logo
Piątek, 29 marca 2024 r.
imieniny:
Marka, Wiktoryny, Zenona, Bertolda, Eustachego, Józefa – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Bł. Dorota z Mątów (Mątowów)
 


„Jeszcze jako dziecko wzgardziła pustotą, chętnie nawiedzała kościoły i obecna była z wielkim uczuciem pobożności na dziennych i nocnych nabożeństwach, które według stosowności i wymagania czasu w kościele były odprawiane” – pisał o bł. Dorocie, której wspomnienie Kościół obchodzi 25 czerwca, Jan z Kwidzyna.
 
Dzieciństwo
 
Urodziła się w roku 1347 r. w wielodzietnej rodzinie. Ochrzczona we wspomnienie św. Doroty męczenniczki (6 lutego). Jej rodzice byli uczciwi i pobożni, a pomimo panującego w domu dobrobytu, uczyli dzieci pracowitości, obowiązkowości i troski o ubogich i potrzebujących.
 
Od dziecka Dorota szczególną czcią otaczała Matkę Bożą i potrafiła oddawać swe cierpienia dla Chrystusa. Także w dzieciństwie na jej ciele pojawiały się wywołujące ogromny ból stygmaty, które widoczne były w czasie najważniejszych świąt kościelnych i wspomnień liturgicznych, co utrudniało jej normalną egzystencję.
 
Życie w Gdańsku
 
Została wydana za mąż za płatnerza z Gdańska, Wojciecha. Chciała dobrze służyć Bogu, jako posłuszna żona i dobra matka.  Miała dziewięcioro dzieci, jednak w wyniku różnych epidemii straciło ośmioro z nich. Przeżyła jedynie jej najmłodsza córka, Gertruda, która wstąpiła do benedyktynek.
 
Dorota praktykowała ascezę i wpadała w ekstazy, przez które wielokrotnie była oskarżana przez męża o lenistwo i zaniedbywanie obowiązków i często upokarzana. Kolejne ekstazy i widzenia Chrystusa spowodowały podejrzenia o chorobę psychiczną i herezję.
 
Rekluza
 
Po śmierci męża rozdała resztki majątku ubogim i sama zaczęła żyć z jałmużny. Jej spowiednik polecił jej, by udała się do Kwidzyna, do krzyżackiego teologa Jana, by zasięgnąć jego rady. Jej pragnieniem było zostanie rekluzą. Po okresie próby dostała pozwolenie na zamurowanie w celi przy kwidzyńskiej katedrze. Sprzeciwiał się temu mistrz zakonu krzyżackiego Konrad Wallenrod, ponieważ Dorota nie cofała się przed krytyką krzyżaków, a nawet przepowiadała ich rychły upadek. Jako ciekawostkę warto dodać, że Adam Mickiewicz, przedstawiając w swej powieści poetyckiej „Konrad Wallenrod” postać zamurowanej w malborskim zamku Aldony, wzorował się właśnie na Dorocie.
 
Duchowość bł. Doroty nie była rozumiana przez innych. Doświadczała ekstaz i widzeń, słyszała słowa Chrystusa, Jego dziecięcy płacz, czy dźwięki zmartwychwstania. Opowiadała o nich spowiednikowi, Janowi z Kwidzyna, który zapisywał jej wspomnienia.
 
Śmierć i kult
 
Dorota zmarła 25 czerwca 1394 r.  Wiadomość o jej śmierci szybko rozeszła się po okolicy, a do grobu zaczęły przybywać tłumy wiernych, jednak jej beatyfikacja odbyła się dopiero 9 stycznia 1976 r.
 
Bł. Dorota jest patronką matek, kobiet i Pomorza. Uważa się ją za franciszkańską tercjarkę, choć żadne źródła jednoznacznie nie potwierdzają tej tezy. Jednak postawa jej życia, umiłowanie ubóstwa, asceza i pokora, mogły być zaczerpnięte z duchowości św. Franciszka z Asyżu, na wzór którego zrezygnowała z dostatniego życia na rzecz całkowitego oddania się Bogu.
 
Artykuł powstał we współpracy Instytutu Studiów Franciszkańskich i dwumiesięcznika franciszkańskiego „Posłaniec św. Antoniego z Padwy”. Ukazał się na łamach pisma w numerze 3/2017.

k.gorgoń
www.franciszkanie.pl