logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Beatyfikacja Sługi Bożego ks. Ignacego Kłopotowskiego
 


Dnia 19 czerwca 2005 roku o godz. 10.00, podczas liturgii kończącej III Ogólnopolski Kongres Eucharystyczny, na Placu Piłsudskiego w Warszawie odbędzie się beatyfikacja Sługi Bożego ks. Ignacego Kłopotowskiego – założyciela Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Loretańskiej. Wraz z księdzem Kłopotowskim na ołtarze zostaną wyniesieni ks. Bronisław Markiewicz, założyciel zgromadzeń: księży michalitów i sióstr michalitek, oraz ks. Władysław Findysz, pierwszy polski męczennik komunizmu. W imieniu papieża Benedykta XVI beatyfikacji dokona Prymas Polski kard. Józef Glemp.
 
Serdecznie zapraszamy!
 
Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej
ul. L. Żeligowskiego 16/20
04-476 Warszawa
 
s. Jolanta Chodorska CSL
tel. (0-22) 673-58-38 w. 156
 
***
 
Wypowiedź s. Zofii Chomiuk, przełożonej generalnej Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Loretańskiej przed beatyfikacją Czcigodnego Sługi Bożego Księdza Ignacego Kłopotowskiego
 
Wiadomość, że Ojciec Święty Benedykt XVI udzielił dyspensy od lektury dekretu o cudownym uzdrowieniu za wstawiennictwem Sługi Bożego Księdza Ignacego Kłopotowskiego i wyznaczył datę beatyfikacji na 19 czerwca 2005 r. w Warszawie, przekazał Zarządowi Zgromadzenia Nuncjusz Apostolski, Arcybiskup Józef Kowalczyk, w kaplicy Nuncjatury w dniu 1 czerwca br.
Ta radosna wieść obiegła całe Zgromadzenie lotem błyskawicy, serca sióstr mocniej zabiły ze wzruszenia. Wszystkie Siostry włączyły się w przygotowanie do uroczystości beatyfikacyjnej, od której dzieli nas bardzo krótki czas. Pragniemy w „krótkim czasie, przeżyć czasu wiele“ – miłość to potrafi!
Beatyfikacja Założyciela to wielkie duchowe wydarzenie nie tylko dla Kościoła w Polsce, ale przede wszystkim dla Zgromadzenia, które powołał do istnienia. Beatyfikacja jest potwierdzeniem piękna charyzmatu naszego Ojca i jego aktualności w dzisiejszym świecie. Błogosławiony Założyciel staje się dla każdej siostry szczególnym Patronem i Orędownikiem przed Bogiem, pierwszy kroczy drogą świętości heroicznej, nie wypada więc córkom być przeciętnymi w swoim powołaniu.
Mamy nadzieję, i o to się modlimy, że beatyfikacja pogłębi zainteresowanie wielu dziewcząt charyzmatem Założyciela, by nieść miłość Jezusa do wszystkich ludzi, zarówno przez ewangelizację katolicką książką i czasopismem, jak też troską o dzieci i ludzi ubogich. Czekamy z ufnością na ten nowy „zastęp apostołek”, jak mówił Sługa Boży Ojciec Założyciel. Zapraszamy i czekamy z miłością!
 

***
 

Sługa Boży Ks. Ignacy Kłopotowski
czciciel Eucharystii, różańcowy duszpasterz, opiekun ubogich i apostoł słowa drukowanego
 
Sługa Boży ks. Ignacy Kłopotowski służył Bogu całym sobą, zarówno jako kapłan, dziennikarz, a także opiekun ubogich. Był czujny na głos Boga, który rozpoznawał przede wszystkim na modlitwie i w różnych sytuacjach życiowych. Całe jego życie skupiało się wokół Eucharystii, która była dla niego źródłem wszelkiej siły i mądrości. Często przytaczał słowa swej matki: „Patrzeć na Przenajświętszy Sakrament, to najdokładniej wyobrażać sobie oglądanie Boga”. Kierując się własnym doświadczeniem, Sługa Boży uczył, że przed Najświętszym Sakramentem człowiek może nauczyć się prawdziwej modlitwy – przemieniającej modlitwy obecności. Wciąż doświadczał, że Bóg obdarowuje go łaskami, jednocześnie zaś był bardzo pokorny. Sam ufał Bogu i uczył ufać, był gorliwy nie tylko w pracy, ale i w modlitwie. Gdy klękał i modlił się przed Najświętszym Sakramentem, „nic go nie obchodziło, co się dzieje wokoło”. Zachęcał, żeby w natłoku zajęć pracę przeżywać jak modlitwę. Gdy tylko miał chwilę czasu, brał różaniec do ręki i modlił się. Każdej siostrze, która przychodziła do Zgromadzenia, ofiarowywał różaniec. Modlitwę tę ukochał już od dzieciństwa. Mówił, że dobrze odmawiany różaniec przewyższa inne modlitwy, pobudza do miłości bliźniego, skłania do żalu za grzechy i w ten sposób prowadzi do świętości. Różaniec był dla niego najważniejszym elementem pobożności maryjnej. Często podejmował ten temat w swoich tekstach, temu miał również służyć miesięcznik „Kółko Różańcowe”.
 
