiać właśnie to, z czym nie znalazł kontaktu - świat mężczyzn. Ten podziw przybierze cechy erotyczne. Męskość stanie się wtedy "pożądana", ponieważ nie została ona w sposób wystarczający przyjęta wewnętrznie.

3. Lęk przed intymną bliskością z osobą płci przeciwnej

W przypadku homoseksualnego mężczyzny mogła istnieć nieprawidłowo bliska relacja z matką. "Jeżeli mąż nie zaspokaja potrzeb emocjonalnych i fizycznych żony, może ona szukać emocjonalnego pocieszenia i wsparcia u swojego syna"d. Na ogół nie robi tego ze świadomą intencją zranienia go. Niemniej ma to olbrzymi i zgubny wpływ na jego psychoseksualny rozwój. Może on zacząć zbytnio identyfikować się z matką i z kobiecością, a przestać identyfikować się z ojcem i z męskością. "Później, w okresie dojrzewania, syn może odczuwać pociąg seksualny do matki, co prowadzi do wielkiego poczucia winy i nieświadomego tłumienia normalnego pociągu seksualnego do kobiet" e. Nie chcąc "zdradzić" matki lub doświadczyć na nowo poczucia winy, może szukać wówczas intymności i seksu u mężczyzn. Ten proces może przebiegać całkowicie nieświadomie. "W przypadku homoseksualnej kobiety ojciec lub inny znaczący mężczyzna jest zwykle tym, który wykorzystał ją seksualnie. Mogło to być nadużycie seksualne, emocjonalne, umysłowe lub fizyczne, które sprawiło, że jest ona głęboko zraniona przez mężczyzn. Nie chcąc przeżywać na nowo wspomnienia swojej krzywdy, u kobiet szuka pocieszenia, miłości i zrozumienia"f. Jest również możliwe, że kobieta zbytnio identyfikuje się ze swoim ojcem i przyjmuje raczej męski sposób bycia i zachowania, aby zyskać uznanie i afirmację swojej matki.

III. Homoseksualizm to zaburzenie więzi z tą samą płcią (ang. Same-Sex Attachment Disorder - SSAD)

Przez to zaburzenie dana osoba czuje się oddzielona od rodziców, siebie, swego ciała i innych.
"Posiadanie orientacji homoseksualnej nie jest ani wesołe (ang. gay), ani złe - jest smutne (ang. sad)!" g

Wybrana literatura:
1. Aardweg van den G., Homoseksualizm i nadzieja, [bmw] 2002.
2. Ange D., Homoseksualizm. Czym jest? Do czego prowadzi?, Kraków 1993.
3. Cohen R., Wyjść na prostą. Rozumienie i uzdrawianie homoseksualizmu, Kraków 2002.
4. Harvey J. F., Prawda o homoseksualizmie. Wołanie wiernych, Warszawa 1999.

Strony internetowe:
www.gaytostraight.org
www.pomoc2002.prv.pl
www.oaza.de/odwaga
www.strony.wp.pl/wp/waae

 

Przypisy:

* Tytuł oryginału: Drei Mythen, w: Hilfe für homosexuell orientierte Menschen in Not. Homosexualität verstehen. Chance für Veränderung,
(C) Deutsches Institut für Jugend und Gesellschaft, Postfach 1220, 64382 Reichelsheim, Germany
(C) for the Polish translation by Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów and www.katolik.pl

* Por. R. Cohen, Wyjść na prostą. Rozumienie i uzdrawianie homoseksualizmu, Kraków 2002, s. 56 nn.
a Tamże, s. 56.
b Tamże.
c Tamże, s. 57.
d Tamże.
e Tamże.
f Tamże.
g Tamże, s. 59.

Przełożył i opracował Maxim Tomas SDS