Ks. Ignacy Kłopotowski uczył miłości do Kościoła i Ojczyzny. Działając pod zaborem rosyjskim, przemycał artykuły mówiące o Polsce i jej bohaterach, za co często był karany. Gdy Polska odzyskała niepodległość, wzywał do chrześcijańskiego wychowania dzieci i młodzieży. W jednym ze swoich pism napisał: „Każde dziecko przytulone, każde ludzkie istnienie od śmierci zachowane, każdy grosz dorzucony do pożytecznego dzieła – to wielka zasługa wobec Ojczyzny”. Żył przede wszystkim dla innych. Był wrażliwy na potrzeby ludzi biednych, opuszczonych i chorych. Przygarniał dzieci z ulicy, nieustannie poszukiwał środków by zapewnić dzieciom dach nad głową, ich leczenie i stałą opiekę, zaciągał w tym celu kredyty, urządzał kwesty i apelował o ofiary. Szczególną troską obejmował także kobiety, podkreślał ich rolę, wielkość posłannictwa oraz należny szacunek, patrząc na nie w duchu Ewangelii przez pryzmat Maryi. Wiedząc, że miłość kobiety jest bardziej uczuciowa, delikatna i skłonna do bezinteresownych poświęceń, stawiał żony i matki na pierwszym miejscu w rodzinie pod względem tworzenia w niej więzów duchowych. To właśnie na matce spoczywa przede wszystkim posłannictwo tworzenia ciepła rodzinnego domu. To ona wyzwala wzajemną miłość wśród członków rodziny, kieruje ich serca ku Bogu, przekazuje wiarę, uczy modlitwy. Matka jest pierwszą osobą, która zaszczepia w dzieciach zasady chrześcijańskiego życia. Z całą pewnością podkreślał, że matka jest niejako „kapłanką ogniska domowego”. Zachęcał, aby matki i kobiety dawały dobre świadectwo życiem i konkretnymi postawami.
 
Sługa Boży ks. Ignacy Kłopotowski wiedział, że powołaniem kapłana jest prowadzenie ludzi do zbawienia, w tym celu sięgał po najnowocześniejsze, jak na jego czasy, środki przekazu. Inspiracją do podjęcia takiego apostolstwa były dla niego wezwania papieży Leona XIII i Piusa X, aby przeciwstawiać złej prasie potęgę dobrej prasy. Uważał, że słowo drukowane jest przedłużeniem ambony i środkiem szerzenia Królestwa Bożego na ziemi. Często mawiał, że prasa katolicka pracuje jak misjonarz. Misję apostolstwa słowa drukowanego powierzył Zgromadzeniu Sióstr Loretanek, które do dziś wydają zainspirowane przez niego czasopisma: „Anioł Stróż”, „Różaniec” i prowadzą wydawnictwa.
 
***
 
Cud za wstawiennictwem ks. Ignacego Kłopotowskiego
 
Spośród wielu łask otrzymanych od Boga za pośrednictwem ks. Ignacego Kłopotowskiego do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie zostało złożone udokumentowane świadectwo uzdrowienia ks. Antoniego Łatko z Szerokiej, z diecezji katowickiej.
61-letni kapłan został napadnięty i zmasakrowany przez nieznanych sprawców na plebanii w nocy z 20 na 21 czerwca 1991 r. O piątej rano znalazł księdza proboszcza wikariusz, ks. Krzysztof Winkler, który przyszedł prosić go o błogosławieństwo na wyjazd z pielgrzymami. Ujrzał księdza nieprzytomnego, z ranami głowy i innymi obrażeniami ciała. Ks. Antoni był nieprzytomny. Został przewieziony do szpitala w Jastrzębiu Zdroju. Ok. 12.00 znalazł się na sali operacyjnej. Lekarze usiłowali ratować mu życie, operując czaszkę po zadanych 13 ciosach.
 
Jednocześnie parafianie i przyjaciele prosili Boga o dar życia i powrót do zdrowia za wstawiennictwem sługi Bożego ks. Ignacego Kłopotowskiego, którego czcicielem był ks. Antoni i który szerzył jego kult wśród parafian.
Ks. Antoni Łatko w krótkim czasie powrócił do zdrowia i 19 lipca 1991 r. opuścił szpital. Jest on niezmiennie przekonany, że Bóg uczynił w jego życiu cud za pośrednictwem ks. Ignacego Kłopotowskiego. W pierwszych dniach po wyjściu ze szpitala udał się do Loretto na jego grób, aby podziękować mu za dar życia, a siostrom loretankom za modlitwę.
 
Kilka lat później rozpoczęto proces badający to niezwykłe uzdrowienie. Jego otwarcia dokonał abp Damian Zimoń 21 grudnia 1995 r. w Katowicach. Zebrano obszerny materiał medyczny, udostępniony przez szpital w Jastrzębiu Zdroju, przesłuchano 18 świadków, w tym: lekarzy, kapłanów, parafian, siostry loretanki oraz samego uzdrowionego. W 1996 r. ks. Antoniego Łatko poddano ponownym badaniom i ocenie lekarskiej, stwierdzającej aktualny stan jego zdrowia. Ostatnia sesja zamykająca proces na szczeblu diecezjalnym odbyła się również w Katowicach 20 marca 1997 r.
 
Zebraną dokumentację przedstawiono Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Dekretem z 9 kwietnia 1999 r. kongregacja potwierdziła ważność przeprowadzonego procesu na szczeblu diecezjalnym. W oparciu o zebrany materiał opracowano pozycję o domniemanym cudzie. Przekazana do zaopiniowania przez kolejnych dwóch watykańskich lekarzy, tzw. perito ex officio (biegłych z urzędu), uzyskała ich pozytywną opinię. Opisywany przypadek poddano dalszej analizie przez trzy kolejne komisje: lekarską, teologiczną i kardynalską.
 
Sympozjum Komisji Lekarskiej 25 listopada 2004 r. wydało pozytywną ocenę cudu. Dnia 7 lutego 2005 r. tę opinię potwierdziło również siedmiu teologów. Ostatnie orzeczenie kongresu kardynałów dotyczące cudownej interwencji Boga za wstawiennictwem sługi Bożego ks. Ignacego Kłopotowskiego wydano 3 maja 2005 r.